سرطان کلیه چیست و چه علائمی دارد؟

سرطان کلیه رشد غیرطبیعی سلول‌ها در بافت کلیه است. به مرور زمان، این سلول‌ها توده‌ای به نام تومور را تشکیل می‌دهند. سرطان زمانی شروع می‌شود که عاملی موجب تغییر سلول‌ها شده و سلول‌ها به‌طور کنترل‌نشده‌ای شروع به تقسیم شدن می‌کنند. تومور سرطانی یا بدخیم می‌تواند به بافت‌ها و ارگان‌های حیاتی دیگر گسترش یابد. زمانی که این اتفاق می‌افتد، به آن متاستاز گفته می‌شود.

افراد مبتلا به سرطان کلیه شاید علائمی نظیر درد پهلو، فشار خون بالا و وجود خون در ادرار را تجربه کنند. درمان سرطان کلیه شامل جراحی، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی می‌شود. مانند همه سرطان‌ها، تشخیص زودهنگام کلید درمان موفقیت‌آمیز سرطان کلیه است.

سرطان کلیه در افرادی که بین ۶۵ تا ۷۴ سال سن دارند، شایع‌تر است. مردان دو برابر زنان درمعرض ابتلا به سرطان کلیه قرار دارند.

انواع مختلفی از سرطان کلیه وجود دارد، ازجمله:

سرطان سلول کلیوی: این سرطان شایع‌ترین فرم سرطان کلیه در بزرگسالان است و ۸۵ درصد موارد سرطان‌های کلیه را تشکیل می‌دهد.

سرطان سلول کلیوی معمولاً به شکل توموری واحد در یک کلیه اتفاق می‌افتد، اما می‌تواند هر دو کلیه را نیز درگیر کند. این سرطان در سلول‌های پوشاننده لوله‌های کلیه (لوله‌های کوچکی که مواد مغذی و مایعات را به جریان خون برمی‌گردانند) آغاز می‌شود. شایع‌ترین فرم سرطان سلول کلیوی، سرطان سلول‌های کلیوی شفاف است.

سرطان سلول انتقالی: این نوع سرطان ۶ تا ۷ درصد کل موارد سرطان‌های کلیه را تشکیل می‌دهد. سرطان سلول انتقالی معمولاً در ناحیه‌‌ی اتصال میزنای به قسمت اصلی کلیه آغاز می‌شود. این ناحیه لگنچه کلیوی نامیده می‌شود. البته، سرطان سلول انتقالی می‌تواند در میزنای یا مثانه نیز ظاهر شود.

سارکوم کلیوی: این نوع سرطان تنها یک درصد موارد سرطان کلیه را تشکیل می‌دهد. سارکوم کلیوی در بافت‌های همبند کلیه شروع می‌شود.

سرطان کلیه در مراحل اولیه شاید علائم قابل‌ توجهی ایجاد نکند، اما با رشد تومور، علائم ممکن است ظاهر شوند. به این دلیل، سرطان کلیه اغلب تا زمانی که شروع به گسترش نکند، تشخیص داده نمی‌شود.

علائم سرطان کلیه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• وجود خون در ادرار
• وجود توده در ناحیه کلیه
• درد پهلو
• خستگی
• احساس ناخوشی
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن
• تب خفیف
• استخوان درد
• فشار خون بالا
• کم‌خونی
• کلسیم بالا

علت دقیق سرطان کلیه مشخص نیست، اما عوامل خطر خاصی وجود دارند که ممکن است شانس ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. این موارد عبارت‌اند از:

استعمال دخانیات: افرادی که دخانیات استعمال می‌کنند، بیشتر درمعرض خطر ابتلا به سرطان کلیه قرار دارند. علاوه‌براین، هر چه فرد مدت طولانی‌تری سیگار بکشد، خطر بیشتری دارد.

چاقی: چاقی یکی از عوامل خطر ابتلا به سرطان کلیه است. به‌طور کلی، هر چه فرد اضافه وزن بیشتری داشته باشد، این خطر بیشتر است.

فشار خون بالا: فشار خون بالا با افزایش خطر ابتلا به سرطان کلیه همراه است.

سابقه خانوادگی: خطر ابتلا به سرطان کلیه ممکن است در افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان کلیه دارند، بالاتر باشد.

پرتودرمانی: خطر ابتلا به سرطان کلیه در زنانی که برای درمان سرطان اندام‌های تناسلی یا تولیدمثلی خود (مثل سرطان رحم یا تخمدان) تحت پرتودرمانی قرار گرفته‌اند، ممکن است اندکی بیشتر شود.

جهش‌های ژنی: ژن‌ها حاوی دستورالعمل‌هایی برای عملکرد سلول هستند. تغییر در برخی از ژن‌ها می‌تواند خطر ابتلا به سرطان کلیه را افزایش دهد.

درمان طولانی مدت دیالیز: دیالیز فرایندی است که طی آن خون فرد از دستگاه خاصی عبور داده می‌شود تا تمیز شود. دیالیز زمانی استفاده می‌شود که کلیه‌های فرد به درستی عمل نکنند.

کمپلکس توبروس اسکلروزیس: توبروس اسکلروزیس بیماری است که موجب تشنج و ناتوانی‌های ذهنی و همچنین تشکیل تومور در اندام‌های مختلف بدن می‌شود.

بیماری  فون هیپل لیندو: افراد مبتلا به این اختلال ارثی درمعرض خطر بالاتر ابتدا به سرطان کلیه قرار دارند. این اختلال موجب تشکیل تومورهای غیرسرطانی در عروق خونی (معمولاً در چشم‌ها و مغز) می‌شود.

برخی از تومورهای کلیه خوشخیم یعنی غیرسرطانی هستند. این تومورها معمولاً کوچک‌تر از تومورهای سرطانی هستند و به سایر قسمت‌های بدن گسترش نمی‌یابند. خارج کردن با عمل جراحی رایج‌ترین درمان برای تومورهای غیرسرطانی کلیه است. تومور کلیه سرطانی یا غیرسرطانی باشد، باید هرچه سریع‌تر برای درمان اقدام کرد تا از بروز عوارض جلوگیری شود.