آیا پوشیدن کفش در خانه اشتباه است؟

اگر پای خود را داخل چیزی گل‌آلود یا ناخوشایند بگذارید، احتمالاً کفش‌های خود را تمیز می‌کنید. اما آیا وقتی به خانه می‌رسید، همیشه کفش‌های خود را جلوی در منزل درمی‌آورید؟ بسیاری از مردم، این کار را انجام نمی‌دهند. برای بسیاری از افراد، درآوردن کفش آخرین چیزی است که هنگام رسیدن به خانه به ذهنشان می‌رسد.

گروهی از متخصصان شیمی محیط زیست یک دهه را صرف بررسی محیط داخلی و آلاینده‌هایی کرده‌اند که مردم در خانه‌های خود درمعرض آن قرار می‌گیرند. اگرچه به‌گفته‌ی این پژوهشگران، بررسی آن‌ها از محیط داخلی ازطریق برنامه DustSafe هنوز کامل نیست، درمورد این سؤال که آیا در خانه کفش بپوشیم یا نه، شواهد علمی از مورد دوم حمایت می‌کند.

مردم تا ۹۰ درصد از زمان خود را در فضاهای داخلی می‌گذارنند، بنابراین، این سؤال که آیا در خانه کفش بپوشیم یا نه، سؤال بی‌اهمیتی نیست. موادی که در خانه شما جمع می‌شوند، فقط شامل گرد‌و‌غبار و آلودگی ناشی از ریختن مو و پوست انسان‌ها و حیوانات خانگی نیست. حدود یک سوم از این آلودگی‌ها از بیرون، یا همراه باد می‌آید یا ازطریق کف کفش‌ها به خانه می‌رسد.

برخی از میکروارگانیسم‌های موجود روی کفش‌ها و کف زمین، پاتوژن‌های مقاوم دربرابر دارو هستند، ازجمله عوامل عفونی مرتبط با بیمارستان‌ها که درمان آن‌ها بسیار دشوار است. سموم سرطان‌زای ناشی از بقایای آسفالت و مواد شیمیایی مورد استفاده برای گیاهان که غدد درون‌ریز را مختل می‌کنند به این عوامل اضافه کنید، آنگاه ممکن است طرز فکرتان درمورد آلودگی کفش‌هایتان تغییر کند.

لطفا این کار را انجام ندهید.

کار پژوهشگران شامل اندازه‌گیری و ارزیابی مواجهه با طیف وسیعی از مواد مضری بود که درون خانه‌ها یافت می‌شوند، ازجمله:

• ژن‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک (ژن‌هایی که باکتری‌ها را دربرابر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم می‌کند)
• مواد شیمیایی گندزدای موجود در محیط خانه
• میکروپلاستیک‌ها
• مواد شیمیایی ﭘﺮﻓﻠﻮرﯾﻨﻪ (همچنین باعنوان PFAS یا مواد شیمیایی جاودانه شناخته می‌شوند، زیرا معمولاً در بدن می‌مانند و تجزیه نمی‌شوند) که به‌طور گسترده در بسیاری از محصولات صنعتی، خانگی و بسته‌بندی مواد غذایی استفاده می‌شود.
• عناصر رادیواکتیو

تمرکز خاص پژوهشگران روی ارزیابی سطح فلزات بالقوه سمی (مانند آرسنیک، کادمیوم و سرب) درون خانه‌ها در ۳۵ کشور جهان بود. این آلاینده‌ها و مهم‌تر از همه نوروتوکسین خطرناک، سرب بدون بو و بدون رنگ هستند. بنابراین، راهی برای آگاهی از این موضوع وجود ندارد که آیا خطر مواجهه با سرب فقط در خاک یا آب لوله‌کشی است یا اینکه در کف خانه شما نیز وجود دارد.

علم نشان می‌دهد ارتباط بسیار محکمی بین سرب درون خانه و سرب درون خاک حیاط خانه شما وجود دارد. محتمل‌ترین دلیل برای این ارتباط آلودگی است که از حیاط همراه با باد وارد خانه می‌شود یا با کف کفش‌ها یا کف پای حیوانات خانگی شما وارد خانه می‌شود. براین‌اساس، باید مطمئن شوید که مواد محیط بیرون از خانه دقیقاً در همان‌جا می‌ماند و وارد محیط خانه نمی‌شود.

اخیراً مقاله‌ای در وال استریت ژورنال استدلال کرده بود که کفش‌ها درون خانه خیلی بد نیستند. نویسنده به این نکته اشاره کرده بود که ای‌کولای، باکتری خطرناکی که در روده بسیاری از پستانداران ازجمله انسان‌ها رشد می‌کند، به حدی شایع است که تقریباً در همه جا وجود دارد. بنابراین، عجیب نیست که در کف کفش هم وجود داشته باشد (به‌گفته‌ی مقاله، باکتری مذکور در ۹۶ درصد از کف کفش‌ها وجود دارد).

اما منشا ای‌کولای از هر جا که باشد، اگر درمعرض سطوح بالایی از آن قرار بگیریم، این توانایی را دارد که ما را به‌شدت بیمار کند. بنابراین، اگر راه‌حل این مسئله گذاشتن کفش‌هایتان پشت در باشد، چرا آن را وارد خانه خود کنید؟

اما آیا داشتن خانه عاری از کفش ضرر دارد؟ از دیدگاه بهداشت محیط، به جز اینکه ممکن است انگشتان پایتان گاهی به جاهایی برخورد کند، نداشتن کفش در خانه معایب خاصی ندارد. قرار دادن کفش‌ها روی پاانداز ورودی نیز پاتوژن‌های مضر را روی آن برجای خواهد گذاشت.

همه می‌دانیم پیشگیری بسیار بهتر از درمان است و درآوردن کفش جلوی در منزل برای بسیاری از ما کار پیشگیرانه و راحتی است. اگر برای مراقبت از پای خود به کفش نیاز دارید، از کفش‌های داخل خانه استفاده کنید که هرگز بیرون از خانه پوشیده نمی‌شوند.

فقط مسئله «سندرم خانه استریل» می‌ماند که به افزایش نرخ آلرژی در میان کودکان اشاره دارد. برخی استدلال می‌کنند سندرم مذکور با خانوارهایی مرتبط است که بیش‌از‌حد استریل هستند. درواقع، احتمالاً مقداری آلودگی مفید است، زیرا مطالعات نشان داده‌اند که به رشد سیستم ایمنی و کاهش خطر ابتلا به آلرژی کمک می‌کند. اما راه‌های بهتر و تمیزتری برای این کار وجود دارد تا اینکه با کفش‌های کثیف داخل خانه راه بروید. بیرون بروید، در طبیعت پیاده‌روی کنید و از فضای بیرون لذت ببرید. فقط قسمت‌های کثیف‌تر آن را به خانه نیاورید تا در خانه جمع نشده و آن را آلوده نکنند.