دانشمندان برای نخستین بار از از لانهگزینی رویان در رحم فیلمبرداری کردند

دانشمندان برای نخستین بار از از لانهگزینی رویان در رحم فیلمبرداری کردند
ساموئل اوخسنگروس، پژوهشگر اصلی گروه مهندسی زیستی برای سلامت باروری در IBEC و نویسنده ارشد مطالعه، با اشاره به این موضوع که اهمیت این کار در آن است که جزئیات دقیق فرایند لانهگزینی را روشن کرده است، میگوید: «مشاهده کردیم که رویانها هنگام ورود به رحم، نیروی قابلتوجهی اعمال میکنند. این نیروها ضروریاند، زیرا رویان باید بتواند بافت رحم را مورد تهاجم قرار دهد و بهطور کامل در آن ادغام شود. این فرایند به طرز شگفتآوری تهاجمی است. هرچند میدانیم بسیاری از زنان هنگام لانهگزینی دچار درد شکمی و خونریزی خفیف میشوند، خودِ روند لانهگزینی تا به حال هرگز مشاهده نشده بود.»
لانهگزینی رویان هنگامی رخ میدهد که تخمک بارور شده حدود ۶ تا ۱۲ روز پس از تخمکگذاری به دیواره رحم متصل شود.
به گزارش گاردین، پژوهشگران پلتفرم آزمایشگاهی خاصی را طراحی کردند که امکان لانهگزینی رویان را خارج از رحم و تحت شرایط کنترلشده فراهم میکند. این پلتفرم بر پایه ژلی از جنس کلاژن و بافت رحم بود که امکان تصویربرداری فلورسانس لحظهای و تحلیل تعامل رویان با محیط اطرافش را فراهم کرد.
دانشمندان آزمایشهایی روی رویانهای انسانی و موش انجام دادند تا فرایند لانهگزینی در دو گونه را مقایسه کنند. نتایج نشان داد در حالیکه رویان موش فقط به سطح رحم میچسبد، رویان انسان کاملاً به درون بافت رحمی نفوذ کرده و از داخل شروع به رشد میکند.
مطالعه همچنین نشان داد رویان انسان در طول لانهگزینی آنزیمهایی ترشح میکند که بافت اطراف را تجزیه میکنند و از سوی دیگر، رویان نیز نیروهای کششی بر محیط اطراف خود اعمال میکند.
شکست فرایند لانهگزینی یکی از علل اصلی ناباروری بهشمار میرود و حدود ۶۰ درصد از موارد سقط خودبهخودی را توضیح میدهد. بهگفتهی پژوهشگران، این مطالعه که درک بهتری از مکانیسم لانهگزینی فراهم میکند، میتواند تأثیر چشمگیری بر بهبود نرخ باروری داشته باشد.
آملی گودو، پژوهشگر و نویسنده همکار اول این مطالعه، گفت: «مشاهده کردیم که رویان بافت رحمی را میکشد، جابهجا کرده و آن را بازسازماندهی میکند. همچنین نسبت به نشانههای نیروهای خارجی واکنش نشان میدهد. حدس میزنیم که انقباضهای رحم در بدن زنده میتوانند بر لانهگزینی رویان در شرایط واقعی اثر بگذارند.»
منبع : زومیت