هویت صاحبان تابوت‌های آویزان چین سرانجام فاش شد

تابوت‌های آویزان در جنوب چین و تایوان فراوان هستند. اما این نوع تدفین صدها سال پیش، در دوران دودمان مینگ (۱۳۶۸ تا ۱۶۴۴ میلادی) متوقف شد. در سندی قدیمی از دوران یوان (۱۲۷۹ تا ۱۳۶۸ میلادی) آمده است که تابوت‌هایی که در ارتفاع نصب می‌شدند خوش‌یمن شمرده می‌شدند و هرچه بالاتر بودند، برای مردگان بهتر بود.

امروزه چند هزار نفر از نسل قوم بو در استان یون‌نان چین زندگی می‌کنند. آن‌ها جزو قوم رسمی «یی» محسوب می‌شوند، اما زبان و سنت‌هایشان منحصر به فرد است. فرهنگ نیاکانشان روزگاری بسیار گسترده‌تر بود و مناطقی از تایلند، لائوس، ویتنام و تایوان را دربر می‌گرفت. به نظر می‌رسد سنت تابوت‌های آویزان حداقل ۳۴۰۰ سال پیش و در کوه‌های وویی استان فوجیان چین آغاز شده باشد.

تحلیل ژنتیک نشان داد بقایای تابوت‌های کنده‌کاری‌شده در تنه درخت در شمال‌غرب تایلند نیز شباهت ژنتیکی قابل توجهی با مردمانی داشت که در تابوت‌های آویزان چین دفن شده بودند، به این معنا که این گروه‌ها نیاکان مشترکی داشتند. در تایلند، تابوت‌ها از نصف‌کردن تنه درخت ساخته می‌شدند و یکی از نیمه‌ها به عنوان درب تابوت استفاده می‌شد. سپس تابوت‌ها در غارها و غالباً روی پایه‌های چوبی یا صخره‌های مرتفع قرار می‌گرفتند.

این شواهد و سایر یافته‌های باستان‌شناسی در آسیا نشان می‌دهد مردمانی که تابوت‌های آویزان را می‌ساختند، شاخه‌ای از مردمان باستانی گویشور زبان‌های تای-کادای بوده‌اند که پیش از تسلط قوم هان، در بخش بزرگی از جنوب چین سکونت داشتند. این گروه‌ها همچنین نیاکان میلیون‌ها نفر از جمعیت غیرهان چینی، به ویژه در جنوب تایلند محسوب می‌شوند.

مهم‌ترین نتیجه مطالعه، شناسایی هویت واقعی مردمان تابوت‌های آویزان است. افسانه‌های محلی قوم بو را «فرزندان صخره‌ها» یا «فاتحان آسمان» می‌نامیدند و حتی قدرت پرواز به آن‌ها نسبت می‌دادند. اکنون ژنتیک ثابت کرده که این مردم همان کسانی هستند که روزگاری اجسادشان را در تابوت‌های آویزان دفن می‌کردند.

پژوهشگران می‌نویسند: «حدود ۶۰۰ سال پس از ناپدیدشدن این رسم از تاریخ، مشخص شد قوم بو بازماندگان مستقیم افرادی هستند که این سنت را اجرا می‌کردند.»

پژوهش در ژورنال Nature Communications منتشر شده است.