شاهکار مهندسی متروی مسکو؛ چطور با دست خالی سریعتر از تکنولوژی امروز ساخته شد؟
شاهکار مهندسی متروی مسکو؛ چطور با دست خالی سریعتر از تکنولوژی امروز ساخته شد؟
مترو را فراموش کنید. در اعماق مسکو، نه یک شبکه حملونقل، که یک امپراتوری پنهان نفس میکشد؛ افسانهای از سنگ مرمر و فولاد که قرار بود بهشت کارگران روی زمین باشد، اما به آینهای تمامقد از جاهطلبیها، اسرار و تناقضهای روح روسی بدل شد.
این پروژه، زادهی پارادوکسی شگفتانگیز بود: بزرگترین ویترین تبلیغاتی کمونیسم با مغز مهندسان سرمایهدار بریتانیایی طراحی شد، اما با خون، عرق و ارادهی محض کارگران شوروی، با سرعتی مافوق تصور و با دستان خالی حفر گشت.
نتیجه، تالارهایی است که نفس را در سینه حبس میکند؛ ایستگاههایی با موزاییکهای حماسی، مجسمههای برنزی از قهرمانان انقلاب و چلچراغهایی که گویی از یک کاخ سلطنتی به سرقت رفتهاند. اینهمه شکوه و زیبایی در دل یک ماشین دقیق و بیرحم کار میکند؛ ماشینی که قطارهایش هر ۹۰ ثانیه یکبار، همچون نبض یک غول آهنین، سکوها را به لرزه درمیآورند. اما این هزارتو، دالانی مخفیتر نیز در خود دارد: شبکهای افسانهای و فوقسری به نام «مترو-۲»؛ شهری در زیر شهر که برای فرار رهبران شوروی از آتش یک جنگ هستهای ساخته شد.
این کاخهای پر زرقوبرق، با دستان هنرمندانی خلق شد که برخی از آنها طعم تبعید در گولاگ را چشیدند. آیا یک شاهکار میتواند همزمان نماد غرور یک ملت و یادگار خاموش رنج خالقانش باشد؟
چکیده متنی و خلاصه صوتی
متروی مسکو، پروژهای که به دستور استالین بهعنوان ویترین ایدئولوژی کمونیستی متولد شد، در واقع یک گالری هنری عظیم و زیرزمینی است. ایستگاههای باشکوه آن که با مرمر، موزاییکهای حماسی و مجسمههای برنزی آراسته شدهاند، قرار بود «کاخهایی برای مردم» باشند، اما این زیبایی میراثی دوگانه دارد؛ چرا که محصول یک رژیم سرکوبگر و ترکیبی از نبوغ هنری و بیرحمی استالینیستی است.
این شبکه علاوه بر شکوه ظاهری، به دلیل کارایی بینظیر و نظم آهنین خود شهرت جهانی دارد و همزمان، راز یک سیستم تونل موازی و نظامی به نام «مترو-۲» را بهعنوان یادگار جنگ سرد در دل خود پنهان کرده است. در نهایت، متروی مسکو نمادی از تضادهای عمیق تاریخ روسیه است: یک شاهکار مهندسی و هنری که از دل استبداد سربرآورده و امروز به یکی از بزرگترین منابع افتخار ملی تبدیل شده است.
منبع : زومیت