شهرهای ارواح در چین با ۶۵ میلیون خانه خالی از سکنه!

بخش املاک و مستغلات با سهم ۲۹ درصدی از تولید ناخالص داخلی چین، نقش محوری در اقتصاد این کشور ایفا می‌کند. این بازار مهم اکنون با چالش‌های متعددی دست‌وپنجه نرم می‌کند که فقط یکی از آن‌ها به بدهی ۳۰۰ میلیارد دلاری شرکت Evergrande مربوط می‌شود.

براساس آخرین گزارش‌ها، حدود ۲۰ درصد از کل واحد‌های مسکونی شهری چین، یعنی معادل ۶۵ میلیون واحد، خالی از سکنه هستند. تعدادی از وسیع‌ترین مناطق چین مانند تیاندوچنگ، تیمز تاون و بینهای اکنون به «شهر‌های ارواح» مشهور شده‌اند.

سرمایه‌گذاری در مسکن برای مدت‌های طولانی گزینه‌ای امن و سودآور تلقی می‌شد و حتی دولت مرکزی شهروندان را به‌ خرید مسکن تشویق می‌کرد. رشد پیوسته‌ی قیمت مسکن طی دهه‌های گذشته ثروت ملی چین و درآمد خانوار‌های این کشور را به‌صورت محسوسی افزایش داد.

حکومت چین از از طریق فروش زمین و درآمدهای بخش مسکن، میلیاردها دلار درآمد کسب می‌کند. براساس قانون اساسی چین، تمام زمین‌های این کشور متعلق به دولت هستند و توسعه‌دهندگان مسکن اغلب باید زمین‌ها را از دولت اجاره کنند.

برخلاف آمریکا و اروپا، شهروندان چینی تمایل بسیار کمی به سرمایه‌گذاری در بازار سهام دارند و ترجیح می‌دهند تا روی بازار مسکن سرمایه‌گذاری کنند.

میزان گسترش ساخت‌وساز در چین را می‌توان از این واقعیت دریافت که حجم بتن مصرفی آمریکا در کل قرن بیستم، کمتر از میزانی است که چین تنها در سه سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ به کار برد.

بازار مسکن چین اکنون به‌دلایل مختلفی مانند افزایش قیمت، پیر شدن جمعیت و کاهش نرخ رشد، وضعیت خوبی را سپری نمی‌کند و تقاضا برای خرید خانه به‌صورت محسوسی کمتر از گذشته شده است.

علاقه‌ی زیاد دولت و مردم چین به بازار املاک و مستغلات، در نهایت باعث شد تا در نهایت تعداد زیادی شهر خالی سکنه به‌وجود بیایید.

تیاندوچنگ که در معماری آن از پاریس الهام گرفته شده، یکی از شهر‌های چین محسوب می‌شود که تقریباً خالی از سکنه است. در این شهر یک برج ایفل ۹۱ متری وجود دارد تا به‌مکانی جذاب برای عکاسی عروسی و زوج‌ها تبدیل شود.

تیاندوچنگ در سال ۲۰۰۷ ساخته شد و تا سال ۲۰۱۳ فقط دو هزار نفر جمعیت داشت. گزارش‌های اخیر می‌گویند اکنون بیش از ۳۰ هزار نفر در این شهر زندگی می‌کنند.

منطقه‌ی کانگباشی در شهر اوردوس، برای اسکان بیش‌از ۳۰۰ هزار نفر ساخته شده بود، اما برای سال‌های طولانی فقط دو هزار نفر در آن زندگی می‌کردند. بخش‌های زیادی از این منطقه حس‌وحال پساآخرالزمانی دارند. کانگباشی را یک «آرمان‌شهر شکست خورده» توصیف می‌کنند.

دولت چین تعداد زیادی از مدارس و مراکز برتر آموزشی را به کانگباشی انتقال داده است و به‌همین خاطر در چند وقت اخیر جمعیت آن به‌صورت چشمگیری افزایش یافته است.

برای ساخت شهر Tonghui Town از معماری کشور‌های اروپایی مانند سوئیس و ایتالیا الهام گرفته شده است تا این منطقه بتواند نظر توریست‌ها را برای سفر جلب کند. شهر نام‌برده به‌دلیل استقبال عمومی ضعیف، هیچ‌وقت رونق نگرفت و در نهایت رها شد.

تیمز تاون یکی دیگر از شهر‌های چین است که سراسر حس معماری انگلیسی را به‌افراد القا می‌کند. در این شهر می‌توان عناصر انگلیسی مختلفی مثل کیوسک‌های تلفن قرمز رنگ، مجسمه‌ی هری پاتر و جیمز باند را مشاهده کرد.

تیمز تاون در سال ۲۰۰۶ و در فاصله‌ی ۴۰ کیلومتری شانگهای ساخته شد. ساخت این شهر حدود ۳۳۰ میلیون دلار هزینه برد و با اینکه اکثر واحد‌هایش فروخته شده‌اند، اما همچنان خالی از سکنه هستند.

منطقه‌ی یوجیاپو بینهای معمولا با منهتن آمریکا مقایسه می‌شود و قرار بود به یکی از قطب‌های مالی و اقتصادی چین تبدیل شود. دفاتر مرکزی بزرگ دولتی، آسمان‌خراش‌های مرتفع و مراکز خرید عظیم تنها بخشی از زیرساخت‌های این شهر محسوب می‌شوند.

بیش از ۱۰ سال از ساخت یوجیاپو می‌گذرد و نرخ جمعیت این شهر هنوز بسیار پایین است و به‌معنای واقعی کلمه می‌توان از شهر ارواح برای توصیفش استفاده کرد.

بر خلاف برخی شهرهای آمریکا و ژاپن که به‌دلیل رها شدن و فرسودگی به شهر ارواح معروف شده‌اند، شهرهای ارواح چین عموماً رها نشده‌اند و صرفاً خالی از سکنه هستند.