رد باوری قدیمی؛ بینی بزرگ نئاندرتالها برای سازگاری با سرما تکامل نیافته بود

رد باوری قدیمی؛ بینی بزرگ نئاندرتالها برای سازگاری با سرما تکامل نیافته بود
به دلیل شکنندگی فوقالعادهی فسیل، جابهجایی آن غیرممکن بود. از این رو، تیمی از پژوهشگران به رهبری کوستانتینو بوزی از دانشگاه پروجیا، با عبوردادن تجهیزات پیشرفته از دالانهای تنگ غار، با استفاده از آندوسکوپ به درون جمجمه راه یافتند و برای نخستین بار، ساختار داخلی و سهبعدی حفره بینی یک نئاندرتال را بهصورت دیجیتالی بازسازی کردند.
بهگزارش نیوساینتیست، بوزی و همکارانش دریافتند هیچیک از ویژگیهایی که قبلاً بهعنوان شاخصهای بینی نئاندرتالها برای سازگاری با سرما معرفی شده بود، در این نمونهی سالم وجود ندارد. این ویژگیها شامل «برجستگی میانی عمودی» و برآمدگیهای خاص در دیوارههای حفره بینی میشد.
با وجود اینکه هویت نئاندرتال «مرد آلتامورا» براساس سایر ویژگیهای جمجمه و شواهد ژنتیکی قطعی است، کشف تازه نشان میدهد که درک پیشین ما از آناتومی آنها نادرست بوده است. بوزی میگوید: «اکنون میتوانیم با قطعیت بگوییم برخی ویژگیهایی که زمانی برای تشخیص جمجمه نئاندرتالها در نظر گرفته میشد، اساساً وجود ندارند.»
پس علت بزرگی بینی نئاندرتالها چیست؟
پژوهشگران توضیح میدهند که این ویژگی بهسادگی فقط با اندازهی کلی و بزرگ جمجمه آنها متناسب است و نشانهای از سازگاری تخصصی با اقلیم خاصی نیست. لودویک اسلیماک از دانشگاه تولوز فرانسه، میگوید: «نتایج نشان میدهد شکل چهره نئاندرتالها حاصل سازگاری تنفسی با سرما نیست، بلکه بیشتر نتیجه فرآیندهای رشدی و تناسبات کلی بدن آنها است.»
کشف تازه همچنین با پژوهش دیگری نیز همخوانی دارد که نشان میدهد جلوآمدگی فک بالای نئاندرتالها ممکن است نتیجهی سازگاریهای منحصربهفرد در ناحیهی گردن آنها باشد. در واقع، علم اکنون در حال بازنگری کلی در مورد ایدهی «نئاندرتال سازگار با سرما» است.
تاد ری از دانشگاه ساسکس بریتانیا، دیدگاه جدید را اینگونه خلاصه میکند: «همه چیز دربارهی نئاندرتالها همیشه بهزور در قالب سازگاری با سرما تفسیر شده، در حالی که این برداشت کاملاً نادرست است. بهگمان من آنها احتمالاً با سرمای شدید مشکل داشتند؛ خصوصاً وقتی میبینیم که ما انسانهای مدرن با خاستگاه گرمسیری دوام آوردیم و آنها در اوج آخرین یخبندان منقرض شدند.»
پژوهش در نشریهی PNAS منتشر شده است.
منبع : زومیت



