جمجمه نئاندرتالی ممکن است علت سردرد برخی افراد را توضیح دهد

حدود ۱۵ سال پیش، دکتر ایونز باربوسا فرناندس، جراح مغز و اعصاب در دانشگاه دولتی کامپیناس در برزیل، متوجه شد پایه جمجمه بیماران مبتلا به ناهنجاری کیاری شبیه نمونه‌های نئاندرتالی است که او در موزه‌های اروپا دیده بود. شباهت بین دو مورد مذکور در شیب ملایم استخوان پس‌سری، بخشی که مخچه در آن قرار می‌گیرد، قابل‌توجه بود.

مغز نئاندرتال‌ها بزرگ‌تر از مغز انسان‌های امروزی بود، اما شکل جمجمه آن‌ها فرق داشت. جمجمه نئاندرتال‌ها از جلو (پیشانی) به سمت عقب کمی خمیده یا شیب‌دار بود و قسمت پایین جمجمه هم صاف‌تر بود. به همین دلیل، شکل کلی جمجمه آن‌ها نسبت به جمجمه‌های انسان‌های امروزی که گردتر و گردشکل هستند، بیشتر صاف و کشیده به ‌نظر می‌رسید.

در سال ۲۰۱۳، باربوسا فرناندس این فرضیه‌ را مطرح کرد که شکل جمجمه در ناهنجاری کیاری ممکن است از انسان‌های منقرض‌شده‌ای که با انسان‌های خردمند آمیزش داشتند، به ارث رسیده باشد.

با الهام از فرضیه یادشده، کیمبرلی پلومپ از دانشگاه فیلیپین دیلیمان و همکارانش، با استفاده از تصاویر سی‌تی‌اسکن جمجمه، مدل‌های سه‌بعدی دیجیتالی از جمجمه ۴۶ فرد مبتلا به بیماری کیاری نوع ۱ و همچنین ۵۷ فرد غیرمبتلا را ایجاد کردند. تحلیل‌های ریاضی دقیق آن‌ها تأیید کرد که جمجمه‌های افراد مبتلا به ناهنجاری کیاری دارای استخوان پس‌سری کوچک‌تر با زاویه‌ای صاف‌تر هستند و همچنین فشردگی بیشتری در قسمت پایه جمجمه، جایی که مخچه قرار دارد، دیده می‌شود.

در مرحله بعد، گروه تحقیقاتی مدل‌های دیجیتال جمجمه‌های انسان‌های امروزی را با مدل‌های دیجیتال هشت جمجمه فسیل‌شده از انسان‌های باستانی مختلف شامل انسان نئاندرتال، انسان راست‌قامت، انسان هایدلبرگی و انسان‌ خردمند باستانی مقایسه کردند. آن‌ها دریافتند که پایه جمجمه‌ نئاندرتال‌ها ازنظر اندازه‌ شباهت قابل‌‌توجهی به جمجمه‌های انسان‌های امروزی مبتلا به ناهنجاری کیاری دارد، درحالی‌که پایه جمجمه‌ سایر انسان‌های باستانی بیشتر شبیه جمجمه‌های انسان‌های امروزی بدون ناهنجاری کیاری است.