شیشه‌های عجیب در خاک استرالیا نشانگر برخورد سیارک عظیمی است که از آن بی‌خبر بودیم
شیشه‌های عجیب در خاک استرالیا نشانگر برخورد سیارک عظیمی است که از آن بی‌خبر بودیم
تفاوت‌های اصلی شامل محتوای پایین‌تر دی‌اکسید سیلیکون و مقادیر بالاتر اکسیدهای آهن، منیزیم و کلسیم بود. آن‌ها همچنین چگالی بیشتر و خاصیت مغناطیسی بالاتری داشتند، از الگوهای حباب متفاوتی برخوردار بودند و نسبت‌های متفاوتی از عناصر نادر نشان می‌دادند.
پژوهشگران با این اطلاعات، مجموعه آسترالایت‌ها را در موزه جنوب استرالیا بررسی و شش تکتایت جدید پیدا کردند که با نشانه‌های معدنی نمونه‌های قبلی مطابقت داشت.
ترکیب شیمیایی این آنانگویت‌ها به‌وضوح نشان می‌دهد آن‌ها در نتیجه برخوردی به وجود آمده‌اند که در بخشی دیگر از پوسته زمین نسبت به برخورد عامل شکل‌گیری میدان پراکندگی استرالیا، رخ داده است؛ بدین معنی که برخلاف تکتایت‌های دیگر که در میدان پراکندگی استرالیا پراکنده شده‌اند و به یک برخورد خاص در جنوب شرق آسیا و استرالیا مربوط می‌شوند، این قطعات شیشه‌ای جدید دراثر برخوردی جداگانه و متفاوت با زمین شکل گرفته‌اند.
تاریخ‌گذاری نمونه‌های جدید نشان داد آنانگویت‌ها ۱۱ میلیون ساله‌اند و احتمالاً دهانه برخوردی دراثر فرسایش یا عوامل دیگر از بین رفته است
برای تأیید، موسولینو و همکارانش تاریخ‌گذاری با آرگون را روی دو نمونه از شش نمونه جدید انجام دادند. جوردان و دیگر محققان در سال ۲۰۱۹ از همین تکنیک برای تاریخ‌گذاری تکتایت‌ها در جنوب شرق آسیا و استرالیا استفاده کردند که به حدود ۷۸۸ هزار سال پیش برمی‌گردد. تیم تحقیقاتی نتیجه گرفت آنانگویت‌های جدید ۱۱ میلیون ساله هستند که به‌طرز قابل‌توجهی قدیمی‌تر از تکتایت‌ها هستند.
دلایل مختلفی وجود دارد که می‌تواند توضیح دهد چرا دهانه برخوردی که به پیدایش آنانگویت‌ها منجر شده، ممکن است از بین رفته باشد. یکی از این دلایل فرسایش شدید و تغییرات آب‌وهوایی در منطقه است که به‌ویژه از حدود ۳۳ میلیون سال پیش با شروع دوره خشک‌شدن استرالیای مرکزی آغاز شد. در طول این مدت، عوامل طبیعی مانند باد، باران و تغییرات دمایی به تدریج ساختارهای زمین‌شناسی را از بین برده و بسیاری از ویژگی‌های سطح زمین را تغییر داده‌اند.
همچنین، ممکن است دهانه برخوردی به‌عنوان عوارض آتشفشانی در برخی مناطق، مانند پاپوآ گینه نو شناسایی شده باشد. در این مناطق، عوارض مشابهی به‌وجود آمده‌اند که ممکن است باعث اشتباه در تشخیص دهانه واقعی برخورد شده باشد.
محققان در مقاله خود نوشته‌اند: «تفاوت‌های سیستماتیک ژئوشیمیایی و سنگ‌نگاری میان آنانگویت‌های غربی و شرقی، که هنوز نیاز به تأیید با نمونه‌های اضافی دارند، می‌توانند به شناسایی محل دقیق برخورد کمک کنند. این تفاوت‌ها ممکن است سرنخ‌هایی از منطقه‌ای که برخورد در آن رخ داده، فراهم کنند. احتمال دیگر این است که دهانه محل برخورد در طول ۱۱ میلیون سال گذشته تحت‌تأثیر عوامل طبیعی مانند فرسایش یا حرکت لایه‌های زمین دفن شده باشد؛ به‌طوری‌که دیگر هیچ نشانه‌ای از آن در سطح زمین باقی نمانده است.»
پژوهش در ژورنال Earth & Planetary Science Letters منتشر شده است.
منبع : زومیت
