تغییرات اقلیمی به ذوب آخرین یخچال طبیعی ونزوئلا منجر شد

مبارزه با تغییرات اقلیمی اکنون به نقطه‌ی عطفی هولناک رسیده است. نابودی آخرین یخچال طبیعی ونزوئلا، بدین معنی است که این کشور، اولین سرزمینی است که ذوب‌شدن تمامی توده‌های یخی‌اش را در عصر جدید مشاهده می‌کند.

ونزوئلا تا سال ۱۹۱۰، میزبان شش یخچال طبیعی بود و مساحتی حدود هزار کیلومتر مربع از خاک این کشور، از یخچال‌های طبیعی تشکیل می‌شد. اما این یخچال‌ها در طول زمان رفته‌رفته کاهش یافتند و به تکه‌های یخی تبدیل شدند که دیگر از شرایط لازم برای قرارگیری در طبقه‌بندی یخچال‌های طبیعی، برخوردار نیستند.

از شش یخچال طبیعی ونزوئلا، پنج یخچال تا سال ۲۰۱۱ از بین رفتند. فقط یخچال طبیعی قله‌ی هومبولت در پارک ملی سیرا نوادا که به «لا کرونا» نیز معروف است، باقی مانده بود. با این حال، این توده‌ی یخی نمادین نیز اکنون آن‌قدر کوچک شده است که دیگر در دسته‌بندی میدان یخچالی قرار می‌گیرد.

در ماه مارس، پروفسور خولیو سزار سنتنو از دانشگاه آند، به خبرگزاری فرانسه گفت: «دیگر هیچ یخچالی در ونزوئلا وجود ندارد. آنچه که ما داریم، فقط تکه یخی با ۰٫۴ درصد از اندازه‌ی اصلی‌اش است.»

بر اساس مطالعات انجام‌شده در نیم‌دهه‌ی گذشته، پوشش یخچالی ونزوئلا بین سال‌های ۱۹۵۳ تا ۲۰۱۹، حدود ۹۸ درصد کاهش یافته است. پس از سال ۱۹۸۸، روند از‌بین‌رفتن یخ‌ها دچار افزایش صعودی شد و از سال ۲۰۱۶، به نقطه اوج ۱۷ درصد در سال رسید.

لا کرونا در سال ۱۹۹۸ حدود ۰٫۶ کیلومتر مربع وسعت داشت، اما ناگهان به قدری آب رفت و کوچک شد که حتی در سال ۲۰۱۵ نیز یک بار در آستانه‌ی از‌دست‌دادن عنوان یخچال طبیعی بود.

لوئیس دنیل لامبی، محقق یو‌ال‌ای در مورد مرگ یخچال طبیعی به گاردین گفت:

آخرین سفر اکتشافی ما به منطقه در دسامبر ۲۰۲۳ انجام شد، در آن زمان شاهد بودیم که یخچال طبیعی از بازدید قبلی در سال ۲۰۱۹، حدود دو هکتار از وسعتش را از دست داده است و در حال حاضر، از چهار هکتار به کمتر از دو هکتار رسیده است.

در ماه دسامبر، دولت ونزوئلا برنامه‌ای را ترتیب داد تا برای محافظت از یخچال طبیعی هومبولت، آن را با روکشی از منسوجات نفوذپذیر «ژئوتکستایل» بپوشاند. طرح دولت نه تنها با شکست مواجه شد، بلکه خشم حافظان محیط‌زیست را نیز برانگیخت. حافظان محیط‌زیست می‌گویند این استراتژی نادرست اکوسیستم را آلوده می‌کند، زیرا ژئوتکستایل با گذشت زمان به میکروپلاستیک‌ها تجزیه می‌شود.

سنتنو می‌گوید این میکروپلاستیک‌ها عملاً نامرئی هستند، در نهایت وارد خاک می‌شوند و از خاک، در محصولات کشاورزی، تالاب‌ها و حتی در هوا نیز پخش می‌شوند. بنابراین، در نهایت مردم آن‌ها را می‌خورند و تنفس می‌کنند.

کارشناسان معتقدند پوشش یخی باقیمانده از یخچال طبیعی هومبولت، در خوشبینانه‌ترین حالت تا پنج سال و در بدترین حالت، تا دو سال دیگر کاملاً ناپدید خواهد شد. انتظار می‌رود که آثار منفی از‌بین‌رفتن یخچال‌های طبیعی علاوه بر زیست‌بوم منطقه، صنعت گردشگری ونزوئلا را نیز تحت تأثیر قرار دهد. پوشش یخی دومین کوه مرتفع این کشور، جذابیت بسیاری برای گردشگران داشت.

در پایان، مرگ آخرین بازمانده‌ی یخچال‌ها و پایان داستان غم‌انگیز یخچال‌های طبیعی ونزوئلا، برای کشوری که تا دهه‌ی ۱۹۵۰ میزبان رویدادهای اسکی صحرانوردی بود، واقعه‌ی بسیار دردناکی است.