صفحه نمایش یا کاغذ؛ مطالعه با کدام به یادگیری بهتر کمک می‌کند؟
صفحه نمایش یا کاغذ؛ مطالعه با کدام به یادگیری بهتر کمک می‌کند؟
نائومی بارون که در دانشگاه امریکن در واشینگتن مطالعه می‌کند، کتاب جدیدی با عنوان «اکنون چگونه می‌خوانیم» درباره خواندن و یادگیری دیجیتال نوشته است. او می‌گوید ذهن پیش‌بینی می‌کند خواندن متن چقدر آسان یا راحت است. اگر فکر کنیم راحت است، ممکن است تلاش زیادی هم برای درک آن نکنیم.
بیشتر مطالبی که روی صفحات نمایش می‌خوانیم، معمولا پیامک‌ها و پست‌های شبکه‌های اجتماعی هستند که غالبا درکشان راحت است.
الکساندر از دانشگاه مریلند می‌گوید وقتی افراد از روی صفحه نمایش مطالعه می‌کنند، سرعت خواندن آن‌ها بیشتر است. چشمان آن‌ها سریع‌تر صفحات و واژه‌ها را مرور می‌کند. اما هنگام خواندن سریع، ممکن است کل مطلب را متوجه نشویم.
هنگام مطالعه از روی صفحه نمایش معمولا سرعت خواندن متن بیشتر است
خواندن سریع می‌تواند به عادتی در هنگام خواندن مطلب از روی صفحه نمایش تبدیل شود. فکر کنید تلفن خود را برای خواندن دروس خود روشن می‌کنید. در این هنگام، مغز شما ممکن است شبکه‌هایی را فعال کند که از آن‌ها برای خواندن سریع پست‌های تیک‌تاک استفاده می‌کند. این روش در صورتی که بخواهید متن سختی از کتاب درسی خود را بخوانید یا بخواهید جدول تناوبی را یاد بگیرید، چندان مفید نیست.
سرعت تنها مشکل مطالعه از روی صفحات نمایش نیست. مساله پیمایش یا اسکرول‌کردن هم وجود دارد. هنگام خواندن صفحه چاپی یا حتی کتاب کامل، معمولا می‌خواهید بدانید کجای آن هستید. علاوه‌بر‌این، شماره صفحه را نیز می‌خواهید بدانید. به‌عنوان مثال، ممکن است به یاد داشته باشید که بخشی از داستان که در آن سگ مرده بود، نزدیک بالای صفحه‌ای در سمت چپ کتاب وجود داشت.
وقتی صفحه‌ای بسیار طولانی را پیمایش می‌کنید، آن حس مکان را ندارید (گرچه برخی از دستگاه‌های خواندن الکترونیکی رد کردن صفحات را شبیه‌سازی می‌کنند).
چرا حس صفحه مهم است؟ وقتی چیزی را یاد می‌گیریم، معمولا نقشه‌های ذهنی می‌سازیم. توانایی قرار دادن یک واقعیت در جایی روی نقشه ذهنی به ما کمک می‌کند آن را به خاطر بسپاریم.
مسئله‌ی تلاش ذهنی نیز وجود دارد. پیمایش صفحات دیجیتال نسبت‌به خواندن صفحه‌ای که حرکت نمی‌کند، به تلاش ذهنی بیشتری نیاز دارد. در این شرایط چشمان شما فقط روی کلمات متمرکز نمی‌شود، بلکه هنگام پیمایشِ صفحه باید کلمات را نیز دنبال کنند.
مری هلن ایموردینو یانگ، عصب‌شناس دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در لس آنجلس می‌گوید وقتی ذهن شما مجبور است با پیمایش صفحه به سمت پایین همراه شود، منابع چندانی برای درک آنچه می‌خوانید، باقی نمی‌ماند. این امر می‌تواند به‌ویژه درمورد متون طولانی یا پیچیده صادق باشد. حین پیمایش به پایین صفحه، مغز باید مرتبا مکان واژه‌ها در دید شما اصلاح کند و این امر درک همزمان ایده‌هایی را که آن کلمات باید منتقل کنند، دشوارتر می‌کند.
طول متن نیز مهم است. وقتی متن‌ها کوتاه باشند، دانش‌آموزان حین خواندن نسخه دیجیتالی به همان اندازه متن چاپی یاد می‌گیرند، اما وقتی متن طولانی‌تر از ۵۰۰ کلمه می‌شود، مطلب را از نسخه چاپی بهتر یاد می‌گیرند.
منبع : زومیت
