تشخیص زودهنگام اوتیسم با ردیابی حرکات چشم

به گزارش نیوزلن و به نقل از ایندیپندنت، این ابزار حرکات چشم بیننده ویدیو را با سرعت ۱۲۰ بار در ثانیه کنترل می‌کند. این به متخصصان اجازه می‌دهد لحظه به لحظه تعیین کنند کودکان چه اطلاعات اجتماعی [مجموع دانش حاصل از مطالعه، تجربه یا آموزش] را دریافت می‌کنند. کودکان مبتلا به اوتیسم روی نقاط دیگر ویدیو متمرکز می‌شوند.

نتایج این آزمایش تنها ظرف ۳۰ دقیقه در دسترس است.

وارن جونز، نویسنده اصلی این مطالعه و مدیر تحقیقات یک مرکز اوتیسم در آتلانتا، گفت: «در حال حاضر متخصصان زبده و آموزش‌دیده با چند ساعت آزمایش بیماری اوتیسم را تشخیص می‌دهند.»

او تاکید کرد: «در حال حاضر متخصص به تعداد کافی وجود ندارد و کمبود متخصص به این معنی است که در اکثر مراکز تخصصی، فهرست انتظار طولانی است.»

بنا به گفته او، «شناسایی کودکان مبتلا به اوتیسم قبل از سه سالگی بسیار مهم است».

به رغم آنکه درمان در هر سنی به رشد کودکان کمک می‌کند، پژوهش‌ها نشان می‌دهد کودکانی که ابتلای آن‌ها به اوتیسم زودتر شناسایی شده است، در بلند‌مدت نتایج بهتری داشته‌اند.

دلیل این امر حالت انطباق مغز کودکان است که قابلیت تغییر و انعطاف‌پذیری بیشتری (نسشبت به بزرگسالان) دارد.

آکادمی اطفال آمریکا توصیه می‌کند غربالگری کودکان برای اوتیسم در ۱۸ ماهگی و ۲۴ ماهگی انجام شود.

در پژوهش جدید، آزمایش اولیه دستگاه تشخیص اوتیسم روی یک هزار و ۸۹ کودک که میانگین سنی آن‌ها ۲۲ ماه بود، انجام شد. در این آزمایش، ۴۹۹ کودک ۱۶ تا ۳۰ ماهه ابتدا با دستگاه موردنظر آزمایش شدند و سپس متخصصان نتایج این آزمایش را بررسی و تحلیل کردند.

نتایج این آزمایش‌ها اوج تحقیق ۲۰ ساله جونز و همکارانش را نشان می‌دهد.

این دستگاه که «ارلی‌پوینت اولویشن» (EarliPoint Evaluation) یا همان «ارزیابی زودهنگام» نام دارد، ۲۹ ژوئن  مجوز سازمان غذا و دارو را دریافت کرد تا به عنوان یک ابزار تشخیص بیماری اوتیسم برای کودکان استفاده شود.

محققان در حال حاضر این موضوع را در دست بررسی دارند که آیا متخصصان اطفال و پزشکان مراقبت‌های اولیه می‌توانند از این دستگاه برای غربالگری طیف وسیع‌تری از کودکان استفاده کنند یا خیر.

کودکان معمولا با مشاهده نحوه تعامل افراد اطرافشان، مهارت‌های اجتماعی را یاد می گیرند. دستگاه ارلی‌پوینت کودکانی را شناسایی می‌کند که به تعامل «کودک با کودک» در ویدیو توجه زیادی نشان نمی‌دهند. اگر کودکان نحوه رفتار‌ کردن را از طریق مشاهده یاد ‌نگیرند، ممکن است دیگر هرگز قادر به یادگیری آن نباشند.

بلیت کوربت، استاد روانپزشکی و علوم رفتاری، گفت: «ما واقعا به ابزارهای عینی نیازمندیم تا به تشخیص‌هایمان کمک کند.»

او تاکید کرد: «روش‌های فعلی بسیار زمان‌برند. بنابراین شناسایی این نوع نشانگرهای زیستی عینی که این پژوهش‌ها از آن‌ها بهره می‌برد، بسیار مفید است. چرا که حتی متخصصان زبده هم در حدود ۳۰ درصد موارد از تشخیصشان مطمئن نیستند. در این موارد، اطلاعات ردیابی چشم می‌تواند ارزشمندتر هم باشد.»

او با اشاره به یکی دیگر از جنبه‌های موثر ردیابی چشمی گفت: «در واقع متخصصان از ویدیوهایی استفاده می‌کنند که در آن‌‌ها محیط‌‌های اجتماعی طبیعی اطراف کودک‌ را‌ــ که احتمال دارد بین سنین ۱۶ تا ۳۰ ماهگی در معرض آن‌ها قرار بگیرد و از آن‌ها بیاموزدــ ثبت می‌کند.»

کارشناسان معتقدند داده‌های جدید در خصوص کودکانی که از پیش و همچنین در ارتباط با اجتماعات عمومی، برخی مشکلات در زمینه رشد دارند، بسیار سودمند است.

به باور آن‌ها، این ابزار‌ها کمکی برای تشخیص و بررسی بهترند و نمی‌توان از آن‌ها به‌تنهایی به عنوان ابزار تشخیص استفاده کرد.