بررسی آیفون ۱۷؛ همانی که آرزویش را داشتیم!

بالاخره انتظار به پایان رسید. 

اپل سال‌ها یکی از ابتدایی‌ترین و استانداردترین ویژگی‌های گوشی هوشمند را گروگان گرفته بود؛ نمایشگر ۱۲۰ هرتزی؛ آن هم چندین و چند سال پس از آنکه گوشی‌های میان‌رده و گاهی اقتصادی اندرویدی به پنل‌های ۹۰ یا ۱۲۰ هرتزی روی آورده بودند.

تا همین پارسال اگر آیفون ۸۰۰ دلاری می‌خریدید، نمایشگر ۶۰ هرتزی تحویل می‌گرفتید؛ موضوعی که شاید حیاتی نبود؛ اما باعث کل‌‌کل‌ها و تمسخرهای بی‌پایانی بین دوستان و آشنایان می‌شد و هیچ توجیه قابل‌دفاعی هم برایش وجود نداشت.

امسال به نظر می‌رسد اپل تمام قوانین گذشته‌ی خود را زیر پا گذاشته است؛ آیفون ۱۷، نه‌تنها آن شکاف غیرمنطقی و احمقانه بین مدل پایه و پرو را پر کرده، بلکه در چند مورد دیگر هم از انتظارات فراتر رفته و ویژگی‌هایی را ارائه می‌دهد که تا پیش از این، تصور وجود آن‌ها در مدلی غیر از پرو، غیرممکن بود.

شاید بتوان گفت برای اولین بار در تاریخ، انتخاب مدل پایه‌ی آیفون به معنای مصالحه‌های بزرگ، پشیمانی بعد از خرید و شنیدن سرکوفت از دوستان اندرویدی که با هزینه‌ی کمتر، گوشی‌های لوکس‌تری دارند، نیست؛ اما آیا همین موارد کافی است تا خرید آیفون ۱۷ را ارزشمند کند؟ 

بزرگ‌ترین و هیجان‌انگیزترین ارتقای آیفون ۱۷، بدون‌شک نمایشگر آن است. اپل بالاخره کوتاه آمد و نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز را به مدل پایه آورد؛ همان تغییری که منتقدان و کاربران سال‌ها انتظارش را می‌کشیدند و اپل را به‌خاطر محدودکردنش به مدل‌های پرو، سرزنش می‌کردند.