عقاب‌های آمریکایی پس از غلبه بر خطر انقراض، اکنون با تهدیدی جدید مواجه شده‌اند

پژوهشگرانی که پرها، استخوان‌ها، کبد و خون ۱۲۰۰ عقاب سرسفید و عقاب طلایی، یکی دیگر از پرندگان شکاری نیمکره شمالی، را مورد آزمایش قرار دادند، دریافتند که تقریباً نیمی از آن‌ها به‌طور مکرر در‌ معرض سرب قرار گرفته بودند. مسمومیت سرب می‌تواند موجب مرگ پرندگان و کاهش رشد جمعیت آن‌ها شود.

بر‌ اساس مطالعه‌ی جدید که در مجله‌ی Science منتشر شده، دانشمندان بر این باورند که منبع اصلی سرب مهمات مصرف‌شده به‌دست شکارچیان است. شکارچیان به حیواناتی تیراندازی می‌کنند که این عقاب‌ها معمولاً در‌ طول زمستان لاشه آن‌ها را می‌خورند. بر‌ اساس این مطالعه، تقریباً یک سوم از پرندگانی که نتیجه آزمایش آلودگی به سرب در آن‌ها مثبت بود، همچنین نشانه‌هایی از مسمویت حاد یا مواجهه‌ی کوتاه‌مدت با سرب را نشان می‌دادند.

وینسنت اسلیب، نویسنده اصلی مطالعه، گفت اثرات مسمومیت سرب ویرانگر است. مسمومیت با سرب می‌تواند مانع از هضم مناسب غذا توسط عقاب شود و در‌ نهایت به کمبود تغذیه‌ای بینجامد. این وضعیت می‌تواند قدرت پرواز و حتی توانایی حرکت پرنده را نیز از او بگیرد. دکتر اسلیب گفت: «سرب می‌تواند بر همه‌ی سیستم‌های بدن عقاب، سیستم تنفسی، سیستم گوارش و سیستم تولید مثل تأثیر بگذارد.»

یک عقاب سرسفید با شکستگی استخوان زند زیرین و مسمومیت خفیف سرب و کم‌خونی توسط سازمان غیرانتفاعی مراقبت و درمان حیوانات وحشی در ایالت اورگن تحت درمان قرار گرفت، اما بعداً مرد.

تاد ای کاتزنر، زیست‌شناس حیات وحش در سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده گفت این مطالعه که عقاب‌های سرسفید و عقاب‌های طلایی را از ۳۸ ایالت مورد بررسی قرار داد، اولین مطالعه‌ای است که اثرات مسمومیت با سرب را روی جمعیت این پرنده در چنین مقیاس وسیعی بررسی کرد. سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده نیز در انجام این مطالعه مشارکت داشته است.

پژوهش جدید همچنین نشان داد که مسمومیت نرخ رشد جمعیت عقاب‌های سرسفید را حدود ۴ درصد و نرخ رشد جمعیت عقاب‌های طلایی حدود یک درصد کاهش داده است. درحال‌حاضر، تعداد عقاب‌های طلایی حدود ۳۵ هزار پرنده و تعداد جمعیت عقاب‌های سرسفید بیش از ۳۰۰ هزار پرنده است. دکتر کاتزنر گفت: «این درصدها کم به‌نظر می‌رسند، اما در طول زمان، به‌علت مسمومیت سرب، هزاران پرنده از جمعیت حذف می‌شوند.»

عقاب‌های سرسفید دهه‌ها پیش به‌علت استفاده گسترده از حشره‌کش مصنوعی DDT کشته شدند. ممنوعیت مصرف DDT در سال ۱۹۷۲ و تلاش‌های حفاظتی به احیای جمعیت آن‌ها کمک کرد و عقاب سرسفید در سال ۲۰۰۷ از فهرست گونه‌های در‌ معرض خطر انقراض حذف شد.

دکتر اسلیب امیدوار است که یافته‌های این گزارش موجب افزایش آگاهی شکارچیان شود و تعداد بیشتری از آن‌ها را تشویق کند تا به مهمات عاری از سرب روی آورند.

تصویر اشعه ایکس از عقاب سرسفیدی که سرب خورده بود. دسته‌ی نقاط روشن در روده او گلوله‌های سربی تفنگ ساچمه‌ای هستند.

لورا هیل، رئیس سازمان Badger Run Wildlife Rehab در کلمته فالز اورگن که سازمان آن‌ها از عقاب‌های سرسفید، عقاب‌های طلایی و گونه‌های مختلف بازها که براثر سرب مسموم شده بودند، مراقبت کرده است، گفت: «این مسئله صد‌درصد ناشی از انسان و کاملاً قابل پیشگیری است.»

