آیا وعده رییسی در باره سرعت اینترنت دروغ بود؟

هنگامی كه یك نامزد ریاست‌جمهوری حتی با گیمرهای كامپیوتری همدلی می‌كند و نگران سرعت كم اینترنت است، به طریق اولی باید یقین كرد كه برای اینترنت به عنوان ابزار كار و پیشرفت و نیز اطلاع‌رسانی و آگاهی‌بخشی نگرانی بیشتری خواهد داشت.
پس چرا و چگونه شده است كه بلافاصله پس از انتخابات طرح صیانت در دستور كار مجلس همسو با دولت قرار می‌گیرد و نه تنها موضعی رسمی علیه آن گرفته نمی‌شود، بلكه با سكوت، همراهی می‌شود. مهم‌تر اینكه در عمل نیز شاهد آن هستیم، به‌رغم توسعه مستمر اینترنت در دولت روحانی، اكنون سرعت اینترنت به نحو آزاردهنده‌ای كاهش پیدا می‌كند. به‌طوری كه در بهمن ماه رتبه جهانی سرعت اینترنت در ایران، ۷ پله سقوط كرد. به این علت كه جلوی افزایش ماهانه ظرفیت را گرفتند. همچنین مسوولان وزارت علوم اعلام كردند: «كندی اینترنت» باعث استرس و فشار روانی شدید در دانشجویان شده است‌. موضوعی كه ربطی به زیرساخت‌ها ندارد، چون در دولت روحانی هر سال سرعت بهبود می‌یافت و ظاهرا این وضع ناشی از اجرای بی‌سروصدای همان طرح صیانت پیش از تصویب قانون است. 

آیا وعده‌دهنده آگاهانه خلاف واقع گفته است؟ یا به چنین وعده‌ای صادقانه عقیده داشتند؟

اگر دومی است، پس چرا در جهت مخالف حركت می‌شود؟
به نظرم ‌ای كاش دروغ می‌گفتند. باید پذیرفت كه صادقانه وعده دادند ولی این وعده بی‌ارتباط با یك ذهنیت جامع سیاسی و برنامه اداره كشور داده شده است. به عبارت دیگر چیزهای خوبی كه مردم می‌پسندیدند را وعده می‌دادند، در حالی كه می‌دانیم تحقق همه‌ چیزهای خوب به علل گوناگون غیرممكن است. همیشه و در عمل از برخی مطلوب‌ها می‌گذریم تا مطلوب‌های بهتر را به دست آوریم. برای مثال افزایش اوقات فراغت و گردش و استراحت یك امر مطلوب است، ولی این در تقابل با افزایش كار و درآمد است. توسعه اینترنت و افزایش سرعت آن مستلزم تن دادن به آزادی گردش اطلاعات و تحلیل است. نمی‌توان یكی را پذیرفت و دیگری را رد كرد. نمی‌شود وعده اولی را داد ولی در عمل مجموعه دست‌اندركاران حكومت و دولت، هدف دومی را رد كنند.

وضعیت اینترنت و تناقض‌های گفتاری مسوولان با واقعیت و وعده‌های داده شده برای مردم روشن است، ولی در بسیاری از امور این حد از وضوح دیده نمی‌شود. باید گفت كه بخش بزرگی از وعده‌های دولت جدید در میدان عمل و اجرا به دلیل این تعارضات فكری دچار مشكل می‌شوند. این وضع محصول همان نكته‌ای است كه در هفته گذشته در یادداشت، «این سیاست‌ورزی نیست» نوشتم.
تناقضات فكری نواصولگرایان، تمام‌شدنی نیست. لایحه بودجه‌ای را تقدیم مجلس می‌كنند كه بدون توافق برجام بخش اصلی گزاره‌های آن اجرایی نمی‌شود و هنگامی كه می‌گوییم این بودجه برجامی است، عصبانی می‌شوند. وعده‌های عجیب اشتغال‌زایی می‌دهند و اگر بگویید كه این وعده‌ها با سیاست خارجی كنونی تطابق ندارد و اجرایی نیست، ناراحت می‌شوند. شعار مبارزه با فساد سر می‌دهند، ولی اگر بگویی بدون حاكمیت قانون و شفافیت و توسعه رسانه‌های آزاد، مبارزه با فساد ممكن نیست، در عمل به لوازم آن ملتزم نمی‌شوند. شعار مبارزه با گرانی را می‌دهند و اگر بگویید كه بدون جلوگیری از افزایش نقدینگی و بدون افزایش تولید و بهره‌وری نمی‌توان جلوی تورم را گرفت، وقعی نمی‌نهند. علیه فقدان كیفیت تولیدات داخلی شعار می‌دهند، ولی به الزامات بهبود كیفیت، یعنی رقابت و آزادی تجارت خارجی تن نمی‌دهند.  این تناقضات حتی در شناخت نیروی درونی خودشان نیز موج می‌زند. هزینه آن نیز به دوش جامعه و مردم است، امیدواریم كه كوششی برای كاهش این تناقضات صورت گیرد. وضعیت اینترنت یك آزمون روشن برای بی‌توجهی این جناح به وجود این تناقضات است. (روزنامه اعتماد)

   در این باره بیشتر بخوانید:
   – افت محسوس سرعت اینترنت و گلایه‌های کاربران
   – وزیر ارتباطات: طرح صیانت نباید رسانه‌ای می‌شد
   – نیوزلن – «زنگ خطر اینترنت در ایران به صدا درآمده است و این موضوعی است که مسئولان نمی‌توانند آن را نادیده بگیرند. این در حالی است که به نظر می‌رسد حتی در صورت برنامه‌ریزی صحیح برای آینده و سرمایه‌گذاری …”>طرح صیانت، افت محسوس کیفیت اینترنت و کاربران ایرانی