یک قدم نزدیک‌تر تا مریخ؛ یازدهمین پرواز آزمایشی موشک استارشیپ با موفقیت به پایان رسید

استارشیپ از یک مرحله‌ی اول به نام سوپرهوی و یک فضاپیمای مرحله فوقانی که استارشیپ یا به‌اختصار شیپ نامیده می‌شود، تشکیل شده است. هر دو این عناصر به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که به‌طور کامل و سریع چندبارمصرف باشند.

اسپیس‌ ایکس باور دارد که ترکیب بی‌سابقه‌ی قدرت و قابلیت چندبارمصرفی استارشیپ، به بشر امکان خواهد داد تا مریخ را در آینده‌ی نزدیک مسکونی کند؛ رویایی که از سال‌ها پیش ذهن ایلان ماسک، بنیان‌گذار و مدیرعامل شرکت را به خود مشغول کرده است.

اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، پرواز یازدهم استارشیپ شباهت زیادی به پرواز دهم خواهد داشت. در آن پرتاب که ۲۶ اوت (۵ شهریور) انجام شد، سوپر هوی حدود ۶٫۵ دقیقه پس از پرتاب خود را به خلیج مکزیک رساند و استارشیپ نیز تقریباً یک ساعت بعد در اقیانوس هند فرود آبی انجام داد.

استارشیپ همچنین توانست یکی از موتورهای رپتور خود را در فضا دوباره روشن کند و برخی محموله‌ها شامل ۸ نسخه‌ی شبیه‌ساز ماهواره‌های پرسرعت استارلینک اسپیس ایکس را در فضا قرار دهد.

اهداف اصلی پرواز یازدهم همین موارد ذکرشده خواهد بود. اسپیس ایکس همچنین قصد دارد ترتیب جدیدی از روشن‌کردن موتورهای سوپرهوی را در حین فرود آن بیازماید و داده‌هایی جمع‌آوری کند که راه را برای بازگشت استارشیپ به استاربیس در پایان مأموریت‌هایش هموار خواهد کرد؛ جایی که توسط بازوهای «چاپستیک» برج پرتاب در هوا مهار خواهد شد.

سوپرهوی قبلاً در سه پرواز آزمایشی قبلی استارشیپ به همین شکل مهار شده است. در واقع، بوستری که تا ساعاتی دیگر در پرواز یازدهم پرواز خواهد کرد، موشکی کهنه‌کار محسوب می‌شود و پیش‌تر در پرواز هشتم استارشیپ در اوایل سال جاری شرکت داشته است.

اسپیس ایکس در توضیحات مأموریت پرواز یازدهم نوشته است: «برای ورود مجدد [استارشیپ به جو زمین]، برخی کاشی‌ها از روی آن برداشته شده‌اند تا به‌طور عمدی نواحی آسیب‌پذیر در سراسر وسیله نقلیه تحت فشار آزمایشی قرار گیرند.»

اسپیس ایکس درنظر دارد با پرواز یازدهم، پرونده‌ی ماموریت‌های استارشیپ در سال ۲۰۲۵ را ببندد. این شرکت سپس چند ماه آتی را صرف نهایی‌سازی نسخه‌ی سوم استارشیپ خواهد کرد که برای پرتاب‌های مداری و بازیابی به‌کار خواهد رفت. این نسخه اندازه‌ای بزرگ‌تر دارد و ارتقاهایی چشمگیر را تجربه کرده است.

اسپیس ایکس همچنین از پروازهای بعدی عملیات پرتاب اسپیس ایکس را به سکوی B منتقل خواهد کرد که از دو سال پیش در دست ساخت بوده است. متمایزترین ویژگی سکوی پرتاب جدید، برخورداری از گودال شعله است که در طراحی اولیه‌ی سکوی A گنجانده نشده بود. گودال شعله، گازهای داغ و آتش شدید حاصل از موتورهای موشک در لحظه برخاست را به سمت دور از سکو هدایت می‌کند.