مدیرعامل سابق اینتل: می‌خواستم کاری را که شروع کرده بودم، تمام کنم

به‌گفته‌ی پت گلسینگر، مدیرعامل سابق اینتل، استعفای او اختیاری نبوده است و ظاهراً افراد دیگری هم در آن دست داشته‌اند.

گلسینگر گفت: «تصمیم به ترک اینتل فوق‌العاده دشوار بود. می‌خواستم کاری را که شروع کرده بودم به پایان برسانم، اما همان‌طور که می‌دانید، به من چنین فرصتی داده نشد» در واقع، گزارش‌هایی وجود دارد که می‌گویند هیئت مدیره‌ی اینتل، گلسینگر را وادار به استعفا و بازنشستگی کرده‌اند.

گفته می‌شود هیئت مدیره‌ی اینتل در دسامبر ۲۰۲۴ (آذر ۱۴۰۳) به گلسینگر اطلاع دادند که روند اصلاحات او سریع پیش نمی‌رود و به او اختیار دادند تا از بین برکناری و استعفا یکی را انتخاب کند.

بزرگ‌ترین پروژه‌ی پت گلسینگر برای اینتل استراتژی IDM 2.0 بود؛ پروژه‌ای که ترکیبی از تولید داخلی و برون‌سپاری تراشه‌ها برای رقابت با شرکت‌های TSMC و سامسونگ محسوب می‌شد و در نهایت شکست خورد.

گلسینگر اعتقاد دارد استراتژی IDM 2.0 کار‌های ناتمامی داشت که در صورت پایان، می‌توانستند اینتل را در حوزه‌ی ساخت تراشه به‌صدر جدول ببرند. طی روز‌های ابتدایی شرکت‌هایی مانند آمازون و کوالکام و مایکروسافت سفارش‌هایی ثبت کردند و در سپتامبر ۲۰۲۴ (شهریور و مهر ۱۴۰۳) گلسینگر طرحش را برای مستقل‌شدن Intel Foundry اعلام کرد؛ اما فقط دو ماه بعد استعفا داد.

اینتل در دوره‌ی گلسینگر شاهد اخراج ۱۵ هزار کارمند، عملکرد بسیار بد پردازنده‌های نسل ۱۳ و ۱۴ و یک فصل مالی فاجعه‌بار با ضرر ۱٫۶ میلیارد دلاری بود. بخش عمده‌ی ضرر‌ها به واحد فاندری مربوط می‌شد.

بخش فاندری اینتل به سرمایه‌گذاری کلانی نیاز داشت و احتمالاً تا سال ۲۰۲۷ به نقطه‌ی سر‌به‌سر (Break-even Point) نخواهد رسید. در واقع، احتمالاً تا سال ۲۰۲۷ خبری از سوددهی قابل‌توجه نخواهد بود.

حال باید دید که لیپ-بو تن، مدیرعامل جدید اینتل، چه تفکراتی برای پیشبرد اهدافش در سر دارد. اکنون با قاطعیت می‌توان گفت تصمیم‌گیری‌ها در اینتل با دوران گلسینگر متفاوت هستند.