آگاهی ممکن است پیش از تولد انسان ظاهر شود

اگر کودکی را تماشا کنید که با تعجب به شمع‌های روی نخستین کیک تولدش خیره شده است، درخواهید یافت که پشت آن چشم‌های بزرگ و معصوم اتفاقی درحال رخ‌دادن است. تشخیص چنین چیزی همیشه تا این حد ساده نیست. زمان را به عقب برگردانید؛ از نوزادی کنجکاو گرفته تا نوزادی تازه‌متولدشده یا حتی تخمک بارورشده، تشخیص وجود آگاهی درتمام این مراحل کار بسیار سختی است.

فراتر از چالش فلسفی تعریف آگاهی، دانشمندان به‌سختی مشخص کرده‌اند که چه زمانی شبکه‌ای درحال‌ توسعه از نورون‌ها پیچیدگی کافی را به‌دست می‌آورد تا علاوه‌بر حس‌کردن، قادر به درک محیط اطراف خود نیز باشد.

به‌عقیده‌ی برخی از دانشمندان، آگاهی ماه‌ها پس از تولد نوزاد و اندکی پیش از نخستین جشن تولد ظاهر می‌شود. برخی دیگری نیز معتقدند که نخستین لحظات آگاهی ما ممکن است بلافاصله پس از به‌دنیاآمدن اتفاق بیفتد.

تیم باین، فیلسوف از دانشگاه موناش استرالیا می‌گوید: «تقریبا تمام کسانی که نوزادی تازه متولدشده را در آغوش گرفته‌اند از خود پرسیده‌اند که کودک‌بودن چگونه است؟ ما نمی‌توانیم دوران نوزادی خود را به‌خاطر بیاوریم و محققان نیز در این زمینه که هوشیاری بلافاصله پس از تولد به‌وجود می‌آید یا مدتی پس از آن، اختلاف‌نظر دارند.»

آگاهی، سیاه‌چاله‌ی عصب‌شناسی است؛ تکینگی پنهان‌شده توسط افق رویداد تجربه‌ی ذهنی که هیچ‌کس دیگری نمی‌تواند به آن دسترسی داشته باشد. ما فقط می‌توانیم تصور کنیم که مغزهای دیگری مانند مغز خودمان می‌توانند ارتعاشات صوتی را به آهنگ شادی و غم، امواج الکترومغناطیسی را به آسمان آبی و غروب گرم یا بوی پوست را به قوت قلب مادری تبدیل کنند.

نظریه‌ی فیزیکی آگاهی انسان، بدون هیچ روش معناداری برای تشخیص کنش آگاهانه از واکنش ناخودآگاه، همچنان محققان را به چالش می‌کشد. ما به‌سختی می‌توانیم درک کنیم که آگاهی چگونه در یک مغز بالغ عمل می‌کند؛ چه رسد به مغزی که هنوز درحال ساخته‌شدن و شکل‌گرفتن است. پیامدها نیز بی‌اهمیت نیستند و فراتر از عصب‌شناسی به محاسبات، اخلاق و حتی قانون کشیده می‌شوند.