پشت‌پرده گران‌ترین ویزای تاریخ آمریکا: چرا ترامپ راه ورود نخبگان را بست؟

دولت ترامپ افزایش ۶۰ برابری هزینه ویزای H-1B را به‌عنوان بخشی از سیاست «America First» معرفی کرد. در بیانیه کاخ سفید سه دلیل اصلی برای این اقدام ذکر شد:

نخست حفاظت از مشاغل آمریکایی: دولت استدلال می‌کند که بسیاری از شرکت‌ها به‌جای استخدام نیروهای داخلی، ترجیح می‌دهند از متخصصان خارجی با دستمزد پایین‌تر استفاده کنند. با افزایش هزینه صدور ویزا، انگیزه شرکت‌ها برای جذب نیروی خارجی کاهش می‌یابد و کارگران آمریکایی در اولویت قرار می‌گیرند.

و سوم، مقابله با سوءاستفاده از سیستم H-1B: کاخ سفید بارها اعلام کرده بود که برخی شرکت‌های واسطه‌ای از این برنامه برای واردکردن نیروی کار ارزان و کاهش دستمزدها سوءاستفاده می‌کنند. به باور دولت ترامپ، هزینه سنگین جدید می‌تواند مانعی در برابر این روند باشد.

بااین‌حال، موج مخالفت‌ها نشان می‌دهد که جامعه فناوری و دانشگاهی این توجیه‌ها را ناکافی می‌داند. منتقدان این سیاست را کوتاه‌بینانه و حمایت‌گرایانه توصیف می‌کنند و هشدار می‌دهند که تبعات آن می‌تواند بسیار فراتر از ادعاهای کاخ سفید باشد.

اگرچه شرکت‌های بزرگ فناوری مانند گوگل، آمازون، مایکروسافت و متا توان جذب چنین هزینه‌هایی را دارند، اما استارتاپ‌ها و شرکت‌های کوچک‌تر که به استعدادهای خارجی وابسته‌اند به‌شدت آسیب خواهند دید و این مسئله می‌تواند نوآوری را در همان مراحل اولیه خفه کند.

افزون بر این، گروهی از اقتصاددانان هشدار می‌دهند که این تصمیم در تضاد با منافع بلندمدت آمریکا است، چرا که هم‌زمان کشورهایی مانند کانادا، آلمان، بریتانیا و استرالیا برنامه‌های مهاجرتی خود را برای جذب نخبگان توسعه می‌دهند و افزایش هزینه در آمریکا می‌تواند روندی معکوس ایجاد کرده و به «فرار مغزها» از ایالات متحده بینجامد. سیستم جدید عملاً به نفع متقاضیان و شرکت‌های ثروتمند تمام می‌شود، درحالی‌که افراد یا کسب‌وکارهای کوچک‌تر از چرخه رقابت کنار زده می‌شوند.

بسیاری نیز معتقدند که این تصمیم به تضعیف نوآوری و اکوسیستم استارتاپی آمریکا خواهد انجامید؛ چرا که بخش بزرگی از ایده‌های تحول‌آفرین در این کشور به دست مهاجرانی شکل‌گرفته که نخستین‌بار با ویزای H-1B پا به آمریکا گذاشته‌اند.

افزایش شدید هزینه‌ی ویزای H-1B مستقیماً متقاضیان جدید و شرکت‌های حامی آن‌ها را هدف قرار داده است. بیشترین فشار متوجه متخصصان هندی و چینی خواهد بود که بخش بزرگی از دارندگان این ویزا را تشکیل می‌دهند:

طبق آمار حدود ۷۰ درصد از کل دارندگان این ویزا هندی هستند و سهم قابل‌توجهی نیز به متقاضیان چینی تعلق دارد، به‌ویژه در حوزه‌هایی مانند علوم کامپیوتر، هوش مصنوعی و تحقیقات دانشگاهی در رشته‌های STEM (علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات).

از سوی دیگر، فشار بر کارفرمایان نیز متفاوت است: شرکت‌های بزرگ با بودجه‌های میلیارددلاری که جذب نیروهای متخصص را در اولویت می‌دانند، می‌توانند چنین هزینه‌هایی را جذب کنند. در مقابل، استارتاپ‌ها و شرکت‌های کوچک که سرمایه‌ی محدودی در اختیار دارند و پیش‌ازاین برای توسعه نوآوری به استعدادهای خارجی وابسته بودند؛ با شرایط جدید احتمالاً از اسپانسر کردن متقاضیان خارجی صرف‌نظر خواهند کرد.