اگر سگا در فروش سهام انویدیا عجله نمی‌کرد الان یک تریلیون دلار دارایی داشت!

اما انویدیا به‌طرز هوشمندانه‌ای از این مخمصه نیز جان سالم به در برد: جنسن با مهارت تمام، بندی را در قرارداد اولیه گنجانده بود که طبق آن، اگر انویدیا می‌توانست نمونه‌ی اولیه‌ی کارآمدی از تراشه بسازد که قابلیت نصب روی یک مادربرد مستقل را داشته باشد، سگا موظف به پرداخت یک میلیون دلار به آن‌ها بود.

پس از حدود یک سال کار روی پروژه، انویدیا توانست پروتوتایپ NV2 را دقیقا طبق مشخصات مدنظر سگا آماده کند. دستیابی به این هدف، باعث آزادسازی پرداخت یک میلیون دلاری شد؛ پولی که در آن دورانِ بحرانی، حکم طناب نجات را برای انویدیا داشت. این پول به‌همراه تعدیل نیروی گسترده، بودجه‌ی کافی برای تحقیق و توسعه‌ی NV3، یا همان Riva 128 را فراهم کرد؛ تراشه‌ای سریع و توانمند با فروش بسیار خوب که آینده‌ی انویدیا را تضمین کرد.

درنهایت، سرمایه‌گذاری ۵ میلیون دلاری سگا به انویدیا فرصت تنفس داد تا مسیر خود را اصلاح کند و به غول تراشه‌سازی امروز تبدیل شود. سگا بعدها و پس از عرضه‌ی عمومی سهام انویدیا، سهم خود را به قیمت ۱۵ میلیون دلار فروخت؛ معامله‌ای که در آن زمان با توجه به ارزش‌گذاری ۳۰۰ میلیون دلاری انویدیا، یک پیروزی و معجزه‌ی مالی محسوب می‌شد.

اما تاریخ، بازی‌های عجیبی دارد. همان‌طور که هوانگ می‌گوید، اگر سگا آن سهم ۵ میلیون دلاری را نگه داشته بود و نمی‌فروخت، امروز ارزش آن سرمایه‌گذاری به‌جای ۱۵ میلیون دلار، احتمالا به بیش از یک تریلیون دلار می‌رسید؛ یعنی ۲۶۳ برابر ارزش کنونی شرکت، دارایی داشت!

با تمام این حرف‌ها، اعتراف شجاعانه‌ی جنسن هوانگ به شکست و پاسخ سخاوتمندانه‌ی مدیرعامل سگا، نه‌تنها انویدیا را از ورشکستگی نجات داد، بلکه مسیر آینده‌ی محاسبات کامپیوتری و هوش مصنوعی را نیز هموار کرد. شاید بتوان گفت جهان امروز فناوری، وام‌دار آن لحظه‌ای است که یک مدیر باتجربه ژاپنی تصمیم گرفت به جای اعداد و ارقام، به صداقت یک جوان اعتماد کند.