سندرم استاندال چیست؟ وقتی تماشای آثار هنری به حمله پنیک می‌انجامد

مواجهه با آثار هنری می‌تواند برای برخی افراد، تجربه‌ای فراتر از تحسین باشد. آن‌ها ممکن است دچار سندرم استندال شوند، وضعیتی که در آن هیجانات شدید روانی به علائم جسمی مانند تپش قلب، سرگیجه و حمله پنیک تبدیل می‌شود. این پدیده که به نام سندرم فلورانس نیز شناخته می‌شود، برگرفته از نوشته‌های ماری آنری بیل معروف به استندال است که اولین بار این تجربه را شرح داد؛ تجربه‌ای که قدرت خاص هنر رنسانس در شهر فلورانس ایتالیا را به رخ می‌کشد.

علائم سندرم استندال طیفی گسترده دارد؛ از احساس شور و تحسین عمیق گرفته تا واکنش‌های شدید جسمی مانند افزایش ضربان قلب، سرگیجه، غش و حتی توهم. در مواردی، واکنش‌ها آن‌قدر شدید می‌شوند که فرد به مراقبت پزشکی نیاز پیدا می‌کنند. اصطلاح «سندرم استندال» نخستین بار در سال ۱۹۸۹ مطرح شد. اگرچه برخی در اعتبار آن تردید داشتند، گزارش‌های متعددی از بروز این واکنش پس از مواجهه با آثار هنری زیبا وجود دارد.

آن‌طور که آی‌اف‌ال‌ساینس می‌نویسد، اختلال روانی سندرم استندال که با تجربه‌های شخصی در زمان مواجهه با آثار هنری رخ می‌دهد، به احترام ماری آنری بیل، نویسنده‌ی مکتب رمانتیک فرانسوی قرن نوزدهم نام‌گذاری شده است که با نام مستعار استندال شناخته می‌شود.

استندال در خاطراتش درباره‌ی بازدید از کلیسای سانتا کروچه در فلورانس ایتالیا نوشته است: «احساساتی چنان قوی داشتم که ضربان قلبم نامنظم شد، احساس کردم از حال می‌روم و با ترس از افتادن راه می‌رفتم.» این تجربه، الهام‌بخش دکتر گراتزیلا ماگه‌رینی شد تا واکنشی مشابه را در میان گردشگران فلورانس بررسی کند.