پژوهشگران بریتانیایی براساس تجزیه‌وتحلیل فعالیت ژنتیکی در بافت بینی و خون افراد مبتلا به عفونت غیرموثر کووید ۱۹، پاسخ ایمنی جدیدی را کشف کرده‌اند که دفاع محکمی دربرابر ویروس عامل کووید ایجاد می‌کند.

درحالی‌که واکسن‌های کووید ۱۹ خطر مرگ و عوارض شدید ناشی از این عفونت را کاهش داده‌اند، مانع از نفوذ ویروس به پوشش بینی و سیستم تنفسی نمی‌شوند. برای اکثر افراد، استقرار ویروس در این نواحی موجب یک هفته یا بیشتر آبریزش بینی، سرفه و بدن‌درد نسبتا خفیف می‌شود. با‌این‌حال، در طول دنیاگیری، معدود افرادی بودند که ویروس موفق نشد آن‌ها را آلوده کند.

این موضوع که چرا برخی از افراد دربرابر ویروس عامل کووید ۱۹ مقاوم هستند، مشخص نشده و انجام پژوهش‌های میدانی به این دلیل دشوار است که در این گونه مطالعات، تعیین لحظه مواجهه با ویروس آسان نیست.

به‌گزارش ساینس‌آلرت، پژوهشگران بریتانیایی به‌طور عمدی ۳۶ داوطلب سالم ۱۸ تا ۳۰ ساله را  تحت شرایط آزمایشگاهی بسیار کنترل‌شده درمعرض سویه پیش از آلفای SARS-CoV-2 قرار دادند. نکته مهم اینکه ۱۶ نفر از شرکت‌کنندگان اصلا واکسن کرونا را دریافت نکرده بودند و نشانه‌ای از عفونت گذشته کووید ۱۹ نیز در آن‌ها مشاهده نمی‌شد.

سواب‌های بینی و نمونه‌های خون گرفته‌شده از داوطلبان تا یک سال پس از عفونت، با استفاده از توالی‌یابی آر‌ان‌ای سلول تک مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت و جدول زمانی فعالیت صدها هزار سلول با جزئیات بی‌سابقه‌ای به دست آمد. براساس این مجموعه داده، سه دسته عفونت (موقت، پایدار و غیرموثر) شناسایی شد. در گروه سوم یعنی عفونت‌های غیرموثر بود که سلاح مخفی بدن برای اجتناب از کووید ۱۹ کشف شد.

در شرایطی که بیشتر افراد در خون خود پاسخ ایمنی سریعی دربرابر ویروس مهاجم ایجاد کردند، داوطلبان گروه سوم واکنش ظریف اما سریع‌تری را در بافت بینی خود نشان دادند که شامل فعال‌شدن لنفوسیت‌های تی نامتغیر وابسته به مخاط (MAIT) و همچنین کاهش سلول‌های سفید التهابی بود که ویروس را پیش از استقرار پاک‌سازی کرده بود. پژ‌وهشگران همچنین افزایش بیان ژن HLA-DQA2 را در سلول‌های بینی تشخیص دادند که از ژن‌هایی است که در مطالعات گذشته با عفونت‌های خفیف یا بدون علامت کووید ۱۹ مرتبط شده است.

گرچه برنامه‌های بهداشت عمومی در مهار اثرات منفی دنیاگیری کووید ۱۹ موفق عمل کرده است، آسیب‌پذیرترین افراد جامعه همچنان درمعرض خطر اثرات طولانی‌مدت و مرگ ناشی از ویروسی هستند که قدرت انتشار و همچنین سازگاری بالایی دارد. اگر بخواهیم نه فقط با این تهدید پایدار بلکه با بیماری‌های مرگبارتری که بی‌تردید در آینده با آن‌ها مواجه می‌شویم، مبارزه کنیم، باید سازوکار مقابله بدن انسان با حملات ویروسی را به خوبی درک کنیم.

یافته‌های پژوهش در مجله نیچر منتشر شده است.