آخرین بازمانده از ما در دنیای واقعی؛ با چهار انگل زامبی‌ساز در طبیعت آشنا شوید

در آخرین ماجرا، کرم نواری (Anomotaenia brevis) استراتژی متفاوتی را در پیش می‌گیرد. این داستان در حقیقت نسخه‌ی زیستی «معجون جادویی» است؛ ترکیبی که وعده‌ی جوانی ابدی می‌دهد و باعث می‌شود دیگران مشتاقانه به تو خدمت کنند. اما، مثل همیشه، بهای سنگینی دارد.

در این داستان، دوباره مورچه‌ها و کرم‌ها نقش‌های اصلی را دارند. مورچه‌های گونه‌ی تمنوتوراکس نیلاندری (Temnothorax nylanderi) در حالت عادی فقط چند هفته یا چند ماه عمر می‌کنند، اما وقتی به کرم نواری آلوده می‌شوند، عمرشان تا چند سال افزایش می‌یابد. حتی گاهی می‌توانند مثل ملکه‌ها تا ۲۰ سال عمر کنند.

مورچه‌های آلوده نه‌تنها عمری ملکه‌گونه دارند، بلکه از مزایای اجتماعی خاصی هم برخوردار می‌شوند: مورچه‌های کارگر غیرآلوده، آن‌ها را تغذیه می‌کنند، تمیز می‌کنند و حتی جابه‌جایشان می‌کنند، درحالی‌که خود مورچه‌های آلوده مطلقاً هیچ کاری نمی‌کنند.

بررسی‌ها نشان داده‌اند که کرم‌ها، ژن‌هایی را در بدن مورچه‌ها فعال می‌کنند که آن‌ها را به مرتبه‌ی ملکه ارتقا می‌دهد. همچنین، بدن مورچه فرومون‌هایی را ترشح می‌کند که دیگر مورچه‌ها را فریب داده و به مراقبت از آن‌ها وا دارد.

شاید زندگی برای مورچه‌های آلوده شیرین به‌نظر برسد، اما این فقط یک روی سکه است. حضور چندین ملکه‌ی قلابی، باعث می‌شود فشار بیشتری به مورچه‌های کارگر وارد شده و در نتیجه، زودتر از حد معمول بمیرند. بنابراین، در نهایت کل کلنی مورچه‌ها آسیب می‌بیند.

اما سود این بازی برای کرم‌ها چیست؟ آن‌ها دنبال بازگشت به مکان موردعلاقه‌شان برای زادآوری، یعنی روده‌ی دارکوب‌ها هستند. مورچه‌های تنبل، در برابر حمله‌ی دارکوب‌ها مقاومت نمی‌کنند و به طعمه‌ای آسان برای رساندن انگل به بدن میزبان نهایی تبدیل می‌شوند.

در نهایت، شاید داستان انیمیشن‌هایی مانند «مورچه‌ای به نام زی» و «زندگی یک حشره» نیاز به بازنگری داشته باشند؛ دنیای واقعی از آنچه می‌پنداشتیم، بسیار تاریک‌تر، پیچیده‌تر و زامبی‌وارتر است.