اگر دایناسورها هنوز زنده بودند، می‌توانستیم گوشتشان را بخوریم؟
اگر دایناسورها هنوز زنده بودند، می‌توانستیم گوشتشان را بخوریم؟
امروزه گوشت پرندگان و تمساح‌ها به طور معمول خورده می‌شود و فقط در مواردی می‌تواند خطرناک باشد. یکی از این موارد، پرنده‌ای به نام پیتویی کلاه‌دار است که در گینه نو زندگی می‌کند و سمی است.
در پرهای پیتویی کلاه‌دار سم عصبی (نوروتوکسین) وجود دارد و آنقدر قوی است که حتی دست‌زدن به این پرندگان می‌تواند علائم مسمومیت ایجاد کند. جک دامبچر، پژوهشگر پرندگان دراین‌باره توضیح می‌دهد: «ابتدا احساس سوزش و بی‌حسی می‌کنید. مقادیر بالاتر ممکن است به فلج یا حتی مرگ منجر شود. این سم یکی از سمی‌ترین مواد طبیعی است.»
پیتویی کلاه‌دار سم را از خوردن نوعی سوسک (Choresine pulchra) به دست می‌آورد که در گینه نو زندگی می‌کنند و سمی هستند. وقتی پیتویی‌ها این سوسک‌ها را می‌خورند، سم در بدنشان جمع می‌شود؛ اما سم برای خود پرندگان ضرری ندارد و صرفاً برای شکارچیان خطرناک است.
پرندگان سمی فقط در دسته پرندگان آوازخوان نیستند. حتی بزرگ‌ترین غاز وحشی هم به دلیل خوردن گیاهان خاص در زیستگاه‌هایش، می‌تواند مقادیر کمی از سم را در بدن خود انباشته کند.
گوشت دایناسور چه طعمی می‌دهد؟
حالا اگر از خوردن دایناسورهایی که ممکن است گوشت سمی داشته باشند، اجتناب کنیم، گوشت دایناسور چه طعمی خواهد داشت؟ خبر بد این است که اگر امیدوار بودید گوشت تی‌رکس خوشمزه باشد، باید بگویم که احتمالاً طعم بدی داشته باشد. بروسات می‌گوید: «معمولاً حیوانات گیاه‌خوار خوشمزه‌تر از گوشت‌خواران هستند. پس من فکر می‌کنم دایناسورهای گیاه‌خوار طعم خوبی داشتند، اما شکارچیانی مثل تی‌رکس یا ولوسی‌رپتور احتمالاً بدطعم بوده‌اند.»
در پایان، اگر به دنبال تجربه‌ای منحصر به فرد هستید، شاید استیک استگوسور برایتان جذاب باشد! اما اگر علاقه دارید بیشتر درباره خوردن گوشت‌های قدیمی بدانید، باید بدانید که اخیراً دانشمندان گوشت ۵۰ هزار ساله یک بایسون منقرض‌شده را در سوپ پختند. نتایج جالبی به دست آمد: گوشت همچنان قابل خوردن بود، هرچند طعم و بافت آن به‌طور طبیعی تغییر کرده بود.
منبع : زومیت
