شکارچیان باگ: چگونه با پیدا کردن حفره‌های امنیتی درآمد نجومی کسب کنیم؟

درنهایت، پرسش این نیست که آیا هر باگ یک بحران است یا نه؛ مسئله‌ی کلیدی این است که آیا سازمان‌ها می‌توانند تفاوت بین یک تهدید جدی و یک مشکل کوچک را تشخیص و سپس به‌درستی واکنش نشان دهند. داستان سانتیاگو لوپز، نمونه‌ی خوبی برای این موضوع است. همه‌ی باگ‌هایی که او پیدا کرد، فاجعه‌های امنیتی نبودند؛ بسیاری از آن‌ها مشکلاتی با درجه‌ خطر کم یا متوسط بودند که در مجموع، امنیت سیستم‌ها را تقویت کردند.

استقبال گسترده از برنامه‌های شکار باگ توسط شرکت‌های پیشرو فناوری و نهادهای دولتی، نقش حیاتی آن‌ها را در تقویت تلاش‌های مدرن امنیت سایبری برجسته می‌کند. تاکنون، چندین سازمان برجسته، برنامه‌های شکار باگ موفق و گسترده‌ای را راه‌اندازی کرده‌اند.

برای مثال، برنامه‌ی شکار باگ گوگل که از سال ۲۰۱۰ راه‌اندازی شد، یکی از اولین و مهم‌ترین برنامه‌ها در این حوزه است. این برنامه طیف وسیعی از محصولات گوگل، از موتور جستجو گرفته تا اندروید و کروم را پوشش می‌دهد. برای درک بهتر مقیاس این برنامه، کافی است بدانیم که گوگل فقط در سال ۲۰۲۴، حدود ۱۲ میلیون دلار به محققان امنیتی در سراسر جهان پاداش پرداخت کرد. با این مبلغ، مجموع کل پاداش‌های پرداختی این شرکت از ابتدا تا امروز به بیش از ۶۵ میلیون دلار رسیده است. این برنامه همچنین به طور ویژه روی حوزه‌های جدیدی مانند امنیت هوش مصنوعی و دستگاه‌های هوشمند نیز تمرکز دارد.

شرکت‌های دیگر نیز برنامه‌های جامعی در شناسایی باگ‌ها و پرداخت جایزه دارند. برنامه‌های گسترده‌ی جایزه‌ی مایکروسافت، بررسی دقیق اکوسیستم آن شامل پلتفرم‌هایی مانند مایکروسافت ۳۶۵، آژور و داینامیکس ۳۶۵ را تشویق می‌کند. علاوه‌بر مشوق‌های مالی، مایکروسافت از طریق برنامه‌ی قدردانی از محققان (Researcher Recognition Program) با ارائه‌ی تقدیرهای عمومی، تعامل با محققان را افزایش می‌دهد.

برنامه‌ی جایزه‌ی امنیتی اپل بر امن‌سازی اکوسیستم به‌هم‌پیوسته‌ی آن، شامل iOS، مک‌اواس و سایر سیستم‌های عامل تمرکز دارد. در بطن طرح اپل، برنامه‌ی دستگاه تحقیقات امنیتی (Security Research Device Program) قرار دارد که به محققان تأییدشده، آیفون‌های ویژه‌ای ارائه می‌دهد تا امکان کاوش عمیق در امنیت iOS را فراهم کنند؛ امری که منجر به کشف آسیب‌پذیری‌های قابل توجهی شده است.

علاوه بر برنامه‌هایی که خود شرکت‌ها اجرا می‌کنند، پلتفرم‌هایی مانند هکروان و باگ‌کراود (Bugcrowd) هم نقش بسیار مهمی در این اکوسیستم دارند. این پلتفرم‌ها، به‌عنوان یک واسطه برای شرکت‌ها و سازمان‌های مختلف عمل کرده و تمام مراحل کار، از گزارش آسیب‌پذیری گرفته تا پرداخت پاداش را برای دو طرف ساده‌تر می‌کنند.

اینکه شرکت‌های بزرگی مانند گوگل میلیون‌ها دلار در این زمینه سرمایه‌گذاری می‌کنند، یک پیام روشن دارد: تیم‌های امنیتی داخلی، هرچقدر هم که قوی باشند، دیگر به تنهایی برای مقابله با تهدیدهای سایبری که روزبه‌روز پیچیده‌تر می‌شوند، کافی نیستند.

برنامه‌های شکار باگ به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که با جذب محققان نخبه، مهارت‌های آن‌ها را با مشوق‌های قابل توجهی به سمت آسیب‌پذیری‌های اولویت‌دار هدایت کنند. به‌عنوان مثال، برنامه‌ی GVRP گوگل پاداش‌های چشمگیری ارائه می‌دهد که برای مشکلات عمومی به ۱۵۱٬۵۱۵ دلار و برای نقص‌های حیاتی برنامه‌های اندرویدی به ۳۰۰٬۰۰۰ دلار نیز می‌رسد. برنامه‌ی VRP گوگل، همچنین پاداش‌های اضافی برای شناسایی منشأ باگ‌ها در نظر گرفته است.

پاداش‌های گیت‌هاب از ۶۱۷ دلار تا بیش از ۳۰٬۰۰۰ دلار برای باگ‌های حیاتی، متغیر است. برترین شرکت‌کنندگان، به برنامه‌ی هک‌توکت (Hacktocat) آن راه می‌یابند که همکاری با توسعه‌دهندگان برتر گیت‌هاب را تضمین می‌کند. این پاداش‌های فزاینده، بازتابی از پیچیدگی روزافزون سیستم‌های دیجیتال را نشان می‌دهد که توسعه‌دهندگان تلاش می‌کنند راه نفوذ هکرهای دنیای زیرزمینی وب را مسدود کند.

پیشرفت فناوری، به‌طور دائم برنامه‌های شکار باگ را بازتعریف می‌کند و هوش مصنوعی، پیشتاز این تغییر است. هوش مصنوعی با خودکارسازی فرایندها، تست‌های امنیتی را ارتقا می‌بخشد. پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی تا سال ۲۰۲۸ در زمینه‌ی تشخیص باگ، از هکرهای کلاه‌سفید نفوذ انسانی پیشی بگیرند، امری که هکرها را وادار می‌کند تا مهارت‌های تخصصی خود را تقویت کنند.

همزمان، ظهور وب ۳، بلاک‌چین (Blockchain) و اینترنت اشیا (IoT)، دامنه‌ی آسیب‌پذیری‌ها را گسترش می‌دهد و مستلزم تلاش‌های امنیتیِ هدفمند است. در این میان، پلتفرم‌هایی مانند کانتینا (Cantina) در حال طراحی جایزه‌هایی برای پروتکل‌های وب ۳ هستند تا چالش‌های منحصربه‌فرد سیستم‌های غیرمتمرکز را مورد توجه قرار دهند.