طوفان‌های خورشیدی در راه زمین؛ ناسا هشدار داد خورشید دوباره فعال شده است
طوفان‌های خورشیدی در راه زمین؛ ناسا هشدار داد خورشید دوباره فعال شده است
این پدیده می‌تواند باعث خاموشی‌های گسترده، اختلال در ارتباطات جهانی و حتی آسیب به ماهواره‌ها شود.
ناسا اعلام کرده است که از سال ۲۰۰۸ به بعد، جریان بادهای خورشیدی شامل ذرات باردار با افزایش سرعت، چگالی، دما و قدرت میدان مغناطیسی همراه بوده است. چنین روندی می‌تواند موجب گسترش طوفان‌های ژئومغناطیسی شود؛ طوفان‌هایی که شبکه‌های برق را مختل کرده، سیستم‌های موقعیت‌یاب جهانی و ارتباطات ماهواره‌ای را از کار می‌اندازند و حتی برای فضانوردان خطراتی جدی ایجاد می‌کنند.
جیمی جاسینسکی، پژوهشگر آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در کالیفرنیا و نویسنده اصلی مطالعه جدید، گفت: «همه نشانه‌ها حاکی از آن بود که خورشید وارد یک دوره طولانی‌مدت از فعالیت پایین می‌شود. بنابراین مشاهده این تغییر روند برای ما شگفت‌آور بود. خورشید آرام‌آرام بیدار می‌شود.» او توضیح داد که افزایش فعالیت خورشیدی بخشی از چرخه ۱۱ ساله طبیعی خورشید است که اوج آن میان سال‌های ۲۰۲۵ و ۲۰۲۶ خواهد بود.
این افزایش فعالیت به معنای ظهور لکه‌های خورشیدی بیشتر، فوران‌های نیرومند و پرتاب جرم‌های تاج خورشیدی است که در صورت برخورد با زمین، میدان مغناطیسی سیاره را فشرده و ذرات پرانرژی بیشتری را وارد جو می‌کند. چنین شرایطی می‌تواند باعث ایجاد شفق‌های قطبی در عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر شود، اما همزمان خطر اختلالات فناورانه را افزایش می‌دهد.
گزارش ناسا اشاره می‌کند که در چرخه ۲۴ خورشیدی (۲۰۰۸ تا ۲۰۱۹) فعالیت خورشید بسیار ضعیف بود، اما چرخه ۲۵ نشانه‌های روشنی از قدرت‌گیری دوباره دارد. این روند شاید بخشی از چرخه طولانی‌تر ۲۲ ساله باشد که خورشید اکنون در حال جبران کاهش دو دهه‌ای گذشته است. بر اساس داده‌ها، از سال ۲۰۰۸ سرعت بادهای خورشیدی ۶ درصد، چگالی آنها ۲۶ درصد، دما ۲۹ درصد و فشار ۴۵ درصد افزایش یافته است.
این شرایط باعث شد تا حتی شرکت‌های ماهواره‌ای مانند استارلینک نیز تحت تأثیر قرار گیرند. در اوج یک طوفان ژئومغناطیسی، بیش از ۵۰ هزار کاربر استارلینک با قطعی گسترده اینترنت مواجه شدند. کارشناسان همچنین هشدار می‌دهند که افزایش ذرات خورشیدی می‌تواند بر لایه اوزون و میزان تابش فرابنفش روی زمین اثر بگذارد.
سوابق تاریخی نشان می‌دهد که خورشید پیش‌تر نیز دوره‌های طولانی آرامش را تجربه کرده است. نمونه بارز آن میان سال‌های ۱۷۹۰ تا ۱۸۳۰ رخ داد که حدود ۴۰ سال به طول انجامید.
