بررسی سرفیس لپ تاپ ۷؛ بازگشت امید به اردوی ویندوز آرم

در کاربری روزمره شاید بتوانید حدود ۱۰ ساعت از سرفیس لپ‌تاپ ۷ کار بکشید؛ به‌عنوان مثال در یکی از جلسات نیوزلن که لپ‌تاپ را به‌صورت بی‌سیم به تلویزیون متصل کرده بودم، حدود یک ساعت و ۴۵ دقیقه با دستگاه کار کردم و در این مدت، حدود ۱۵ درصد از شارژ باتری کم شد؛ درحالی‌که احتمالا با لپ‌تاپ‌های ویندوزی X86 به‌ویژه نسل‌های پیش‌از لونارلیک اینتل و Ryzen AI ای‌ام‌دی، نیمی از شارژ کم می‌شد.

به‌لطف مصرف بهینه‌ی اسنپدراگون X الیت، به‌ویژه در حالت Idle، سرفیس لپ‌تاپ ۷ همیشه سرحال و تندوتیز است، به‌ندرت داغ می‌کند و صدای فن آن را نیز عموما نمی‌شنویم؛ به‌عنوان مثال در تست‌های من، ساعت ۲۳ شب قبل، درِ سرفیس لپ‌تاپ را با شارژ ۶۶ درصد بستم و ۷ ساعت بعد، با باز کردن درِ دستگاه، با باتری ۶۵ درصد مواجه شدم و این یکی از تحسین‌برانگیزترین ویژگی‌های سرفیس لپ‌تاپ جدید به‌شمار می‌آید.

سرفیس لپ‌تاپ ۷ با آداپتور سرفیس‌کانکت ۳۹واتی به‌فروش می‌رسد که در مدت حدود ۲ ساعت تا ۲ ساعت و ۳۰ دقیقه، باتری دستگاه را به‌طور کامل شارژ می‌کند؛ البته دستگاه از آداپتورهای سریع‌تر ۶۵ واتی نیز پشتیبانی می‌کند که می‌توان آن‌ها را هم از طریق درگاه مغناطیسی سرفیس‌کانکت، هم درگاه USB-C به لپ‌تاپ متصل کرد.

سرفیس لپ‌تاپ ۷ را می‌توان جذاب‌ترین و کم‌نقص‌ترین محصول ۱۰ سال اخیر مایکروسافت دانست؛ دستگاهی فوق‌العاده خوش‌ساختی که با شارژدهی عالی، نمایشگر بسیار باکیفیت و مجموعه‌ی کارآمد کیبورد و ترک‌پدش تنه به تنه‌ی مک‌بوک‌های اپل می‌زند.

تراشه‌ی کوالکام با اینکه بی‌نقص نیست؛ اما واقعا تحسین‌برانگیز است و در ۹۵ درصد کاربری‌ها، به هیچ‌وجه حس نمی‌کنید که با دستگاه ویندوز آرم طرف هستید؛ چراکه همه‌چیز یا حیلی سریع و نرم و به‌صورت بومی اجرا می‌شود یا در شبیه‌سازی، افت عملکرد محسوسی را تجربه نمی‌کنید؛ اما خب درست‌مانند روزهای نخست مک‌بوک اپل‌سیلیکون (خانواده‌ی M1) در برخی بخش‌ها با محدودیت مواجه می‌شویم؛ تعدادی از نرم‌افزارهای پولی را نمی‌توان با راهکارهای مرسوم نصب کرد، تعدادی از نرم‌افزارهای حرفه‌ای و سنگین نیز به‌درستی اجرا نمی‌شوند.