افسانه زنده بیابان گبی؛ تماشای تلاش طاقت‌فرسای کمیاب‌ترین خرس جهان برای یافتن آب
افسانه زنده بیابان گبی؛ تماشای تلاش طاقت‌فرسای کمیاب‌ترین خرس جهان برای یافتن آب
گبی در زبان مغولی به‌معنای «سرزمین بی‌آب» است و همین موضوع بزرگ‌ترین چالش خرس گبی محسوب می‌شود: منابع آب ممکن است تا ۱۶۰ کیلومتر از هم فاصله داشته باشند و آن‌ها مجبورند مسیری طاقت‌فرسا را در دل بیابان طی کنند.
به‌سختی می‌توان تصور کرد که چگونه گونه‌ای منحصر‌به‌فرد از خرس قهوه‌ای توانسته است در محیطی با دمایی که از منفی ۳۸ درجه سانتی‌گراد در سردترین زمان‌ها تا مثبت ۴۲ درجه سانتی‌گراد در گرم‌ترین لحظات متغیر است، دوام بیاورد. با‌این‌حال، این خرس‌ها همچنان زنده می‌مانند و وقتی تلاش بی‌پایانشان برای یافتن آب نتیجه می‌دهد، به نظر می‌رسد بسیار خوشحال هستند.
کمتر از چهل قلاده از خرس‌های گبی شناسایی شده‌اند. اتنبرو می‌گوید: «چشمه‌ای از آب شیرین که از اعماق زمین جاری است و سرانجام فرصتی برای نوشیدن و غوطه‌ور شدن در آبی تازه و گوارا مهیا می‌شود. واحه‌ها مایه بقای خرس‌ها، به‌ویژه توله‌خرس‌های گبی هستند. آینده این خرس‌ها به تعداد انگشت‌شماری از این حیوانات بستگی دارد، اما این توله‌خرس نمادی از امید برای بقای خرس گبی است».
بیشتر بخوانید
با وجود مقاومت و سرسختی خرس‌های نادر گبی، آن‌ها همچنان درمعرض خطر قرار دارند و علاوه بر تهدیدات ناشی از تغییرات شدید دمایی، اکنون با خطرات جدیدی همچون فعالیت‌های معدنی در این منطقه دورافتاده روبرو هستند.
خوشبختانه، خرس‌های نادر گبی در سال ۲۰۱۹، تحت برنامه حفاظت از پستانداران آسیای مرکزی (CAMI) که بخشی از کنوانسیون گونه‌های مهاجر (CMS) است، از حمایت‌های بین‌المللی گسترده‌تری بهره‌مند شدند. پروژه خرس گبی نیز توسط گروهی از دانشمندان راه‌اندازی شده است تا ازطریق مدیریت مناطق حفاظت‌شده و انجام تحقیقات علمی، به دولت مغولستان در تحقق تعهدش برای احیای این گونه در معرض خطر انقراض کمک کند.
تاکنون، ۲۰ قلاده از این خرس‌ها به قلاده‌های ردیاب مجهز شده‌اند که به دانشمندان امکان می‌دهد رفتار، مهاجرت‌ها، ژنتیک و موفقیت تولیدمثلی آن‌ها را بهتر بشناسند. چنین اطلاعاتی برای تدوین استراتژی‌های موثر حفاظت از این گونه حیاتی است.
پس بنوش توله کوچک؛ جهان به وجود تو نیازمند است.
منبع : زومیت
