گران‌ترین ساعت‌های جهان یک راز دارند: هیچ‌کس واقعا صاحب آن‌ها نیست

وقتی کسی به قدری ثروتمند است که می‌تواند هر چیز مادی را بخرد، دیگر خریدن چیزهای تازه برایش جذابیتی ندارد. در این مرحله، فرد نگران دو چیز اساسی می‌شود: ۱. «زمان» (که در حال گذر است) و ۲. «میراث» (اینکه بعد از مرگش چه چیزی از او به جا می‌ماند).

پتک فیلیپ از همین ایده استفاده می‌کند. آن‌ها فقط یک ساعت گران‌قیمت نمی‌فروشند، بلکه به مشتری یک «نقش» یا «هویت» جدید می‌دهند: نقش «نگهبان».

ایده این است که شما در واقع مالک این ساعت نیستید، بلکه آن را برای نسل بعدی خود نگهداری می‌کنید. این حس باعث می‌شود فرد احساس کند که حلقه‌ای از یک زنجیره‌ی طولانی است که گذشته را به آینده وصل می‌کند.

یک مثال قدیمی برای این طرز فکر، رقابت بین گریوز جونیور و جیمز وارد پکارد بود. آن‌ها دائم به شرکت‌های ساعت‌سازی سفارش می‌دادند تا ساعت‌هایی بسازند که هر بار پیچیده‌تر از ساعت رقیب باشد. هدف آن‌ها این بود که چیزی خلق کنند که حتی پس از مرگشان هم باقی بماند و نشان‌دهنده‌ی میراث آن‌ها باشد.

درنهایت، پتک فیلیپ ساعتی برای گریوز ساخت که بعدها یکی از نمادین‌ترین ساعت‌های جهان شد: «Henry Graves Supercomplication»؛ سازه‌ای دوطرفه با ۹۲۰ قطعه‌ی دست‌ساز و ۲۴ عملکرد مختلف، از جمله تقویم دائمی، زمان دقیق طلوع و غروب خورشید در نیویورک، و نقشه‌ی آسمان شب بر فراز محل زندگی گریوز.

ساخت این ساعت ۸ سال زمان برد، نوعی یادمان شخصی که معنایش بسیار فراتر از کارکرد فنی بود. این ساعت در سال ۲۰۱۴ باقیمت ۲۴ میلیون دلار فروخته شد.

برخلاف بسیاری از رقبا که زیرمجموعه‌ی غول‌های لوکس جهانی هستند، پتک فیلیپ از سال ۱۹۳۲ تا امروز در تملک خانواده‌ی استرن باقی‌مانده است. همین استقلال به آن‌ها اجازه می‌دهد مهم‌ترین اصل برندی سطح بالا و ممتاز را اجرا کنند: کمیابی کنترل‌شده.

آن‌ها به سهام‌داران پاسخ نمی‌دهند و روی اعتبار بلندمدت خود متمرکزند؛ حتی تیری استرن رئیس فعلی شرکت، به‌جای پاسخگویی به بازار، بازار را کنترل می‌کند.