در سال ۲۰۱۸، این گروه سعی کردند عقابی را که یک شکارچی در جنگل پیدا کرده بود و قادر به پرواز نبود و به سختی نفس می‌کشید، نجات دهند. وقتی خانم هیل به شکارچی گفت که عقاب به احتمال زیاد به دلیل خوردن توده‌های روده آلوده بیمار شده است (بقایایی که پس از اینکه شکارچی گوشت را از بقیه قسمت‌های لاشه جدا می‌کند، باقی می‌ماند)، شکارچی متأثر شد. خانم هیل به یاد می‌آورد که شکارچی شوکه شده بود و می‌خواست شکار را متوقف کند. خانم هیل به او گفته بود که لازم نیست شکار را متوقف کند و فقط باید از استفاده از مهمات سربی دست بردارد.

بسیاری از شکارچیان که نگران اثرات سرب نه‌تنها بر حیات‌وحش بلکه همچنین بر گوشت شکاری که توسط انسان مصرف می‌شود، هستند، از مهمات سربی دست کشیده‌اند و شروع به استفاده از گلوله‌های مسی کرده‌اند.

گروه شکارچی و ماهیگیر Sporting Lead-Free که در وایومینگ مستقر هستند، در جهت افزایش آگاهی شکارچیان در‌ مورد اثرات نامطلوب مهمات سربی تلاش می‌کنند. آن‌ها فیلم کوتاهی از شکارچیانی را تهیه و منتشر کرده‌اند که استفاده از این نوع مهمات را برای شکار متوقف کرده‌اند. برایان بدروسیان، یکی از بنیان‌گذاران Sporting Lead-Free و زیست‌شناس پرندگان شکارچی گفت: «شکارچیان حافظان محیط زیست هستند.»

بدروسیان گفت برخی از شکارچیان به علت عادت، این باور غلط که کارآمدی گلوله‌های مسی کمتر است، یا به این دلیل که مقدار زیادی گلوله سربی دارند، در عوض کردن مهمات خود تردید می‌کنند. آقای بدروسیان که می‌گوید در محلی از گلوله‌های سربی استفاده می‌کند که می‌داند مهمات در تماس با حیوانات وحشی قرار نخواهند گرفت، می‌گوید: «هنوز افرادی وجود دارند که این مسئله را نمی‌دانند.»

هانا لئونارد، هماهنگ‌کننده گروه، گفت تا چهار سال پیش با گلوله‌های سربی شکار می‌کرد تا زمانی که با عقاب طلایی نحیفی برخورد کرد که به سختی حرکت می‌کرد. خانم لئونارد گفت: «چنگال‌های او جمع شده بود و بال‌هایش آویزان بود. مشخص بود که در خطر قرار گرفته بود.»

عقاب بعداً مرد و خانم لئونارد گفت گروه نجات حیواناتی که او برای نجات پرنده با آن‌ها تماس گرفته بود، به او گفتند علت مرگ عقاب مسمومیت با سرب بوده است. او گفت: «برای تغییر نوع مهمات تردیدی نداشتم.»

یک عقاب سرسفید در لیبرتی نیویورک

در ژانویه ۲۰۱۷، سازمان خدمات شیلات و حیات‌وحش ایالات متحده سیاستی را برای توقف استفاده از مهمات سربی و وسایل ماهیگیری مورد استفاده در پناهگاه‌های ملی حیات وحش اعلام کرد که یکی از آخرین قوانین دولت اوباما بود. دولت ترامپ کمتر از دو ماه بعد این تصمیم را لغو کرد.

در ایالات متحده، از سال ۱۹۹۱ استفاده از گلوله‌های سربی برای شکار پرندگان آبزی ممنوع شده است. کالیفرنیا نیز استفاده از مهمات سربی را در سراسر ایالت، تا حدی زیادی برای پیشگیری از اثرات نامطلوب سرب روی رخ‌کرکس کالیفرنیا که در‌ معرض خطر انقراض قرار دارد، ممنوع کرده است. دکتر اسلیب گفت شکارچیان وقتی در‌ مورد این موضوع آگاه شوند، در نهایت استفاده از مهمات سربی را به‌طور داوطلبانه متوقف خواهند کرد. او ادامه داد: «شکارچیان این مسئله را می‌پذیرند و آن‌ها راه‌حل این مشکل هستند.»