برندگان جایزه نیو هورایزن ۲۰۲۳ مشخص شدند

 
در جستجوی یک رختشویی کیهانی
 سیاهچاله‌های ابَرپرجرم بسیار بزرگ هستند و تقریباً عرض منظومه شمسی را در بر می‌گیرند. بنابراین ممکن است یک فوتون حدود شش روز طول بکشد که با سرعت نور حرکت کند و یک مدار بسازد. در پایان این شش روز، فوتون‌ها می‌توانند دور بزنند و برگردند تا مدار دیگری ایجاد کنند، به درون سیاهچاله پرواز کنند یا از آن دور شوند. فوتون‌هایی که از گرانش سیاهچاله می‌گریزند، به شکل هاله‌ای بسیار نازک در اطراف شکاف سیاه خالص ظاهر می‌شوند و یک کره فوتونی پدید می‌آورند.
 
با استفاده از نوری که در آخرین باندهای تقریباً نامتناهی در درون نوری که اول وارد شد قرار گرفت، کره‌های فوتون را می‌توان به حلقه‌های کوچک‌تری نیز تقسیم کرد. کندن این لایه‌ها، مجموعه‌ای از عکس‌های فوری را نشان می‌دهد که هر زاویه از جهان اطراف را به تصویر می‌کشد. این تصاویر از گذشته نزدیک شروع می‌شوند و تا تابش‌های ناچیز باقی‌مانده از نور که سال‌ها پیش توسط سیاه‌چاله ثبت شده بود، ادامه پیدا می‌کنند.
 
لوپساسکا اظهار می‌دارد: «این پدیده مانند یک ماشین لباسشویی است؛ به این شکل که از هر زاویه‌ای نور را می‌گیرد، به آن اجازه می‌دهد غلت بخورد و سپس آن را در یک جهت پرتاب می‌کند». در هر زمان معین، فقط برخی فوتون‌ها می‌توانند در جا قرار بگیرند. همیشه فوتون‌های بیشتری وارد می‌شوند، اما برخی از فوتون‌ها به بیرون نشت می‌کنند».
 
پس از انجام پیش‌بینی‌های نظری در مورد اینکه حلقه‌ها چگونه باید باشند، این زوج پژوهشی و همکارانشان به دنبال ابداع روش‌هایی برای اندازه‌گیری هاله‌ها بر آمدند. جانسون متوجه شد که تلسکوپ افق رویداد (EHT) که او و سایر پژوهشگران از آن برای گرفتن نخستین تصویر از یک سیاهچاله استفاده کرده بودند، برای این کار عالی است؛ ولی کاش می‌شد کره فوتون را از باند فازی نور دیگر که از سیاهچاله جریان می‌یابد، تشخیص داد.
 
جانسون استدلال کرد که برای رسیدن به این هدف، پژوهشگران فقط باید EHT را در آرایه‌ای با یک تلسکوپ دیگر قرار دهند تا نخستین باند کره فوتون را تشخیص دهند.
 
جانسون می‌گوید: «معجزه این است که می‌توانید یک مدارگرد اضافه کنید که برای مطالعه حلقه فوتون کاملا کافی است. ما کاملا شوکه شدیم؛ چون این امر بر خلاف هر چیزی است که ما تا به حال در نجوم مطالعه کرده‌ایم».
 
لوپساسکا و جانسون در حال کار بر روی پروژه‌ای هستند تا ناسا با کمک آن بتواند ماهواره‌ای را با تلسکوپ اضافی پرتاب کند. در صورت موفقیت، آنها می‌توانند نخستین تصویر از نوار بیرونی یک کره فوتون را ظرف ۱۰ تا ۱۵ سال به دست آورند. انجام این کار نه تنها آنها را قادر می‌سازد تا اندازه افق رویداد سیاهچاله و چرخش آن را بسنجند، بلکه پس از اندازه‌گیری نوار دوم، خواهند توانست برخی از رادیکال‌ترین نظریه‌های فیزیک را نیز بررسی کنند.
 
لوپساسکا در پایان می‌گوید: «این حلقه فوتون از همان لبه جهان قابل مشاهده می‌آید. اگر این نکته به اندازه کافی شما را شگفت‌زده نمی‌کند، دیگر من نمی‌دانم چه چیزی می‌تواند شما را به هیجان بیاورد! ».