هنر استتار در طبیعت؛ سپیداج چگونه طعمه‌های خود را شکار می‌کند؟ [تماشا کنید]

تکنیکی به نام مرجان شاخه‌ای نیز وجود دارد. سپیداج‌‌ها هنگام شکار خرچنگ‌های بنفش مانگرو بیشتر از این تکنیک استفاده می‌کردند. این خرچنگ‌ها نسبت به خرچنگ‌های دیگر مسلح‌تر هستند. در تکنیک مرجان شاخه‌ای، سپیداج‌ها الگوهای شبیه مرجان روی بدنشان ایجاد می‌کنند و دست‌های خود را بالا می‌برند و ظاهری شبیه  مرجان شاخ‌گوزنی به خود می‌گیرند.

در تکنیک پالس، سپیداج‌ها دست‌هایشان را به سمت بالا می‌کشند تا شبیه مخروط شوند و سپس امواج سیاه‌رنگی را از انتهای دست‌هایشان به نوک آن‌ها می‌فرستند. پژوهشگران فکر می‌کنند این حالت ممکن است شبیه حرکت ماهی کوچکی باشد که برای طعمه‌ها بی‌خطر به‌نظر می‌آید.

ترور واردیل، عصب‌شناس دانشگاه مینه‌سوتا می‌گوید حرکات خاص الگوهایی که سپیداج‌ها ایجاد می‌کنند، ممکن است به آن‌ها کمک کند زمان بیشتری برای نزدیک‌شدن به طعمه داشته باشند. او در‌این‌باره کنجکاو است فرایند تکامل چگونه به گونه‌ای پیش رفته که حتی سپیداج‌های خردسال قادرند این رفتارهای پیچیده را انجام دهند.

سپیداج‌ها از تکنیک مرجان شاخه‌ای بیشتر زمانی استفاده می‌کنند که درحال شکار خرچنگ‌های بنفش مانگرو باشند؛ زیرا این خرچنگ‌ها نسبت به خرچنگ‌های دیگر از دفاع و محافظت بیشتری برخوردارند. این امر ممکن است نشان دهد آن‌ها نمایش‌هایشان را متناسب با نوع طعمه تنظیم می‌کنند.

دانیل اسوریو، عصب‌شناس در دانشگاه ساسکس انگلستان می‌گوید سوال اصلی این است که این رفتارها تا چه حد غریزی است و آیا آن‌ها توانایی ترکیب رفتارهای مختلف و یادگیری درمورد موقعیت‌های مختلف را دارند. آیا این توانایی‌ها نشانگر سطح بالاتری از شناخت است؟