گونه‌ای مار دریایی فقط در یک نقطه از زمین زندگی می‌کند و آن نقطه دریا نیست

دریاچه تال به‌تنهایی نیز پدیده‌ای شگفت‌انگیز است. این دریاچه در نتیجه‌ی فروپاشی یک حفره آتشفشان در جریان فوران سال ۱۷۵۴ شکل گرفت. آوار و خاکستر ناشی از فوران مسیر ارتباط با دریا را مسدود کرد و باران‌هایی که در این ناحیه جمع شدند، به‌تدریج آب شورِ پیشین را به آب شیرین تبدیل کردند. فوران آتشفشان همچنین باعث به دام‌افتادن گونه‌های متعددی در داخل  آب شد و درنهایت پیدایش مار دریایی غیرمعمولی را که امروزه مشاهده می‌کنیم، به‌دنبال داشت.

دریاچه تال تنها مکانی در جهان است که مار دریایی گارمن در آن یافت می‌شود. اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) این گونه را در رده گونه‌های آسیب‌پذیر قرار داده است، گرچه خاطرنشان می‌کند که این دریاچه بخشی از یک آتشفشان فعال و منطقه‌ای با فعالیت لرزه‌ای بالا است. فوران آتشفشان می‌تواند کل زیستگاه این گونه را نابود کند. تهدیدات دیگر برای این گونه شامل مشکلات مرتبط با پرورش ماهی تیلاپیا، از دست رفتن زیستگاه و کاهش کیفیت آب درنتیجه‌ی آلودگی‌های مرتبط با کشاورزی است.

 مار دریایی گارمن گونه‌ای زهرآگین است که برای تغذیه به سراغ موجوداتی مانند مارماهی‌ها و گاوماهیان می‌رود و زمان خود را صرف جستجو در شکاف‌ها و حفره‌ها برای یافتن این گونه طعمه‌ها می‌کند. از آنجایی که سر مار دریایی گارمن نسبت به بدنش کوچک‌تر است، می‌تواند راحت‌تر وارد این فضاهای تنگ شود و شکارش را پیدا کند. این ویژگی، یعنی سرِ کوچک‌تر نسبت به بدن، در مارهای دریایی دیگر از همین گروه هم دیده می‌شود.

با وجود آنکه مار دریایی گارمن در آب شیرین زندگی می‌کند، همچنان بخشی از گروه خزندگان کاملا آبزی به‌شمار می‌رود و نوزادان خود را زنده (و نه به شکل تخم) درون آب به دنیا می‌آورد. این مارها توانایی نگه‌داشتن نفس خود را دارند، اما باید در فواصل منظم به سطح آب بازگردند تا تنفس کنند.