«به عنوان خبرنگار، از کیفیت اخبار ناراضی‌ام!»
«به عنوان خبرنگار، از کیفیت اخبار ناراضی‌ام!»
شب گذشته، ۱۹ مرداد ماه وزیر ارتباطات در جمع اصحاب رسانه گفت: «به‌عنوان وزیر ارتباطات از کیفیت و سرعت اینترنت راضی نیستم.»
به‌عنوان خبرنگار سال‌هاست از کیفیت اینترنت ناراضی‌ام — اما فرقش این است که من اختیار و ابزار تغییر ندارم، شما دارید؛ من توانایی حضور در جلسات تصمیم‌گیری ندارم و شما دارید، آقای وزیر.
این جمله آقای وزیر مرا یاد این می‌اندازد که بگویم: «به‌عنوان آتش‌نشان، از تعداد آتش‌سوزی‌ها ناراضی‌ام» یا «به عنوان مربی فوتبال، از نتایج تیم ملی راضی نیستم.» همه می‌دانیم اینترنت ایران حال و روز خوشی ندارد. این را مردم هر روز در مسیریابی هایشان، استریم کردن یک فیلم، تماس تصویری با عزیزانشان، انجام فرایند خرید آنلاین، کار از راه دور و حتی یک جستجوی ساده و سر و کله زدن با فیلترشکن‌ها حس می‌کنند.
تفاوت بزرگ این است که مردم و حتی خبرنگاران ابزار اجرایی ندارند. ما می‌توانیم فقط گزارش کنیم، هشدار بدهیم، بنویسیم و اگر بگذارید، تحلیل کنیم. نهایتا توییت می‌زنیم و حتی ممکن است بر اساس برخی فشارها، مجبور به حذف توییت شویم. اما شما، وزیر ارتباطات، کسی هستید که سکان را در دست دارید. اگر ناخدای کشتی از مسیر راضی نیست، باید یا با قدرت مسیر را عوض کند یا سکان را به کسی بسپارد که توان رساندن کشتی به مقصد را داشته باشد.
آقای وزیر! نارضایتی را بگذارید برای ما. وظیفه شما تلاش است. بله، ما می‌دانیم در بسیاری از موارد این بالادستی‌ها یا به قولی نهادهای امنیتی تصمیم‌گیر هستند و مانع می‌شوند اما قاعدتا شما و تیم‌تان باید در جلسات تصمیم‌گیری بایستید، قانع کنید، بجنگید و از منافع کاربران دفاع کنید. این صندلی فقط جای حرف نیست.
وزیر ارتباطات در بخش دیگری از صحبت‌های شب گذشته خود در کنار اهالی رسانه گفت: «ما در جلسات آمار ارائه می‌دهیم، حرف می‌زنیم و در نهایت با این آمارها مخالفت می‌شود و می‌گویند جامعه آماری‌تان کم است و…»
این صحبت‌های ستار هاشمی بازتاب کمتری پیدا کرد، اینکه تصمیم گیران گوش نمی‌دهند اما واقعیت اینست که هنر وزیر اجرایی باید همین اقناع باشد، باور کنید ما رسانه‌ها اگر لازم باشد و مفید باشد، کنارتان هستیم. فقط نباید به اینجا برسیم که هیچ کاری نکنیم.
من خبرنگار هستم و از کیفیت اخبار راضی نیستم، سطح اخبار پایین است و به زردی رسیده، قصد هم ندارم کیفیت کارم را بهتر کنم یا با سردبیر و سایر روزنامه‌نگاران حرف بزنم و بخواهم این موضوع را حل کنم؛ من حرف‌هایم را زده‌ام و به نتیجه نرسیده است، پس گلایه می‌کنم. خواندن این سطور عجیب نیست؟ منفعل بودن نباید راه‌حل من باشد.
بگذارید از منفعل بودن مثالی بزنیم، پسر رییس‌جمهور با به بیان بهتر، مشاور رسانه‌ای دفتر ریاست جمهوری در یادداشت خود می‌گوید لایحه «مقابله با اخبار جعلی» را هیچکس از بدنه دولت نخواند و لایحه پیش رفت و رفت تا رسید به نزدیک تصویب شدن. این فشار رسانه‌ای بود که در نهایت همه را بیدار کرد.
بیشتر بخوانید
همچنین در یادداشت مذکور آمده هیچ یک از وزرا، حتی وزیر ارتباطات با ارشاد مخالفتی با این لایحه نداشتند؛ این یعنی در جایی که باید نقش‌آفرینی می‌کردید، حتی برای خواندن متنش وقت نگذاشتید. چنین رویکردی، نشانه تلاش برای تغییر نیست.
اگر واقعاً از کیفیت اینترنت ناراضی هستید، این نارضایتی باید در تصمیمات، پیگیری‌ها و تغییرات محسوس دیده شود — نه فقط در تیتر خبرها. چون تاریخ بین وزیری که فقط گفت «راضی نیستم» و وزیری که برای بهبود جنگید و تلاش کرد، فرق بزرگی می‌گذارد. اگر می‌جنگید، شفاف تر بگویید مشکل از چه نهاد و اشخاصی است، ما سراپا گوش هستیم.
منبع : زومیت
