راه شیری و آندرومدا بزرگ‌ترین جرم‌های گروه محلی به شمار می‌روند. از آنجا که جرم آن‌ها مشابه یکدیگر است، مرکز جرم بین دو کهکشان قرار می‌گیرد. از آنجا که چیزی بزرگ‌تر از این کهکشان‌ها در اطراف وجود ندارد، در نتیجه این دو به دور یکدیگر می‌چرخند.

با این‌حال، مدار راه شیری مانند مدار سیاره‌های منظومه شمسی، دایره‌ای یا بیضوی نیست. سانگمو تونی سوهن، ستاره‌شناس مؤسسه‌ی علوم تلسکوپ فضایی مریلند، به لایوساینس می‌گوید:

عجیب خواهد بود اگر راه شیری به دور چیزی بچرخد، زیرا برای تحقق این مسئله باید جرمی بزرگ‌تر وجود داشته باشد.

داستان کهکشان‌ها کمی متفاوت است. راه شیری و آندرومدا هر دو روی مدارهایی شعاعی قرار دارند. کریس میهوس، ستاره‌شناس وضعیت کهکشان‌ها را این گونه توصیف می‌کند:

تصور کنید گرانش دو جسم آن‌ها را به سمت هم می‌کشاند و به‌جز کشش گرانشی عامل دیگری در حرکت آن‌ها دخیل نیست. آن‌ها روی یک خط به سمت یکدیگر حرکت می‌کنند. این مدار از نوع شعاعی محض است. مدار راه شیری کاملا شعاعی نیست، زیرا اندکی حرکت‌های جانبی بین دو کهکشان وجود دارد.

چرخش راه شیری و‌ آندرومدا به دور یکدیگر، به این معنی است که این دو کهکشان در ۴٫۵ میلیارد سال آینده با هم برخورد خواهند کرد. بااین‌حال، ستاره‌های کهکشان‌ها با یکدیگر برخورد نمی‌کنند، زیرا مسافت‌های بسیار زیادی بین آن‌ها وجود دارد. در این برخورد دو کهکشان از میان یکدیگر می‌گذرند و دوباره جدا می‌شوند که مدت زیادی به طول نخواهد انجامید. میهوس می‌گوید:

دو کهکشان دور زده و دوباره به یکدیگر بازمی‌گردند. در نهایت طی صدها میلیون یا میلیاردها سال، با یکدیگر ادغام شده و کهکشانی بزرگ را شکل می‌دهند.

برهم‌کنش‌های گرانشی احتمالا آن‌قدر ستارگان دو کهکشان را در مواجهه‌ی نزدیک با یکدیگر قرار می‌دهد که کهکشان ترکیبی به جای مارپیچی مانند راه شیری یا آندرومدا، به کهکشانی بیضی‌شکل تبدیل خواهد شد. این ادغام می‌تواند باعث داغ شدن گازها در راستای بازوهای مارپیچی کهکشان‌ها شود و زمینه را برای شکل‌گیری ستاره‌های جدید فراهم کند.

به‌گفته‌ی میهوس، مدارها در مقیاس‌های بزرگ‌تر از گروه‌های کهکشانی چندان تعریف‌شده نیستند، اما به طور قطع می‌دانیم که گروه محلی نیز در حال حرکت است. گروه محلی به سمت یک خوشه‌ی کهکشانی عظیم به نام دوشیزه کشیده می‌شود که دارای چند صد کهکشان است و در فاصله‌ی تقریبی ۶۵ میلیون سال نوری از ما قرار دارد. اما گروه محلی هرگز به آنجا نمی‌رسد، زیرا انبساط جهان کهکشان‌ها را با سرعتی فراتر از کشش گرانشی خوشه‌ی دوشیزه از یکدیگر دور می‌کند.