افزایش ۹۷ درصدی خطر نزدیکبینی در کودکان با استفاده مداوم از صفحه نمایش

افزایش ۹۷ درصدی خطر نزدیکبینی در کودکان با استفاده مداوم از صفحه نمایش
محققان دریافتند هر ساعتی که جوانان جلوی صفحهنمایش میگذرانند، با افزایش احتمال ابتلا به نزدیکبینی مواجه میشوند. کارشناسان هشدار میدهند که کودکان خردسال باید استفادهی محدودی از دستگاههای دیجیتال داشته باشند و زمان بیشتری را در فضای باز بگذرانند.
نزدیکبینی به دلیل کشیدگی بیشازحد کرهی چشم ایجاد میشود و مشکلی روبهرشد است. تحقیقات نشان میدهد که تا سال ۲۰۵۰ حدود ۴۰ درصد از کودکان و نوجوانان در سراسر جهان ممکن است به این اختلال مبتلا شوند.
درحالیکه عوامل ژنتیکی در ابتلا به نزدیکبینی نقش دارند، عوامل دیگری که خطر ابتلا را افزایش میدهند عبارتاند از نگذراندن زمان کافی در فضای باز و تمرکز طولانیمدت به اشیاء نزدیک که میتواند توضیح دهد چرا تماشای صفحهنمایش با افزایش خطر و شدت نزدیکبینی مرتبط است.
یک ساعت تماشای بیشتر صفحهنمایش با ۲۱ درصد احتمال بیشتر نزدیکبینی مرتبط است
اکنون، محققان کرهی جنوبی در تحقیقی جدید با تحلیل اطلاعات مربوط به ۴۵ مطالعه که شامل ۳۳۵٬۵۳۴ شرکتکننده بودند، به بررسی ارتباط بین استفاده از دستگاههای دیجیتال مانند تلفنهای همراه، کنسولهای بازی و تلویزیون بر نزدیکبینی پرداختهاند.
نتایج که عمدتاً بر اساس دادههای کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان است، نشان میدهد که یک ساعت تماشای بیشتر روزانهی صفحه نمایش بهطور متوسط با ۲۱ درصد احتمال بیشتر نزدیکبینی مرتبط است.
یافتههای پژوهش نشان میدهد که اگر کودکی روزانه یک ساعت از صفحهنمایش استفاده کند، خطر ابتلا به نزدیکبینی به ۱۸ درصد افزایش مییابد و پس از چهار ساعت این خطر به ۲۷ درصد میرسد. تیم تحقیقاتی افزود در افراد مبتلا به نزدیکبینی، یک ساعت اضافی استفاده روزانه از صفحه نمایش با ۵۴ درصد افزایش احتمال تشدید وضعیت مرتبط است.
بیشتر بخوانید
هنگامی که محققان بررسی عمیقتری انجام دادند، دریافتند که خطر ابتلا به نزدیکبینی با افزایش زمان استفاده روزانه از صفحهنمایش بهشدت افزایش مییابد. برای مثال، یک ساعت استفاده روزانه در مقایسه با کسانی که از صفحهنمایش استفاده نمیکنند، با ۵ درصد افزایش احتمال ابتلا به نزدیکبینی همراه بود، در حالی که چهار ساعت استفاده روزانه، این احتمال را تا ۹۷ درصد افزایش میداد. فراتر از این مدت زمان، افزایش احتمال نزدیکبینی کندتر شد و هیچ ارتباط مشخصی بین استفاده کمتر از یک ساعت در روز با این اختلال مشاهده نشد؛ یافتهای که نشاندهنده یک «آستانه ایمنی» بالقوه است.
بااینحال، تحقیق جدید دارای محدودیتهایی است، از جمله اینکه برخی از مطالعات بر گزارشهای خوداظهاری درباره نزدیکبینی متکی بودهاند. همچنین تیم تحقیقاتی به تعداد دفعات انجام سایر فعالیتهای مرتبط با نزدیکبینی توسط شرکتکنندگان توجهی نکرده است، اندازهگیری زمان تماشای صفحهنمایش دشوار و شواهد بیشتری برای حمایت از ایدهی « آستانه ایمنی» مورد نیاز است.
تعامل عوامل خطر در ایجاد نزدیکبینی پیچیده است
بهعلاوه، تحقیق نتوانست ثابت کند که استفاده از صفحهنمایش بهطور مستقیم باعث ایجاد نزدیکبینی میشود. تیم تحقیقاتی این موضوع را مطرح کردند که به عنوان مثال، از آنجا که استفاده از صفحهنمایش عمدتاً در محیطهای داخلی انجام میشود، کاهش قرارگرفتن در معرض مزایای محافظتی محیطهای بیرونی (نور طبیعی) ممکن است به افزایش خطر ابتلا به نزدیکبینی کمک کند. هاموند موافق بود و اشاره کرد که تعامل عوامل خطر در ایجاد نزدیکبینی پیچیده است.
هاموند افزود: «این متاآنالیز، در کنار مطالعاتی که تأثیر قرنطینه کووید را بررسی کردهاند، نشان میدهد تاثیر بسزای ترکیب ماندن کودکان در محیطهای بسته و استفاده طولانیمدت از صفحهنمایش برای چشمهای آنها مضر است و نتیجهی آن افزایش نزدیکبینی خواهد بود.»
نتایج تحقیقات ارتباط نزدیکبینی و استفاده از صفحهنمایشها میتوانند به توسعهی استراتژیهای آموزشی و سیاستهای بهداشت عمومی برای مقابله با گسترش نزدیکبینی کمک کنند، زیرا افزایش شدت این مشکل میتواند خطر ابتلا به بیماریهای جدی چشم را افزایش دهد.
منبع : زومیت