ترکیب تمرینات هوازی و قدرتی اکسیر سلامت مغز در دوران کهن‌سالی است

براساس یافته‌ی جدید محققان که در ژورنال گروساینس منتشر شده است، افرادی که پیرترین مرحله‌ی زندگی خود را سپری می‌کنند و به‌طور منظم تمرینات هوازی و قدرتی انجام می‌دهند، درمقایسه‌با افراد کم‌تحرک یا کسانی که فقط تمرینات هوازی دارند، عملکرد بهتری در آزمون‌های شناختی از خود نشان می‌دهند.

محققان در مطالعه‌ی اخیر خود، ۱۸۴ فرد سالم ازنظر شناختی را ارزیابی کردند که در محدوده‌ی سنی ۸۵ تا ۹۹ سال قرار داشتند. هریک از این شرکت‌کنندگان پس از گزارش عادات ورزشی خود، تحت مجموعه‌ای از تست‌های عصب‌روان‌شناسی قرار گرفتند که برای ارزیابی ابعاد مختلف عملکرد شناختی طراحی شده بودند.

بررسی‌های پژوهشگران نشان داد افرادی که هم تمرینات هوازی (مانند شنا و دوچرخه‌سواری) و هم تمرینات قدرتی (مانند وزنه‌برداری) را در برنامه‌ی ورزشی خود گنجانده بودند، بدون توجه به شدت و زمان این تمرینات، علاوه‌بر تیزهوشی، تفکر سریع‌تر و توانایی بیشتری برای تغییر یا تطبیق تفکر خود داشتند.

محققان با استفاده از ابزار غربالگری شناختی معروفی به‌ نام «آزمون ارزیابی شناختی مونترال» که دید متعادلی از بسیاری از جنبه‌های شناختی ارائه می‌دهد، امتیاز شرکت‌کنندگان را محاسبه کردند. به‌گفته‌ی آن‌ها، افرادی که تمرین بدنی خاصی در طول روز انجام نمی‌دادند، درمقایسه‌با افرادی با تمرینات هوازی و قدرتی امتیاز کمتری کسب کردند. این تفاوت حتی هنگام کنترل عواملی مانند تحصیلات و شدت ورزش نیز جزئی، اما مهم بود.

علاوه‌بر امتیاز بیشتر در آزمون ارزیابی شناختی مونترال، افرادی که هر دو گروه از تمرینات هوازی و قدرتی را در برنامه‌ی خود داشتند، در فعالیت‌های شناختی خاص مانند رمزگذاری نمادین نیز فراتر از نتایج غربالگری ظاهر شدند و عملکرد بسیار بهتری از خود نشان دادند.

پیری جمعیت جهان سلامت شناختی افراد را به مسئله‌ای ضروری تبدیل می‌کند. براساس پیش‌بینی‌ها، تعداد بیماران مبتلا به آلزایمر در ایالات متحده‌ آمریکا تا سال ۲۰۶۰ به ۱۴ میلیون نفر خواهد رسید. ناگفته نماند که تا سال ۲۰۲۰، این تعداد ۶ میلیون نفر بود. یافته‌های اخیر محققان علاوه‌بر افزایش امید به پیری سالم‌تر در جامعه، رویکردی عملی برای حفظ یا حتی افزایش سلامت شناختی افراد در دهه‌های آخر زندگی هم ارائه می‌دهد.

نتایج اخیر فقط تعدادی رقم نیستند؛ بلکه بیانگر توانایی‌های تفکر دنیای واقعی هستند و نشان می‌دهند که این توانایی‌های چگونه می‌توانند کیفیت زندگی افرادی را تحت‌تأثیر قرار دهند که وارد سال‌های طلایی زندگی خود شده‌اند. نزدیک به ۷۰ درصد از شرکت‌کنندگان قبل از ثبت‌نام در مطالعه‌ی اخیر تمرینات ورزشی را در برنامه‌‌شان داشتند که این واقعیت کلیشه‌ی همراه‌بودن پیری با نداشتن فعالیت بدنی را رد می‌کند.

یافته‌های پژوهش جدید پایه‌ای از شواهد را برای ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی ارائه می‌کند تا ترکیب تمرینات هوازی و قدرتی را به‌عنوان بخشی از برنامه‌های تندرستی بیماران خود در نظر بگیرند. مطالعات نشان می‌دهند که پیروی از چنین برنامه‌ای ضمن کُند‌کردن روند اختلال شناختی و بهبود کیفیت زندگی افراد، هزینه‌های صرف‌شده برای دریافت مراقبت‌های پزشکی را نیز کاهش می‌دهد.

محققان امیدوارند تا در آینده بتوانند جواب‌های مناسبی برای این سؤالات ارائه دهند: چه نوع تمرینات هوازی و قدرتی برای سلامت شناختی مؤثرترند؟ آیا پیاده‌روی به اندازه‌ی دویدن مؤثر است؟ آیا وزنه‌زدن تأثیری مشابه انجام تمرینات بدنی با کش مقاومتی دارد؟ برای مشاهده‌ی مزایای شناختی مهم، چقدر باید ورزش کرد؟

یکی دیگر از سؤالات بسیار مهمی که محققان به‌دنبال یافتن جواب برای آن هستند، قابلیت ورزش به‌عنوان درمانی برای اختلالات عصبی‌شناختی در افراد مسن است. نتایج پژوهش اخیر نشان می‌دهند که فعالیت بدنی اقدامی پیش‌گیرانه در این زمینه به‌شمار می‌رود؛ اما آیا می‌تواند درمانی فعال برای اختلال شناختی هم باشد؟ یافتن پاسخ این پرسش‌ها پیشرفت هیجان‌انگیزی است که فرصت جدیدی برای داشتن زندگی کامل در تمام طول عمر در‌اختیار افراد قرار می‌دهد.