زن آمریکایی، ۹۰ میلیون دلار و یک نقشه هوشمندانه؛ داستان یک کلاهبرداری عجیب

کریستینا چاپمن زنی از ایالات آریزونا و مینه‌سوتا، در مارس ۲۰۲۰ (اسفند ۱۳۹۸ و فروردین ۱۳۹۹) و همزمان با آغاز پاندمی کرونا، پیامی در لینکدین دریافت کرد که از او خواسته شده بود چهره‌ی آمریکایی یک شرکت باشد و به کارگران IT خارجی در یافتن شغل‌های دورکاری کمک کند.

چاپمن توانست با تبدیل شدن دورکاری به استاندارد برای بسیاری از افراد، برای کارگران خارجی در صدها شرکت آمریکایی شغل پیدا کند. از جمله این شرکت‌ها می‌توان به شرکت‌های حاضر در فهرست Fortune 500 مانند نایک اشاره کرد.

به‌نوشته‌ی گاردین، کارفرمایان تصور می‌کردند که درحال استخدام شهروندان آمریکایی هستند. درحالی که این کارگران در واقع افرادی از کره‌ی شمالی بودند.

US Department of Justice

چاپمن درحال شرکت در طرح دولتی کره‌ی شمالی برای اعزام هزاران کارگر IT ماهر بود تا اینطور به‌نظر برسد که آن‌ها در ایالات‌متحده یا کشورهای دیگر حضور دارند. طبق گزارش‌های وزارت دادگستری آمریکا و سوابق دادگاه، این افراد میلیون‌ها دلار برای تقویت برنامه‌ی توسعه‌ی سلاح‌های هسته‌ای کره‌ی شمالی جمع‌آوری کرده‌اند.

داستان عجیب چاپمن که به حکم ۸ سال حبس منتهی شد، ترکیبی جالب از رویدادهای ژئوپولتیک، جرم‌های بین‌المللی و داستان تراژیکی از انزوا و دورکاری در اقتصاد مبتنی‌بر شغل‌های موقت محسوب می‌شود؛‌ جایی‌که در آن تشخیص حقیقت دشوارتر از همیشه است.

طبق گفته‌ی مقامات فدرال و کارشناسان امنیت سایبری، کارگران مخفی کره‌ی شمالی به دشمن ایالات‌متحده کمک کرده‌اند برنامه‌های هسته‌ای خود را پیش ببرد و از طرفی با سرقت هویت‌های شهروندان آمریکایی و احتمالا آسیب رساندن به شرکت‌های داخلی از طریق نفوذهای سایبری مخرب، به آن‌ها ضرر زده‌اند.

بنیامین راسنبرگ، مدیر ارشد اطلاعاتی در شرکت امنیت سایبری Nisos می‌گوید: «زمانی که کرونا آغاز شد و همه به‌طور واقعی وارد دنیای مجازی شدند، بسیاری از مشاغل فناوری دیگر به دفاتر بازنگشتند.»