بدترین دوران‌های تاریخ که هرگز در آن‌ها زنده نمی‌ماندید؛ از فروپاشی عصر برنز تا مرگ سیاه

شورش تایپینگ که از سال ۱۸۵۰ تا ۱۸۶۴ در چین اتفاق افتاد، به حدی بزرگ و وحشتناک بود که جنگ داخلی آمریکا در مقایسه با آن کوچک بوده است.

پس از پایان شورش تایپینگ، وقتی تلاش شد تعداد کشته‌ها شمارش شود، مشخص شد در طول ۱۴ سال جنگ، حدود ۲۰ میلیون نفر از مردم چین کشته شدند. این جنگ به حدی بزرگ و ویرانگر بود که به‌طور موقت بقای سلسله چینگ (که در آن زمان حاکم چین بود) را تهدید کرد.

درنهایت دولت چینگ توانست شورش تایپینگ را سرکوب کند، اما این پیروزی با هزینه‌ای بسیار سنگین از نظر تلفات انسانی و منابع مالی به دست آمد. کمتر از ۵۰ سال بعد، سلسله چینگ سرنگون شد. تا زمان پیروزی کمونیست‌ها در سال ۱۹۴۹، برخی از مناطق که شدیداً از شورش تایپینگ آسیب دیده بودند، هنوز نتوانسته بودند از خسارات آن دوران به طور کامل رهایی پیدا کنند.

شروع شورش تایپینگ به اتفاقات غیرمنتظره و عجیبی برمی‌گردد. مردی به نام هونگ شیوچوان سه بار در آزمون‌های دولتی برای پیوستن به سیستم اداری امپراتوری چین شکست خورد، بیمار شد و بعد تصمیم گرفت او پسر خدا است. طبق گفته او، عیسی مسیح برادر بزرگ‌تر او بوده و او قرار است حاکم چین شود.

امپراتوران سلسله چینگ از قوم منچو بودند که ازنظر قومی چینی نبودند. بنابراین، عقیده‌ای که علیه این حاکمان خارجی صحبت می‌کرد و اصولی شبیه کمونیسم اولیه (مثل اشتراک‌گذاری اموال) را ترویج می‌کرد، توانست بسیاری از مردم عادی چینی را جذب کند. این عقیده باعث شد بسیاری از چینی‌ها به شورش تایپینگ بپیوندند.

ارتش تایپینگ که روز به روز بزرگ‌تر می‌شد، در سال ۱۸۵۳ موفق شد شهر نانجینگ را تسخیر کند و آن را به‌عنوان پایتخت خود انتخاب کرد.

در سال ۱۸۶۰، ارتشی از چینگ که توسط انگلستان و آمریکا پشتیبانی می‌شد، موفق شد شهر شانگهای را از دست شورشیان تایپینگ نجات دهد. این شکست که بلافاصله پس از پیوستن برخی از افسران تایپینگ به صفوف دشمن رخ داد، باعث شد شورش تایپینگ به تدریج فروبپاشد و با شکست مواجه شود.

در تابستان ۱۸۶۴، حدود یک میلیون جنگجو در نبردی بزرگ در نانجینگ با هم درگیر شدند. این نبرد به سقوط شهر نانجینگ به دست نیروهای چینگ انجامید و بیشتر مدافعان تایپینگ در این نبرد کشته شدند.