چرا ابزارهای پولی هوش مصنوعی برای هندی‌ها رایگان است؟

اینکه ابزارهای هوش مصنوعی همراه با بسته‌های اینترنت عرضه می‌شوند، فرصت فوق‌العاده‌ای برای شرکت‌های فناوری فراهم می‌کند؛ به‌خصوص که مصرف اینترنت در هند بسیار بیشتر از میانگین جهانی است. هرچه هندی‌های بیشتری از این پلتفرم‌ها استفاده کنند، داده‌های دست اول بیشتری نصیب این شرکت‌ها می‌شود.

پاتاک می‌گوید: «هند کشور فوق‌العاده متنوعی است. سناریوهای استفاده از هوش مصنوعی که از دل این کشور بیرون می‌آیند، تبدیل به مطالعات موردی ارزشمندی برای بقیه دنیا خواهند شد.»

«هرچقدر آن‌ها داده‌های منحصربه‌فرد و دست اول بیشتری جمع‌آوری کنند، مدل‌هایشان، به‌ویژه سیستم‌های هوش مصنوعی مولد، قوی‌تر و بهتر می‌شوند.»

پراسانتو کی روی، نویسنده و تحلیلگر فناوری در دهلی می‌گوید: «بیشتر کاربران همیشه حاضر بوده‌اند که در ازای راحتی یا دریافت سرویس‌های رایگان، داده‌هایشان را واگذار کنند و این روند قرار نیست متوقف شود.» به باور او اینجا دولت باید وارد عمل شود.

روی می‌گوید: «مقامات باید فکری به حال این مسئله کنند که چطور این حجم از واگذاری آسان داده‌ها توسط مردم را مدیریت کنند و این یعنی به قوانین نظارتی و رگولاتوری بیشتری نیاز داریم.»

در حال حاضر، هند قانون اختصاصی و مشخصی برای تنظیم حوزه‌ی هوش مصنوعی ندارد. سال ۲۰۲۳ قانونی گسترده‌تر با عنوان قانون حفاظت از داده‌های شخصی دیجیتال (DPDP) وضع شد که بر رسانه‌های دیجیتال و حریم خصوصی تمرکز دارد، اما هنوز اجرایی نشده است.

کارشناسان می‌گویند با اینکه این قانون چتر حمایتی گسترده‌ای برای داده‌های شخصی معرفی می‌کند، اما آیین‌نامه‌های اجرایی آن هنوز آماده نیست و فعلاً کاری به کار سیستم‌های هوش مصنوعی یا پاسخگوکردن الگوریتم‌ها ندارد.

بااین‌حال ماهش ماخیجا رهبر مشاوره فناوری مؤسسه Ernst & Young، به خبرنگاران گفت که وقتی این قانون اجرایی شود، «احتمالاً از منظر [حریم خصوصی] دیجیتال یکی از پیشرفته‌ترین‌ها خواهد بود.»

اما فعلاً همین فضای منعطف نظارتی در هند به شرکت‌هایی مثل OpenAI و گوگل اجازه می‌دهد ابزارهای هوش مصنوعی رایگان خود را با برنامه‌های مخابراتی ادغام کنند؛ کاری که در کشورهای دیگر به این سادگی‌ها انجام نمی‌شود.