ارتباط سلامت متابولیکی و احتمال رسیدن به ۱۰۰ سالگی
ارتباط سلامت متابولیکی و احتمال رسیدن به ۱۰۰ سالگی
صد ساله ها که زمانی نادر به شمار می رفتند، به امری عادی تبدیل شده اند. در واقع، آنها سریع‌ترین گروه جمعیتی در حال رشد را در میان جمعیت جهان تشکیل می‌دهند که از دهه 1970 تقریباً هر ده سال یک‌بار تعداد آنها دو برابر می‌شود. با این حال، پی بردن به درک رازهای پشت طول عمر استثنایی آسان نیست. برای این کار نیاز به آشکار شدن تأثیر متقابل پیچیده عوامل ژنتیکی و سبک زندگی و نحوه تعامل آنها در طول زندگی یک فرد وجود دارد.
به گزارش نیوزلن و به نقل از ساینس‌آلرت، مطالعه‌ای که در مجله GeroScience منتشر شده، نشان می‌دهد که افراد دارای عمر طولانی (بیش از ۹۰ سال) دارای نشانگرهای زیستی خاصی در خون خود هستند که ممکن است به طول عمر بیشتر مرتبط باشند.
این پژوهش، که بر روی داده‌های ۴۴۰۰۰ فرد سوئدی با سنین ۶۴ تا ۹۹ سال انجام شده، نشان می‌دهد که افرادی که به ۱۰۰ سالگی رسیده‌اند، در مقایسه با دیگران، دارای سطوح پایین‌تری از گلوکز، کراتینین و اسید اوریک از دهه ۶۰ زندگی به بعد بوده‌اند.
این تحقیق دریافت که در مجموع، کسانی که به صدمین سالگرد تولد خود رسیده بودند، از دهه شصت به بعد، سطح گلوکز، کراتینین و اسید اوریک کمتری دارند. اگرچه مقادیر میانه برای اکثر نشانگرهای زیستی بین افراد صد ساله و غیر صد ساله تفاوت معنی‌داری نداشت، اما افراد صد ساله به ندرت مقادیر بیش از حد بالا یا پایینی در خون خود داشتند. به عنوان مثال، تعداد بسیار کمی از افراد صد ساله در مراحل قبلی زندگیشان، سطح گلوکز بالای 6.5 میلی مول در لیتر یا سطح کراتینین بالای 125 میکرومول در لیتر داشتند.
یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که سلامت متابولیکی و تغذیه می‌توانند نقش مهمی در طول عمر ایفا کنند. هرچند مطالعه حاضر به‌طور قطعی عوامل ژنتیکی یا سبک زندگی مؤثر را مشخص نمی‌کند، اما نگه داشتن مقادیر متعادل گلوکز، کراتینین و اسید اوریک در دوران سالمندی ممکن است مفید باشد.
