شیائومی سیستم هشدار زلزله را به گوشی‌هایش اضافه کرد

آن‌طور که رسانه‌ی رجیستر می‌نویسد،‌ شیائومی اخیراً سیستم هشدار زلزله را به شماری از گوشی‌های هوشمند خود اضافه کرده و روند اضافه شدن این قابلیت به گوشی‌های شیائومی، به‌صورت آزمایشی در اندونزی آغاز شده است. به‌نظر می‌رسد سیستم هشدار زلزله، نتیجه‌ی همکاری بین شیائومی با آژانس‌های دولتی چین و اندونزی است.

سیستم شیائومی که EEW (به معنی هشدار اولیه‌ی زلزله) نام دارد و روی دستگاه‌هایی ارائه می‌شود که مجهز به نسخه‌ی ۱۲، ۱۲٫۵ یا ۱۳ رابط کاربری MIUI هستند، «لرزش‌های نزدیک» را به کاربران ساکن در اندونزی که این قابلیت را فعال کرده‌اند هشدار می‌دهد.

شیائومی که امروزه یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های تولیدکننده‌ی گوشی هوشمند در دنیا است و کاربران پرشماری بخصوص در ایران دارد، ادعا می‌کند سیستم EEW ازطریق بررسی سرعت امواج الکتریکی، تا پیش از رسیدن موج ثانویه‌ی زمین‌لرزه، «مدت‌زمان هشدار چند ثانیه تا ده‌ها ثانیه» ارائه می‌دهد. سرعت این امواج الکتریکی به‌طور طبیعی بسیار بیشتر از سرعت امواج ثانویه‌ی زمین‌لرزه است.

^{نمونه‌ی سیستم هشدار زمین‌لرزه در گوشی‌های شیائومی}

کاربران ساکن در مناطقی که تحت تأثیر زمین‌لرزه قرار گرفته‌اند هشدار دیداری و شنیداری روی دستگاه خود دریافت می‌کنند. هشدار دیداری سیستم EEW شامل بزرگی زمین‌لرزه، زمان تخمینی فرا رسیدن و شدت زمین‌لرزه‌ی قریب‌الوقوع می‌شود.

سرویس EEW تنها زمانی هشدارها را به نمایش درمی‌آورد که زمین‌لرزه‌ای با بزرگی چهار و بیشتر براساس مقیاس شدت مرکالی اصلاح‌شده به‌وقوع بپیوندد. گفتنی است اندونزی جزو کشورهایی است که بیشترین آتشفشان‌های فعال دنیا را دارد و زمین‌لرزه‌های کوچک به‌طور معمول در این کشور رخ می‌دهد. همچنین به دلیل موقعیت اندونزی نسبت‌به کمربند لرزه‌خیز اقیانوس آرام، ساکنین این کشور مدام شاهد زمین‌لرزه‌های بزرگ نیز هستند.

سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده‌ی آمریکا گزارش می‌دهد که در بین سال‌های ۱۹۰۱ و ۲۰۱۹ بیش از ۱۵۰ زمین‌لرزه با بزرگی بیشتر از هفت، در اندونزی رخ داده است. این یعنی اندونزی به‌طور میانگین هر ۹ ماه یک‌بار میزبان زمین‌لرزه‌ای بزرگ بوده است. زمین‌لرزه‌های این‌چنینی، همان زمین‌لرزه‌هایی هستند که رسانه‌های خبری دنیا را در بر می‌گیرند و تلفات سنگین انسانی و خسارات مالی به بار می‌آورند.

رجیستر می‌نویسد سیستم EEW شیائومی درنتیجه‌ی همکاری بین مؤسسه‌ی Care-Life (موسوم به ICL) در شهر چنگدو کشور چین و آژانس هواشناسی، اقلیم شناسی و ژئوفیزیک اندونزی (موسوم به BMKG) طراحی شده است.

ICL که توسط وزارت علوم و فناوری چین حمایت می‌شود، در سال ۲۰۰۸ کار روی فناوری تشخیص زمین‌لرزه را آغاز کرد. این مؤسسه می‌گوید ۶۵ هشدار زلزله‌ی مخرب را «بدون هیچ‌گونه هشدار غلط» برای ساکنین چین ارسال کرده است. بیش از یک دهه پس از آغاز توسعه‌ی فناوری تشخیص زمین‌لرزه، ICL با BMKG همکاری کرد تا این سیستم را به اندونزی نیز ببرد.

نحوه‌ی کارکرد سیستم در چین بدین صورت است که ابتدا کاربر باید نرم‌افزار خاصی را نظیر سیستم پخش اضطراری ایالات متحده نصب کند. پس از این کار، هشدار زلزله ازطریق اینترنت برای کاربر ارسال می‌شود. ICL توانسته است سیستم هشدار زمین‌لرزه را به ۱۳ شهر چین در سیچوان اضافه کند.

نسخه‌ی اندونزیایی فناوری ICL،‌ به دلیل همکاری با شیائومی، همه‌چیز را وارد مرحله‌ی جدیدتری می‌کند. اندونزی دومین کشور دنیا است که میزبان EEW می‌شود، اما نخستین کشور دنیا محسوب می‌شود که از این فناوری در گوشی‌ها استفاده می‌کند.

پیش‌تر شاهد توسعه‌ی سیستم‌های مشابهی برای هشدار زمین‌لرزه و دیگر بلایای طبیعی بوده‌ایم. در سال ۲۰۱۶ اپلیکیشنی که توسط دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و شرکت مخابراتی دویچه تلکام توسعه داده شده بود، از حسگر شتاب‌سنج موجود در گوشی‌های هوشمند برای تشخیص فعالیت‌های لرزه‌ای و هشدار به کاربران استفاده می‌کرد.

اپلیکیشن مورد اشاره که MyShake نام داشت با واکنش‌های متنوعی روبه‌رو شد. کاربران به دفعات گفتند MyShake شارژ زیادی مصرف می‌کند و هشدارها را به‌صورت مکرر به نمایش درمی‌آورد و گاهی اوقات اصلاً هیچ هشداری منتشر نمی‌کند. طراحان MyShake به‌صراحت گفتند اپلیکیشن آن‌ها نمی‌تواند جای شبکه‌های لرزه‌نگاری سنتی را بگیرد.

این‌ در حالی است که فناوری EEW شیائومی متکی‌بر همین سیستم‌های سنتی است.

شیائومی در بیانیه‌ای می‌گوید پس از فعال‌سازی EEW روی گوشی، زمانی که سازمان لرزه‌نگاری تشخیص دهد که زلزله به وقوع پیوسته، داده‌های اولیه‌ی هشدار را ازطریق کانالی اختصاصی با سرورهای شیائومی به اشتراک می‌گذارد و شیائومی این داده‌ها را دردسترس کاربرها قرار می‌دهد.