با بدترین موتورسیکلت‌های تاریخ آشنا شوید

هر موتورسیکلتی داستانی برای گفتن دارد؛ بعضی‌ از آن‌ها با نرمی، دوام مثال‌زدنی و حس ارتباط عمیق با موتورسوار شناخته می‌شوند. دسته‌ای دیگر نیز در خاطره‌ها ماندگار شدند زیرا درست در نقطه‌ی مقابل قرار گرفتند.

وقتی موتور دچار مشکل می‌شود، فقط شما را وسط جاده نمی‌گذارد؛ اعتماد را خدشه‌دار می‌کند، هزینه‌‌ی تعمیرات را بالا می‌برد و هر کیلومتر را به قمار تبدیل می‌کند. یک لحظه مجذوب ظاهر، مشخصات یا وعده‌های سازنده می‌شوید و لحظه‌ای بعد با نشتی روغن، زنجیر تایم معیوب یا مشکلات حرارتی تکراری روبه‌رو هستید.

نکته جالب اینکه هیچ‌کدام از این موتورها قرار نبود شکست‌خورده باشند؛ همه‌شان با جاه‌طلبی وارد بازار شدند و برای معرفی نوآوری، قدرت بیشتر یا قدم‌ گذاشتن در دوره‌ای تازه قدم تلاش کردند. اما تجربه‌ی واقعی کاربران، ضعف‌ها را خیلی زود آشکار کرد. میان‌برهای تولید، طراحی‌های آزمایش‌نشده و توسعه‌ی شتاب‌زده، وعده‌ها را به دردسرهای مداوم تبدیل کرد. همین فاصله‌ی میان امید بالا و واقعیت تلخ، باعث شد نام این موتورها در تاریخ به‌عنوان بدترین‌ها ثبت شود.

موتورسیکلت Milwaukee-Eight 114 که در سال ۲۰۱۷ معرفی شد، قرار بود با قدرت بهتر، پاسخ‌دهی سریع‌تر و کنترل گرمای بهینه‌تر، جایگزین موفقی برای Twin Cam باشد. این موتور ۱۸۷۰ سی‌سی با طراحی کلاسیک V-Twin و ۸ سوپاپش روی کاغذ همه‌چیز داشت، اما در تجربه‌ی روزمره ماجرا متفاوت بود.

به‌نوشته‌ی SlashGear، مشکلاتی مانند سِمپینگ روغن، نشتی، داغ‌کردن، لرزش در سرعت بالا و خرابی پمپ روغن در مدل‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹، کاربران زیادی را کلافه کرد. افت توان، تولید دوده، آلودگی کلاچ و سختی در تعویض دنده نیز از ایرادهای پرتکرار این موتورسیکلت بودند. حتی سیستم مدیریت گرما که یکی از وعده‌های اصلی هارلی بود، عملکرد قابل‌اعتمادی نداشت و لرزش و افزایش حرارت را در سفرهای طولانی کنترل نمی‌کرد.

سوزوکی TL1000S در اواخر دهه‌ی ۹۰ خبرساز شد، اما نه به دلایلی که سازنده دوست داشت. این موتورسیکلت ۹۹۶ سی‌سی با قدرت بالا و شتاب هیجان‌انگیزش قرار بود رقیب دوکاتی باشد، اما مشکلات هندلینگ و موتور، همه‌چیز را خراب کرد.

ضعف اصلی TL1000S از دمپر چرخ عقب آغاز شد؛ قطعه‌ای که کنترل موتور را مختل و گاهی تجربه‌ی رانندگی را خطرناک می‌کرد. لقب‌هایی مثل Tank Slapper و Widow Maker نتیجه‌ی همین مشکل بود. تلاش سوزوکی برای کاهش خطر با تغییر ECU فقط توان موتور را کم کرد و مشکل اصلی همچنان باقی ماند. تولید TL1000S پس از شکایت‌ها و یک فراخوان بزرگ، در سال ۲۰۰۲ پایان یافت.

یاماها TX750 در دهه‌ی ۷۰ قرار بود نماد پیشرفت در برابر موتورهای بریتانیایی باشد. موتور ۷۴۳ سی‌سی با سیستم Omni-Phase و طراحی مدرن، از نظر تئوری یک شاهکار بود، اما در عمل مشکلات پی‌درپی آن را به کابوسی برای یاماها تبدیل کرد.

نقص در گردش روغن، داغ‌کردن، خرابی زنجیر تایم و آسیب داخلی باعث شد حتی سیستم بالانسر TX750 که قرار بود لرزش را کم کند، خودش عامل بروز مشکل شود. شکست کامل این موتور در مسابقه Castrol سال ۱۹۷۲ ضربه‌ی بزرگی به اعتبار یاماها زد. تلاش برای اصلاح در مدل TX750A هم کارساز نشد و یاماها نهایتاً تولید این موتورسیکلت در ۱۹۷۵ متوقف کرد.

بیموتا با V-Due 500 می‌خواست ثابت کند علاوه‌بر شاسی‌ها زیبا می‌تواند موتورسیکلت مستقل بسازد. موتورسیکلت دو زمانه‌ی ۵۰۰ سی‌سی با تزریق مستقیم سوخت، ایده‌ای جاه‌طلبانه و حتی با همکاری مهندسان فراری توسعه داده شده بود، اما این رؤیا خیلی زود به کابوس تبدیل شد.

سیستم تزریق سوخت بیموتا V-Due 500 مشکلات بزرگی مثل احتراق ناقص، واکنش‌های غیرقابل پیش‌بینی گاز و حتی گیرپاژ موتور داشت. نسخه‌ی Evoluzione این موتورسیکلت با کاربراتور معرفی شد اما دیگر دیر شده بود. بیموتا به اجبار ۱۵۰ دستگاه را پس گرفت و تولید مدل خیابانی خیلی زود متوقف شد. حتی نسخه‌های مسابقه‌ای Corsa هم گرفتار نشتی و خرابی میل‌لنگ شدند.

موتورسیکلت هارلی دیویدسون Twin Cam 88 که در سال ۱۹۹۹ معرفی شد، قرار بود نسل جدیدی از موتورهای هارلی باشد، اما ضعف‌های ساختاری آن را به یکی از پرحاشیه‌ترین موتورهای تاریخ این برند تبدیل کرد.

خرابی زنجیر تایم در مدل‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲ هارلی دیویدسون Twin Cam 88 باعث ریزش ذرات پلاستیک در سیستم روغن‌کاری و آسیب‌های جدی موتور می‌شد. مشکلات گردش روغن، داغ‌کردن، نشتی‌های متعدد، لرزش ناشی از ناهمراستایی میل‌لنگ و ایرادهای گیربکس نیز تجربه‌ی بسیاری از مالکان را ناخوشایند کرد. نسخه‌های بعدی موتورسیکلت موردبحث اصلاح شدند، اما اعتبار آن هرگز بازنگشت.