نظریه‌های اصلی درباره آگاهی ممکن است روی بخش اشتباهی از مغز تمرکز کرده باشند
نظریه‌های اصلی درباره آگاهی ممکن است روی بخش اشتباهی از مغز تمرکز کرده باشند
آسیب ناشی از ضربه فیزیکی یا کمبود اکسیژن در مغز می‌تواند تجربه آگاهانه فرد را به‌طور قابل‌توجهی مختل کند. برای مثال، آسیب به نئوکورتکس ممکن است باعث شود فرد احساس کند دستش متعلق به خودش نیست، یا متوجه برخی اشیاء در یک سمت میدان دید خود نشود. همچنین چنین آسیب‌هایی می‌توانند رفتار فرد را تکانشی‌تر و بدون کنترل قبلی کنند که نشان می‌دهند نئوکورتکس نقش مهمی در شکل‌گیری تجربه آگاهانه و کنترل رفتار دارد.
افرادی که بدون مخچه یا بخش جلویی کورتکس به دنیا می‌آیند، همچنان می‌توانند می‌توانند آگاه به نظر برسند و زندگی نسبتاً طبیعی داشته باشند. با‌این‌حال، آسیب دیدن مخچه در مراحل بعدی زندگی می‌تواند باعث توهم یا تغییرات شدید در احساسات و هیجانات فرد شود.
آسیب به قدیمی‌ترین بخش‌های مغز ما می‌تواند به‌طور مستقیم باعث فقدان آگاهی (هرچند برخی افراد بهبود می‌یابند) یا حتی مرگ شود. با‌این‌حال، مانند برق تلویزیون، ممکن است زیرقشر مغز صرفاً وظیفهٔ روشن نگه داشتن نئوکورتکس را داشته باشد و خود نئوکورتکس ممکن است باعث شکل‌گیری آگاهی شود. بنابراین، کوپولا می‌خواست بداند آیا شواهدی وجود دارد که نشان دهد قدیمی‌ترین نواحی مغز به تنهایی برای ایجاد آگاهی کافی هستند یا خیر.
موارد نادری وجود دارد که کودکانی بدون بخش عمده یا تمام نئوکورتکس متولد می‌شوند. براساس کتاب‌های پزشکی، انتظار می‌رود این افراد در حالت نباتی دائمی قرار داشته باشند. با‌این‌حال، گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد این افراد می‌توانند احساس ناراحتی کنند، بازی کنند، افراد را بشناسند یا از موسیقی لذت ببرند. این شواهد نشان می‌دهد که آن‌ها نوعی تجربه آگاهانه را دارند.
این گزارش‌ها شواهد قابل‌توجهی هستند که نشان می‌دهند شاید قدیمی‌ترین بخش‌های مغز برای شکل‌گیری آگاهی پایه‌ای کافی باشند. این احتمال نیز وجود دارد که وقتی فرد بدون کورتکس متولد می‌شود، بخش‌های قدیمی‌تر مغز خود را تطبیق می‌دهند تا برخی از وظایف بخش‌های جدید مغز را بر عهده بگیرند.
بخش‌های جدیدتر مغز و مخچه آگاهی را پالایش و گسترش می‌دهند
برخی آزمایش‌های تهاجمی روی حیوانات می‌توانند به ما در رسیدن به نتیجه کمک کنند. در پستانداران، از موش‌ها گرفته تا گربه‌ها و میمون‌ها، برداشتن نئوکورتکس با جراحی باعث نمی‌شود که آن‌ها تمام توانایی‌های خود را از دست بدهند. آن‌ها همچنان می‌توانند بازی کنند، احساسات نشان دهند، خود را تمیز کنند، از فرزندانشان مراقبت کنند و حتی یاد بگیرند. شگفت‌آور این که حتی حیوانات بالغی که تحت این جراحی قرار گرفته بودند، نیز رفتارهای مشابهی از خود نشان دادند.
به طور کلی، این شواهد دیدگاهی را که نئوکورتکس برای آگاهی ضروری است، یعنی همان دیدگاهی که اکثر نظریه‌های اصلی آگاهی مطرح می‌کنند، به چالش می‌کشند و نشان می‌دهند که قدیمی‌ترین بخش‌های مغز برای برخی اشکال پایه‌ای آگاهی کافی هستند.
در واقع، به‌نظر می‌رسد بخش‌های جدیدتر مغز همراه با مخچه آگاهی ما را گسترش داده و پالایش می‌کنند. این موضوع به این معناست که ممکن است نیاز باشد نظریه‌های خود درباره آگاهی را بازبینی کنیم. این بازنگری می‌تواند هم بر مراقبت از بیماران و هم بر نگرش ما نسبت به حقوق حیوانات تأثیر بگذارد. در واقع، ممکن است آگاهی فراتر از آنچه تصور می‌کردیم، در موجودات بیشتری وجود داشته باشد.
منبع : زومیت
