فناوری باستانی چگونه اکتشافات فضایی را زنده نگه داشته است؟

۴ ژوئن ۱۹۹۶، پایگاه فضایی اروپا در گویان فرانسه: طراحی و ساخت چهار ماهواره‌ی یکسان اروپایی به نام کلاستر بیش از ده سال به طول انجامید و تنها ۳۹ ثانیه کافی بود تا در یک آتش‌بازی عظیم از بین بروند.

با انحراف موشک آریان ۵ از مسیر و انفجار آن، بقایای موشک روی جنگل‌های آمریکای جنوبی فرود آمد. این فاجعه یکی از معروف‌ترین و غیرمنتظره‌ترین شکست‌های آژانس فضایی اروپا بود، اما در عرض چند ماه کار روی ساخت ماهواره‌های جایگزین با نام پروژه‌ی کلاستر ۲ آغاز شد.

کلاستر ۲ که برای بررسی برهم‌کنش ذرات باردار خورشید (باد خورشیدی) و حباب مغناطیسی اطراف زمین موسوم به مغناطیس‌کره طراحی شده بود، به یکی از موفق‌ترین و بادوام‌ترین مأموریت‌های فضایی تبدیل شد. ماهواره‌های این گروه به نام‌های رومبا، سالسا، سامبا و تانگو به مدت ۲۳ سال در مدار زمین مشغول به کار هستند. به نقل از مدیر مأموریت‌های کلاستر، این مأموریت صرفا برای سه سال طراحی شده بود.

کلاستر یکی از پرشمار مأموریت‌هایی است که به لطف مهارت و نبوغ گروه‌های مهندسی و علمی پشت سر آن و مهارت این افراد در حل مسئله و رفع‌ خطای فضاپیماها هنوز دوام آورده است. یکی از نمونه‌های چالش حفظ ارتباط با کاوشگرهای قدیمی، مورد اخیر قطع ارتباط موقتی با وویجر ۲ بود.