شناسایی میکروپلاستیکها در مایع فولیکولی تخمدان انسان برای اولینبار

شناسایی میکروپلاستیکها در مایع فولیکولی تخمدان انسان برای اولینبار
گروهی از پژوهشگران میکروپلاستیکها را برای نخستینبار در مایع فولیکولی تخمدان انسان شناسایی کردهاند. این موضوع پرسشهای تازهای را پیرامون اثرات احتمالی این ترکیبات سمی و فراگیر بر سلامت باروری زنان مطرح میسازد.
بهگزارش گاردین، پژوهشگران در مطالعهای جدید، وجود میکروپلاستیکها را در مایع فولیکولی ۱۸ زن که در یک کلینیک باروری در شهر سالرنو ایتالیا تحت درمانهای کمک باروری قرار داشتند، بررسی کردند و در نمونههای ۱۴ نفر از آنها این ذرات را شناسایی کردند.
مایع فولیکولی، مواد مغذی و سیگنالهای بیوشیمیایی ضروری را برای رشد تخمکها فراهم میکند. آلودهشدن این فرایند با ذرات پلاستیکی به احتمال زیاد پیامدهایی برای باروری، تعادل هورمونی و سلامت کلی دستگاه تولیدمثل به همراه دارد.
دکتر لوئیجی مونتانو، پژوهشگر دانشگاه رم و نویسنده اصلی مطالعه، میگوید این یافتهها گامی مهم درجهت درک چگونگی و چرایی تأثیر میکروپلاستیکها بر سلامت باروری زنان به شمار میرود، اما درعینحال بسیار نگرانکننده است. نویسندگان میگویند این یافته باید بهعنوان هشداری جدی درباره نفوذ گسترده این آلایندههای نوظهور در دستگاه تولیدمثل زنان تلقی شود.
از قله کوه اورست تا اعماق اقیانوسها، میکروپلاستیکها و نانوپلاستیکهای کوچکتر در سراسر محیط زیست شناسایی شدهاند.
«یافته جدید باید بهعنوان هشداری جدی درباره نفوذ گسترده میکروپلاستیکها در دستگاه تولیدمثل زنان تلقی شود»
غذا بهعنوان یکی از مسیرهای اصلی مواجهه با میکروپلاستیکها شناخته میشود: مطالعات اخیر این ذرات را در تمامی محصولات گوشتی و محصولات کشاورزی آزمایششده شناسایی کردهاند.
میکروپلاستیکها بهویژه خطرناک هستند، زیرا ممکن است حاوی هریک از ۱۶ هزار ترکیب شیمیایی موجود در پلاستیکها باشند. این ترکیبات شامل مواد سمی بسیار خطرناکی مانند PFAS، بیسفنول و فتالاتها هستند که با سرطان، سمیت عصبی، اختلالات هورمونی و آسیبهای جدی به فرآیندهای رشد و توسعه بدن ارتباط دارند.
بیشتر بخوانید
میکروپلاستیکها در سراسر بدن انسان شناسایی شدهاند و قادرند از موانع مغزی و جفت عبور کنند. مقاله جدید مونتانو، بخشی از پروژهای بزرگتر به سرپرستی او است که میکروپلاستیکها را در ادرار و مایع منی انسان نیز شناسایی کرده است. این پروژه تأثیرات میکروپلاستیکها بر باروری را بررسی میکند. مونتانو باور دارد که میکروپلاستیکها یکی از مواد شیمیایی هستند که ممکن است موجب کاهش شمار اسپرمها و افت کیفیت کلی آنها شوند.
مونتانو میگوید گرچه مردان نسبت به اثرات سمی میکروپلاستیکها حساسیت بیشتری دارند، زنان نیز ممکن است تحتتأثیر قرار گیرند. تحقیقات حیوانی حضور میکروپلاستیکها را با اختلالات تخمدانی و مشکلات سلامت ازجمله کاهش بلوغ تخمکها و کاهش ظرفیت باروری مرتبط کردهاند. مطالعه دیگری روی موشها نیز نشان داده است مواجهه با میکروپلاستیکها موجب تغییر بافت تخمدان میشود.
مقاله جدید به امکان وجود همبستگی بین غلظت میکروپلاستیکها و سلامت باروری در زنان اشاره میکند. طبق توضیحات مونتانو، بیسفنول، فتالاتها، PFAS و سایر مواد شیمیایی سمی که ازطریق میکروپلاستیکها وارد بدن و تخمدان میشوند، بسیار خطرناک هستند. این مواد شیمیایی میتوانند تعادل هورمونی را برهم بزنند و مشکلاتی در سلامت تولیدمثل ایجاد کنند.
شیائوژونگ یو، پژوهشگر میکروپلاستیکها از دانشگاه نیومکزیکو میگوید مقاله مربوط به مایع فولیکولی یافتهی بسیار مهمی را ارائه میدهد، اما تحقیقات بیشتری لازم است تا مشخص شود چه سطحی از مواجهه با میکروپلاستیکها موجب بروز این اثرات میشود.
مرحله بعدی پژوهش این است که مشخص شود دقیقاً چه مقدار از میکروپلاستیکها باید در بدن حضور داشته باشند تا اثرات منفی شروع شوند. تیم پژوهشی یو درحال انجام تحقیقاتی است که بهطور کلیتر و در سطح جمعیت به بررسی اثرات میکروپلاستیکها میپردازد تا بتواند سوالات بیشتری را در مورد تأثیرات این مواد بر سلامت انسان پاسخ دهد.
تیم مونتانو نیز در تلاش است تعیین کند کاهش استفاده از پلاستیک در آشپزخانه و مصرف غذاهای ارگانیک چگونه میتواند سطح میکروپلاستیکها در بدن را کاهش دهد.
حقیقات حیوانی حضور میکروپلاستیکها را با اختلالات تخمدانی و مشکلات سلامت ازجمله کاهش بلوغ تخمکها و کاهش ظرفیت باروری مرتبط کردهاند
فراگیربودن مواد پلاستیکی باعث میشود اجتناب از آنها دشوار باشد، اما کاهش میزان استفاده از پلاستیک در آشپزخانه (از بستهبندی گرفته تا ذخیرهسازی و وسایل آشپزخانه) احتمالاً میتواند میزان مواجهه با این مواد را کاهش دهد. آفتکشها ممکن است حاوی میکروپلاستیکها باشند یا در برخی موارد خود بهعنوان فرمی از میکروپلاستیکها شناخته شوند، بنابراین مصرف مواد ارگانیک ممکن است سودمند باشد.
متخصصان همچنین توصیه میکنند که مردم از گرم کردن پلاستیک یا قراردادن غذا و مایعات داغ در ظروف پلاستیکی خودداری کنند. برای مثال، وقتی مایع داغ درون فنجانهای کاغذی یکبارمصرف ریخته میشود، این فنجانها میتوانند تریلیونها ذره پلاستیک رها کنند.
بهطور مشابه، کیسههای چای میتوانند میلیاردها ذره پلاستیک آزاد کنند و پلاستیکهای قابل استفاده در مایکروویو نیز مشکلی مشابه دارند. از سوی دیگر وسایل پلاستیکی که برای مدت کوتاهی با ماهیتابههای داغ تماس پیدا میکنند، قادر به آزادسازی مواد شیمیایی هستند، درحالیکه جایگزینهای چوبی و استیل ضدزنگ خطر کمتری دارند.
پژوهش در مجلهی Ecotoxicology and Environmental Safety منتشر شده است.
منبع : زومیت