آیا ترامپ می‌تواند با فشردن یک دکمه، اینترنت یک قاره را خاموش کند؟
آیا ترامپ می‌تواند با فشردن یک دکمه، اینترنت یک قاره را خاموش کند؟
فکرش را بکنید که ترامپ با زدن یک دکمه، کل اینترنت اروپا را قطع کند!
این ایده شاید زیادی تخیلی یا حتی احمقانه به نظر برسد؛ اما سناریویی است که در ماه‌های اخیر، در محافل صنعتی و سیاسی حوزه‌ی تکنولوژی حسابی مورد بحث قرار گرفته است. اما آمریکا واقعاً می‌تواند با یک فرمان، اینترنت کل اروپا را از کار بیندازد؟
ترس اروپا از قطع شدن دسترسی به اینترنت پس از حادثه‌ای در ماه فوریه ۲۰۲۵ به یک بحران جدی تبدیل شد؛ وقتی که کریم خان، دادستان ارشد دادگاه کیفری بین‌المللی در هلند، متوجه شد که پس از تحریم‌شدن توسط کاخ سفید، دسترسی به حساب ایمیل اوت‌لوک خود را از دست داده است.
این اقدام، که توسط مایکروسافت به‌عنوان ارائه‌دهنده‌ی خدمات ایمیل اجرا شد، یک حقیقت تلخ و انکارناپذیر را آشکار کرد: زیرساخت دیجیتال اروپا به شکلی خطرناک به چند شرکت فناوری آمریکایی و درنهایت به تصمیمات سیاسی واشنگتن وابسته است.
البته این نگرانی، دغدغه‌ای نیست که یک شبه به تیتر اخبار تبدیل شده باشد و ریشه‌ی آن به تنش‌های دیرینه میان دو سوی اقیانوس اطلس بر سر حاکمیت دیجیتال بازمی‌گردد؛ تنش‌هایی که با تغییر رویکرد سیاست خارجی آمریکا و گره‌خوردن تکنولوژی، تجارت و امنیت ملی به یکدیگر، تشدید شده‌اند.
چکیده متنی و پادکست
این ایده که آمریکا با زدن دکمه‌ای، اینترنت اروپا را قطع کند، شبیه یک سناریوی علمی‌تخیلی بود، اما وقتی دادستان ارشد دادگاه لاهه پس از تحریم شدن توسط کاخ سفید، ناگهان دسترسی به ایمیل مایکروسافت خود را از دست داد، رنگ و بوی جدی به خود گرفت.
این ماجرا زنگ خطری بود که یک حقیقت تلخ را به اروپایی‌ها یادآوری کرد: زیرساخت دیجیتال آن‌ها به شکلی خطرناک در دستان چند غول فناوری آمریکایی و وابسته به تصمیمات سیاسی واشنگتن است.
البته قدرت آمریکا یک «کلید قطع» بزرگ و قرمز نیست، بلکه در لایه‌های مختلفی پنهان شده؛ از مالکیت کابل‌های اینترنت زیر اقیانوس‌ها گرفته تا نفوذ ساختاری در سیستم آدرس‌دهی اینترنت (DNS). اما واقعی‌ترین سلاح در دستان آمریکا، سلطه بر خدمات ابری است. شرکت‌هایی مثل آمازون و مایکروسافت که میزبان داده‌های حیاتی صنایع و حتی دولت‌های اروپایی هستند، می‌توانند با یک فرمان، دسترسی یک بخش کلیدی از اقتصاد اروپا را فلج کنند.
اروپا نیز با استراتژی «حاکمیت دیجیتال» و وضع قوانین سخت‌گیرانه تلاش می‌کند تا استقلال خود را بازیابد، اما آیا این تلاش‌ها در برابر این وابستگی عمیق و ساختاری کافی است؟ و چرا باوجود تمام این اهرم‌های فشار، خاموشی کامل اینترنت بیشتر به یک خودزنی اقتصادی برای خود آمریکا شبیه است تا یک تهدید واقعی؟
وقتی دولت ترامپ متحدان اروپایی‌اش را با تهدید به توقف اشتراک‌گذاری اطلاعات امنیتی و پیوندزدن مسائل نظامی به اختلافات تجاری شوکه کرد، این ترس که آمریکا ممکن است روزی کلید قطع سیستم‌های حیاتی را فشار دهد، از جنگنده‌های F-35 گرفته تا زیرساخت‌های دیجیتال، به نگرانی ملموس‌تری تبدیل شد.
در این مطلب می‌خواهیم این وابستگی ساختاری، لایه‌های پنهان قدرت دیجیتال آمریکا و تلاش‌های اروپا برای بازپس‌گیری ابتکار عمل در این میدان را به‌طور اجمالی با شما مرور کنیم.
نبرد بر سر کابل‌های زیردریایی
زیرساخت‌های اینترنت جهانی روی سازه‌ای بسیار واقعی و فیزیکی بنا شده‌اند: شبکه‌ای از کابل‌های فیبر نوری در کف اقیانوس‌ها که کشورها و قاره‌ها را به هم وصل کرده است. تقریباً ۹۹درصد از کل ارتباطات دیجیتال بین‌قاره‌ای از همین مسیر عبور می‌کند. تاریخ این کابل‌ها، تاریخ قدرت است؛ از نخستین کابل تلگراف فراآتلانتیک در قرن نوزدهم که برتری اقتصادی و سیاسی بریتانیا و بعدها آمریکا را رقم زد، تا امروز که جنگ کنترل دوباره بر سر آن‌ها جریان دارد.
منبع : زومیت
