شامپانزه‌های بیمار اغلب گروه امن خود را برای خوردن گیاهان خاص ترک می‌کنند و گونه‌هایی از گیاهان را انتخاب می‌کنند که به ندرت توسط شامپانزه‌های منطقه خورده می‌شوند. نادربودن این قبیل رویدادها، باعث می‌شود که تشخیص رفتار خوددرمانی برای محققان بسیار دشوار باشد، اما همچنین یکی از قوی‌ترین شواهد پشتیبانی‌کننده از واکنش هدفمند شامپانزه‌ها به بیماری را ارائه می‌دهد.

فریمن می‌گوید شامپانزه‌ها معمولاً به امتحان‌کردن خوراکی‌های ناآشنایی که ممکن است خطرناک باشند، تمایلی ندارند. بنابراین، گزینش این گیاهان غیرمعمول به عنوان خوراکی، نشان می‌دهد که آن‌ها دلایل خاصی برای انجام این کار دارند. او می‌افزاید: «اگر مریض باشید، دهان خود را با چیزهایی پر نمی‌کنید که ممکن است حال شما را وخیم‌تر کنند.»

اما به باور گراهام، این عمل شامپانزه‌ها ممکن است تمام اتفاق‌های در جریان را آشکار نکند، زیرا رژیم غذایی شامپانزه‌ها همچنان دارای تنوع بسیار بالایی است. اگر حیوانات یاد بگیرند که چگونه گیاهان خوردنی را از میان تمام گیاهان تشخیص بدهند، در طول نسل‌ها ممکن است به تغذیه از خوراکی‌های تازه روی آورند. او پیشنهاد می‌کند که مقایسه‌ی مستقیم رژیم غذایی شامپانزه‌های بیمار و شامپانزه‌های سالم به طور همزمان، ممکن است به وضوح نشان دهد که آیا گیاهان منتخب شامپانزه‌ها، گزینه‌های موثر هستند یا خیر.

فابین شولتز از آکادمی علوم براندنبورگ برلین و یکی از اعضای گروه محققان، می‌گوید امیدوار است که شناسایی ترکیبات موثر در عصاره‌های گیاهان منتخب شامپانزه‌ها، در نهایت به شناسایی گزینه‌های امیدبخش برای ساخت داروهای انسانی منجر شود. او می‌پرسد: «چه می‌شود اگر بتوان با دنبال‌کردن روش‌های خوددرمانی خویشاوندان حیوانی، جان انسان‌ها را نجات داد؟»

محققان چندی پیش یک اورانگوتان سوماترایی، یکی دیگر از اعضای خانواده‌ی بزرگ میمون‌های انسان‌نما را در حالی مشاهده کردند که ظاهرا با استفاده از گیاهان دارویی، خوددرمانی می‌کرد. این اورانگوتان برگ‌های گیاه دارویی را می‌جوید و مستقیماً روی زخم صورتش می‌گذاشت و با تکرار این عمل، در نهایت موفق به درمان زخمش شد.

یافته‌های مطالعه‌ی محققان در مجله‌ی پلاس‌وان منتشر شده است.