سریال Pluribus روی دو تئوری جالب دنیای علم دست می‌گذارد

جهان هیجان‌زده است تا ببیند اپل تی‌وی با سریال Pluribus چه شاهکاری ارائه خواهد کرد. این سریال که به یکی از خوش‌امتیازترین مجموعه‌های تاریخ تبدیل شده، بی‌دلیل امتیاز ۱۰۰ درصد را از راتن تومیتوز دریافت نکرده است.

اگر بگوییم Pluribus ممکن است دو مورد از حیرت‌انگیزترین نظریه‌های دنیای نجوم را اقتباس کرده باشد دور از منطق نیست. «پارادوکس فِرمی» و «نظریه‌ی جنگل تاریک»؛ نظریه‌هایی که می‌گویند ویروسِ نشان‌داده‌شده در سریال، توسط بیگانگان مهندسی شده است.

درحالی‌که بینندگان تنها دو قسمت از این سریال (اثر خالق بریکینگ بد) را تماشا کرده‌اند، Pluribus در حال شکستن رکوردها و بهت‌زده‌کردن مخاطبان جهانی است. در دو قسمت اول، دیدیم که دو ستاره‌شناس یک سیگنال رادیویی فرازمینی دریافت می‌کنند. اما نکته‌ی جذاب، آمدن سیگنال از فاصله‌ی ۶۰۰ سال نوری نیست، بلکه اتفاقی است که بعد از آن رخ می‌دهد.

دو دانشمند سیگنال را رمزگشایی و کشف می‌کنند که پیام از چهار «آرایه» تشکیل شده که شباهت عجیبی به بازهای نوکلئوتیدی سازنده‌ی RNA (اوراسیل، سیتوزین، آدنین و گوانین) دارد. درست زمانی که سایر دانشمندان مشتاق بررسی بیشتر هستند، این دو نفر توالی RNA را در آزمایشگاه بازسازی می‌کنند و نهایتاً آن را روی حیوانات آزمایش می‌کنند؛ اتفاقی که ما را به کلیشه‌ی تمام فیلم‌های علمی می‌رساند: یک «حادثه.»

یک موش آزمایشگاهی انسانی را گاز می‌گیرد، «بیمار صفر» متولد می‌شود و «ویروس شادی» مسری شروع به گسترش می‌کند؛ همان نقطه‌ای که گمان می‌رود سریال در حال اقتباس آن دو نظریه‌ی مذکور است.

«نظریه‌ی جنگل تاریک» (Dark Forest Theory) یکی از راه‌حل‌های «پارادوکس فِرمی» (Fermi Paradox) است. به‌طور خلاصه، پارادوکس فرمی این سوال را می‌پرسد: اگر جهان ۱۴ میلیارد سال قدمت دارد، پس آن موجودات میان‌ستاره‌ای کجا هستند؟ چرا هنوز با ما تماس نگرفته‌اند؟ در میان پاسخ‌های متعدد، یک نظریه به‌طور خاص با داستان Pluribus همخوانی دارد: نظریه‌ی جنگل تاریک.

تصور کنید جهان یک جنگل تاریک است و گونه‌های بیگانه، حیواناتی در این جنگل هستند که هم می‌توانند شکارچی باشند و هم شکار. نظریه‌ی جنگل تاریک می‌گوید که بیگانگان صرفاً برای محافظت از خود در برابر سایر نژادهای مهاجم، پنهان شده‌اند و از هرگونه تماس با دنیاهای دیگر اجتناب می‌کنند.

بر اساس نظریه، برخلاف ما انسان‌ها که دائماً در حال ارسال سیگنال و تلاش برای برقراری ارتباط هستیم، گونه‌های میان‌ستاره‌ای دیگر هوشمندانه پنهان شده‌اند؛ اما حالا که ما با ارسال سیگنال، حضور خود را اعلام کرده‌ایم، به‌عنوان یک «تهدید ناشناخته» شناسایی شده‌ایم.

این نظریه می‌گوید، یک گونه‌ی بیگانه «ویروس شادی» را فرستاده تا نژاد مضر (انسان‌ها) را پیش از آنکه برای سایر موجودات میان‌ستاره‌ای خطرناک شوند، از بین ببرد.

اتفاقات اولیه‌ی Pluribus قطعاً شما را به این فکر می‌اندازد که با یک سریال زامبی-آخرالزمانی طرف هستید. بااین‌حال، وینس گیلیگان، خالق سریال، در مصاحبه‌ای با مجله‌ی Men’s Health این موضوع را روشن کرد.

به‌گفته‌ی گیلیگان: «Pluribus برداشت من از یک داستان زامبی آخرالزمانی است. با این تفاوت که این افراد زامبی نیستند، آدم‌های بسیار بسیار شادی هستند که هنوز تمام توانایی‌های ذهنی خود را حفظ کرده‌اند. آن‌ها ربات یا بیگانه نیستند.»

گیلیگان می‌گوید: «وقتی سریال The Walking Dead را می‌بینید، با وجود تمام جذابیتش، فکر نمی‌کنم کسی در تاریخ گفته باشد کاش من یک زامبی بودم. شما نمی‌خواهید زامبی باشید؛ شما می‌خواهید دریل دیکسون باشید. اما من می‌خواهم مردمی که Pluribus را می‌بینند، با خود بگویند: “من دلم می‌خواست یکی از آن [آدم‌های شاد] باشم.»