آیا سیاه‌چاله‌ها واقعاً مانند جاروبرقی تمام مواد را می‌بلعند؟
آیا سیاه‌چاله‌ها واقعاً مانند جاروبرقی تمام مواد را می‌بلعند؟
سیاه‌چاله‌ها با وجود رژیم غذایی اصلی گاز و غبار، مواد نزدیک به خود را می‌بلعند. منوی کیهانی آن‌ها می‌تواند شامل قمرها، سیاره‌ها و حتی ستاره‌ها باشد. اما آیا این یعنی سیاه‌چاله‌ها مانند جاروبرقی‌های کیهانی، همه‌چیز را حریصانه می‌بلعند؟
پاسخ به پرسش فوق «خیر» است. سیاه‌چاله‌ها برای رشد و تغذیه در واقع به کمی مکش و دیسکی درخشان و بزرگ در اطراف خود نیاز دارند. اغلب اوقات سیاه‌چاله را مانند غول‌های مکنده‌ی ماده تصور می‌کنیم اما این روش خوبی برای فکر کردن درباره‌ی این اجرام نیست.
سیاه‌چاله نسبت به ابعاد کهکشان اطرافش کوچک است. بنابراین شاید بهتر باشد سیاه‌چاله‌های کوچک را مانند پرهایی در باد در نظر بگیرید. این مقایسه به این حقیقت اشاره دارد که سیاه‌چاله‌ها می‌توانند در کهکشان‌ها شناور شوند و تنها تعداد اندکی از آن‌ها در محیطی چگال از گاز و غبار قرار می‌گیرند که به‌خاطر شانس خوبشان می‌توانند از آن تغذیه کنند. بعید است سیاه‌چاله‌های کوچک در چنین محیطی قرار بگیرند و اغلب سیاه‌چاله‌ها در مناطقی از فضا با گاز کم یا مناطق بدون گاز قرار می‌گیرند.
بنابراین سرنوشت سیاه‌چاله‌ها و رشدشان به منطقه‌ای با غذای زیاد وابسته است. حتی در چنین شرایطی، سیاه‌چاله‌های خوش‌شانس باید به مکانیزم دریافت خارجی ماده وابسته باشند.
سیاه‌چاله‌ها چگونه غذا می‌خورند؟
وقتی سیاه‌چاله‌ها با گاز و غبار احاطه شوند، بلافاصله همه‌چیز را به سمت خود جذب و مصرف نمی‌کنند. بلکه این ماده، ساختاری سریع و مسطح موسوم به قرص برافزایشی را در اطراف سیاه‌چاله تشکیل می‌دهد. سیاه‌چاله‌ها وقتی رشد می‌کنند که مواد دیسک در حال چرخش به‌تدریج از لبه‌ی خارجی دیسک به سمت لبه‌ی داخلی و نزدیکی سیاه‌چاله حرکت کنند. از این نقطه، به‌تدریج مواد وارد افق رویداد سیاه‌چاله می‌شوند، نقطه‌ای که هیچ‌چیز حتی نور نمی‌تواند از آن بگریزد.
ماده‌ی درون قرص برافزایشی به شکل چشمگیری به واسطه‌ی نیروهای کشندی داغ می‌شود و به درخشش بالای قرص می‌انجامد. به همین دلیل آشکارسازی قرص‌های برافزایشی یکی از آسان‌ترین روش‌ها برای کشف سیاه‌چاله‌ها است.
منبع : زومیت
