آینده سرمایهگذاری در ایران: از بازار بدهی و طلا تا پل CeFi و DeFi
آینده سرمایهگذاری در ایران: از بازار بدهی و طلا تا پل CeFi و DeFi
بردیا احمدنیا بحث را از یک واقعیت اقتصادی شروع کرد: به گفته او در بخش قابلتوجهی از جامعه، سبد مصرف با سبد درآمد همخوان نیست و همین شکاف، «بدهی» ایجاد میکند. احمدنیا پیشبینی کرد بازار بدهی در ایران در سالهای آینده رشد کند؛ مشابه مسیری که در بسیاری از اقتصادهای دیگر طی شده است.
او توضیح داد اگرچه امروز بازار بدهی در ایران عمدتاً در اختیار شرکتهای بزرگ است، اما ترکیب شرایط اقتصاد کلان و رشد ابزارهایی مانند BNPL (الان بخر، بعداً پرداخت کن) میتواند به تدریج این بازار را به سمت کاربران نهایی (End User) هم توسعه دهد. در عین حال، او نگرانی اصلی را این دانست که اگر نسبت مصرف به درآمد همچنان افزایش یابد، بدهی میتواند از «راهحل» به «مسئله» تبدیل شود.
پل سیفای–دیفای، معنای درست دیجیتالیشدن و ترند RWA
محمد قاسمی از زاویه تحول فناوری به سرمایهگذاری نگاه کرد. او گفت نگاه سنتی در خدمات مالی معمولاً به سمت تجمیع همه خدمات در یک «سوپراپ مالی» میرود، اما نگاه مدرن بیشتر بر اتصالپذیری و معماریهای باز و شکلگیری یک پل بین سیفای (CeFi) و دیفای (DeFi) تمرکز دارد؛ پلی که میتواند در آینده، امکانات جهانی وامدهی و پرداخت را با منطق داراییهای دیجیتال به هم نزدیک کند.
قاسمی با تفکیک «الکترونیکیشدن» از «دیجیتالیشدن» تأکید کرد دیجیتالیسازی صرفاً آنلاینکردن خدمات نیست، بلکه باید به دسترسی «هرجا/هرزمان» و امکان جابهجایی و مدیریت دارایی بدون اصطکاکهای سنتی منجر شود؛ چیزی که به باور او کریپتو آن را به اقتصاد مدرن وارد کرد. او همچنین RWA (توکنسازی داراییهای دنیای واقعی) را یکی از ترندهای مهم جهانی دانست؛ رویکردی که درباره این پرسش است که چگونه میتوان داراییهای واقعی را در قالب توکن وارد زیرساختهای سرمایهگذاری دیجیتال کرد.
بازگشت توجه به طلا، ذخایر کشورها و «دموکراتیزهشدن» سرمایهگذاری
مصطفی اکرمی نیز با تمرکز بر طلا گفت در جهان دوباره توجه به ذخایر طلا افزایش یافته و برخی کشورها با جدیت بیشتری خود را به این دارایی مجهز میکنند. او با اشاره به یک نظریه تاریخی-اقتصادی، گفت بشر دورهای طلا و فلزات گرانبها را بهعنوان ابزار مبادله کنار گذاشت و پول را جایگزین کرد، اما امروز دوباره نقش «دارایی واقعی» پررنگ شده است—بدون اینکه لزوماً به معنای حذف پول باشد.
اکرمی در ادامه روی یک نکته اجتماعی دست گذاشت: به باور او سواد مالی عمومی در ایران به اندازه کافی رشد نکرده و معمولاً کسانی که دارایی بیشتری داشتهاند، زودتر به ابزارهای سرمایهگذاری مدرن دسترسی پیدا کردهاند. او نقش پلتفرمهای آنلاین را در «سادهسازی» و عمومیکردن سرمایهگذاری برجسته دانست؛ مسیری که میتواند سرمایهگذاری را از حالت تخصصی خارج و برای داراییهای خرد قابلدسترستر کند.
به گفته پنلیست این رویداد، خروجی پنل «سرمایهگذاری در عصر دیجیتال» یک تصویر چندلایه بود:
- بازار سرمایه با ابزارهایی مثل اختیارها و مدلهای برونسپاری سرمایهگذاری میتواند پررنگتر شود.
- بازار بدهی احتمالاً تحت فشار واقعیت شکاف درآمد/مصرف و رشد BNPL بزرگتر خواهد شد، هرچند ریسکهای خودش را دارد.
- توکنایزیشن، پیوند سیفای–دیفای و RWA مسیرهای آینده سرمایهگذاری دیجیتال را شکل میدهند.
- و در نهایت، طلا و پلتفرمهای آنلاین بهعنوان دارایی/ابزار قابلفهم برای عموم، نقش مهمی در فراگیرسازی سرمایهگذاری پیدا کردهاند.
منبع : زومیت
